လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ပတၱျမားေမတၱာစာ
(၁၂၅၅-ခုႏွစ္အတြင္း မိုးကုတ္ျမိဳ႕ ပတၱျမားေသေဌး ဦးမွတ္သို႔ ေပးေသာ ေမတၱာစာ)
မံု႐ြာျမိဳ႕ သာဓုဇန ပါသာဒိကာရာမ မည္ေသာ
လယ္တီေတာေက်ာင္းတိုက္ေန
သံဃာေတာ္ ေလးက်ိပ္ေက်ာ္တို႔ႏွင့္
၎တိုက္ဆရာေတာ္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္သည္။
ဇမၺဴ႕ပတ္ကံုး၊ ေျမအလံုးတြင္
စံႏႈန္းမဖက္၊ ဝင္းထိန္လက္
အမ်က္ရတနာ၊ နီလာမ်ိဳးမွန္
အဖိုးတန္ ပတၱျမား ျဖစ္ပြားေပၚထြန္းရာ
မဟာကေမၺာဇ၊ တိုင္းမ်ားအခ်ဳပ္
မိုးကုတ္ျမိဳ႕ဇာတိ
မဏိေသေဌးႀကီး တဦးဟု
အထူးပြင့္လင္း၊ သတင္းႀကီးစြာ
တတိုင္းလံုး သာေပေသာ ဒါယကာ ေမာင္မွတ္ –
ဒူေရ သေႏၲာ ပကာေသႏၲိ၊
ဟိမဝေႏၲာဝ ပဗၺေတာ။ (ဓမၼပဒ-ပါ၊ ႏွာ-၅၆)
မိန္႔ေဟာဓမၼစက္၊ ေ႐ႊက်မ္းထြက္အရ
ဒါန ပါရမီ၊ စာဂီအမူ
အလႉအစြန္႔၊ ဝံ့ဝံ့စားစား
ရက္ေရာသူအမ်ားတြင္
ဘုရားေဟာက်မ္းလာ၊ ရာဇဝင္အတိတ္
အရိပ္ကလြန္ၿပီး၊ ေဟာ႐ိုးႀကီးမ်ားကို
နားညည္းဖြယ္မႈ၊ လႊတ္ထားျပဳ၍
ယခုေနာက္ျဖစ္၊ ဝတၱဳသစ္ထုတ္ေဆာင္ကာ
ယပ္ေထာင္ယပ္လွဲ၊ ေဟာေျပာပြဲတြင္
အလႉရဲအတြက္ႏွင့္၊ သက္ေသခံထုတ္ဖို႔မွာ
မိုးကုတ္သား ေမာင္မွတ္ဟု
တိုင္းေလးရပ္ ဆယ္မ်က္ႏွာ
လႊမ္းမိုး၍ လာေပေသာ
ဒါယကာသတင္းကို
နားတြင္းမွာ ျပည့္ႏွက္
ၾကားရသည့္အတြက္ေၾကာင့္
အခ်က္ေကာင္းေပၚၿပီဟု
သံဃာေတာ္အမ်ားတို႔
အားတက္ျခင္း ျဖစ္ၾက၍
ဒါယကာ့ထံ၊ တမန္ “ၾသဇာ”ကို
အမွာစာ လက္မွတ္ႏွင့္
ေမတၱာရပ္ ေစလႊတ္လိုက္ေပသည္။
အေၾကာင္းမွာ
အေလာင္းစည္သူ၊ တည္ေတာ္မူသည္ဟု
အယူေဝါဟာ၊ ေက်ာက္စာသံပိုင္း
အလိႈင္းတႀကီး၊ တသံတည္းထြက္လင္းေသာ
ဒီပဲရင္းျမိဳ႕မ၏၊ ရပ္ျပဳဗၺေဒသာ
ေရွ႕မ်က္ႏွာ ျမိဳ႕ဦးဝယ္
ပကတူးအစ၊ အဝျမိဳ႕နန္း႐ိုး
မင္းရာဇာ ႏွစ္က်ိပ္ကိုးတြင္
မိုးညႇင္းဆက္ ပၪၥမ
ဒုတိယမင္းေခါင္၊ ဇမၺဴဒိပ္လင္းေျပာင္သည္
ေ႐ႊဘုန္းေရာင္ဖြင့္လွစ္
သင္းက်စ္ရွင္ငါးဆယ့္ငါး၊ သားေတာ္ခ်စ္ ဥပရာ
ျမတ္ေ႐ႊဂူ ဒါယကာ
သေျပညာ ပြင့္လင္းသည့္
အိမ္ေရွ႕မင္းကုသိုလ္ဟု
ဥဒဟိုထင္ရွား
‘ေ႐ႊသိမ္ေတာ္ျမတ္ဘုရား’သည္
ကုလားမင္း ဝင္စ၊ သမယအခိုက္
ဝိပၸတၱိအဆိုက္တြင္
သိုက္လိုက္သူအေပါင္းတို႔
ေထာင္းေထာင္းေခ် တူးေဖာ္ရာ
ဌာပနာေက်ာက္တိုက္ႏွင့္
ဓာတ္ေတာ္သိုက္ ေပၚလာ၍
ေရာင္ေျခာက္ျဖာ ထိန္လင္း
ေ႐ႊအဆင္း ေငြအဆင္း၊ မင္းစံမီ ပုလဲ
ရဲရဲရင့္ မုေလးပန္း
အမွန္းအား ဆူေရမွာ၊ အကုေဋမက
အခ်င့္ကိုဆိုရလွ်င္၊ သပိတ္မွ် နီးနီး
ႀကီး ငယ္ လတ္ သံုးစား၊ ျမတ္ရွင္ေတာ္ ႐ုပ္ပြားမွာ
ငါးရာခန္႔ အကယ္၊ သို႔ကေလာက္ ႀကီးက်ယ္၍
အံ့ၾသဖြယ္ထိုက္လွေသာ
ဓာတ္ေတာ္သိုက္ေပၚလာသည္ကို
ေခတ္ကာလအတြင္း၊ ဝိပၸတၱိစက္နင္း၍
ပ်က္ယြင္းသည္အမႈ
ထိုက္သေလာက္ျပဳႏိုင္ေသာ
လူ႔ဘုန္းရွိအေမာ္၊ ဒါယကာ မေပၚဘဲ
သမ႓ာေတာ္ မွိန္ႏြမ္း၍
ေက်ာင္းတိုက္ခန္း ငူအေကြ႕တြင္
လူေတြ႕ပင္ မခံဘဲ
ဆိတ္ၿငိမ္စြာ စံေနေတာ္မူရေလသည္။
ကိုးကြယ္ရင္း ဒါယကာ
ဥပရာဇ္ရာဇာလည္း
ထက္နတ္႐ြာ ဘူမိက၊ သတိေတာ္ မရ
သာသနာ့ ဒါယကာ၊ တကၽြန္းစံ ေဆြမဟာလည္း
ေ႐ႊသမ႓ာလင့္ေႏွး၊ ဇာတာေတာ္ ေမွးခိုက္မို႔
အေရးေတာ္မယူအား
သဗၺညဳဘုရား ျပည္နိဗၺာန္အလားတြင္
မိုးသိၾကား ဣႏၵာလည္း
သာသနာကိစၥကို စိတ္ခ်ေတာ္မူပါဟု
ပဋိညာခံေၾကာင္းႏွင့္၊ က်မ္းေဟာင္းကထြက္ပါလ်က္
သက္သက္မဲ့ေနသည္ကို စိတ္ေၾကဖို႔ မရွိ
ျမတ္မုနိ ေမြရွင္သည္ ေ႐ႊပလႅင္ေဇယ်ာ၌
ေတဇာေတာ္ဖြင့္လွစ္
ေ႐ႊကိုယ္ေတာ္ တဖန္ျဖစ္ခါမွ
ေဒဝရာဇ္သိၾကား ေနႏိုင္သည့္ျဖစ္လားကို
ဇယားပံု လႊာသ၍
ျမတ္ဘုရား ေရွ႕ေတာ္ျပင္ဝယ္
ကိုယ္ပင္ႏွင့္အတင္း မညႇာတမ္း ျငင္းရန္ဖို႔
အခင္းသာ လိုေတာ့သည္။
ျမတ္ေ႐ႊကိုယ္ အရဟံမွာ
ေလာကဓံ ဘံုဓေလ့ႏွင့္ ၾကဳံေတြ႕ေတာ္မူမႈကို
မ႐ႈဝ့ံ မျမင္ေကာင္း
မၾကံဳေတာင္း ၾကဳံရသည့္
ကာလပ်က္ သည္ေခတ္ေၾကာင့္
ေစာရွင္ခ်စ္ က်က္သေရ
ႏြမ္းနယ္၍ ေနသည္ကို
စိတ္မေျပ ရတက္
တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ တမက္မက္ႏွင့္သာ
ယေန႔ထက္တိုင္ေရာက္ေအာင္
ေစာင့္ေရွာက္၍ ေနၾကရေပသည္။
အေသာက ဓမၼာလို
ဘုန္းသမ႓ာရွိသူမွ
သရီရ ဓာတ္ေမြမွန္ကို
အပူေဇာ္ခံထိုက္သည္ဟု
အၾကံႏွင့္ေစာင့္စား
ႏွစ္ေတြသာ မ်ားေတာ့သည္။
ကိုးစားရင္း အေျခက
ၾကာေလေလ ၿငိမ္ဆိတ္၍
အရိပ္ေတာ္ေထာင့္ေသာေၾကာင့္
ဓာတ္ေတာ္ေစာင့္ ေထရ္တစုတို႔
ယခုမွ အၾကံသစ္ၾကသည္မွာ
“မျဖစ္ဘူး ငါ့ရွင္တို႔၊ အထင္ႏွင့္ ေန႔ေမ်ာက
ျမတ္ရွင္ေစာ သမ႓ာဟုန္
ေနာက္က်၍ ကုန္ေတာ့မည္
ဤလူ႔ဘံု ခုေခတ္တြင္
လူ႔အျဖစ္ ပ်ံ႕ပ်ဴး၊ ပါရမီစိုက္စူး၍
ကံထူးသည့္ေယာက္်ားကို
ျမတ္ဘုရားဓာတ္ေမြ
ဒါယကာ ခံေစမွ
ျမတ္စိေႏၲ ခါမလင့္
သမ႓ာေတာ္ပြင့္ေတာ္မည္”ဟု
ေထာက္ခ်င့္ကာ ေမွ်ာ္ေညာင္း၍
သတင္းေကာင္း နာၾကရာ
ဒါယကာ ေမာင္မွတ္သည္
သမၸတၱိအက်ိဳး၊ ကံကုသိုလ္ တန္ခိုးေၾကာင့္
သူ႔လက္ညႇိဳး ၫႊန္ျပရာ
သဲေျမထု ပထဗ်ာေသာ္မွ
ရတနာ အတိျဖစ္၍
မဏိစစ္ ပတၱျမားကို
စပါးလို သံုးႏိုင္သည္ဟု
အားလံုးတို႔ တေသာေသာ
စပ္မိတိုင္း ေျပာၾကသည္။
ရက္ေရာပံု လႉမႈမွာလည္း
ခုေလာက မ်က္ျမင္တြင္
ဖက္ယွဥ္ကာ စံတြဲဖို႔
အနည္းငယ္မွီသသူ
တလူမွ် မရွိ
ျမတ္ဘုရား မုနိ၊ ခုႏွယ္မ်ား ရွိခဲ့လွ်င္
မဏိေသ႒ိက
ပတၱျမားေသေ႒း ေမာင္မွတ္၏အက်ိဳးေပးကို
ေရွးအတိတ္ ဘယ္သို႔
ေနာင္ဖို႔မွာ ဘယ့္ႏွယ္ဟု
အက်ယ္အပြား၊ နိဒါန္းေတာ္ထားၿပီးလွ်င္
တရားသမု႒ာန္ အဟုတ္ဉာဏ္ျဖင့္
တသုတၱန္ ထြက္ေလာက္ေပသည္။
ေဘာဂ,သဒၶါ၊ ႏွစ္ျဖာစြယ္စံု
တကယ္ လံုေပသျဖင့္
ဒုလႅဘ ခုေခတ္တြင္
လူ႔အျဖစ္ လြန္ေပေသာ
မိုးကုတ္ေန ေမာင္မွတ္၏
အရပ္ရပ္သတင္းကို
တသင္းသင္း ၾကားရသျဖင့္
ဘုရားရွင့္ ေမြေတာ္ဓာတ္
ေမာင္မင္းကို အပ္ရလွ်င္
ကပ္ဝိပၸတ္ လြန္ေျမာက္၍
ထိုက္သေလာက္ အခင္း
အဖိုးတန္ တိုက္တြင္းဝယ္
သတင္းေတာ္အသစ္ သမၸတၱိျဖစ္မည္ဟု
အၾကံသစ္ မေနာႏွင့္
“ၾသဇာ”ဆိုသူကုိ
သေဘာတူ ေစဆင့္၍
ေမာင္မင့္ထံ လႊတ္လိုက္ရေပသည္။
ရခဲသည့္ အခ်က္
ဤကဲ့သို႔ ဇာတ္ကြက္ကို
ကာလပ်က္ ကယ္ေပ၍
ငါ့ထံဝယ္ ေရာက္ေပသည္ဟု
ဝမ္းေျမာက္ကာ အားတက္
သဒၶါေဇာ ထက္ထက္ႏွင့္
ခုမ်က္ေမွာက္ အတြင္းတြင္
ေမာင္မင္းပင္ ဓမၼာေသာက ေဒဝါနံပိယႏွင့္
မင္းဒု႒ဂါမဏိ
ေမာင္မင္းျပင္ မရွိၿပီ
ေဇာပီတိ ႐ႊင္႐ႊင္ ေစတနာ ၾကည္လင္လ်က္
‘ေရေျမ့ရွင္ မင္းတို႔သာ
ထိုက္တန္ရင္း အလုပ္ကို
ေရွးပုဗၺ ပကတူ
ကာလပ်က္ ကူေပ၍
ငါလိုလူ အခြင့္ရေပသည္’ဟု
အားက်ကာ ႐ႊင္ျမဴး၍
ေလွကူးျမိဳ႕အေပၚတြင္
သမိုင္းေတာ္ထင္ရွား
ပြဲေတာ္ရ ဘုရား
ျပိဳပ်က္သည့္အလားကို
အမ်ားတို႔ စုေဆာင္း၍
အုတ္ဖိုေပါင္း တရာေက်ာ္
ထပ္မံမည့္ အေပၚတြင္
ဓာတ္ေတာ္တိုက္ လုပ္ခင္းမွာ
ေမာင္မင္းႏွင့္ေလ်ာ္သည္ဟု
သံဃာေတာ္အမ်ားတို႔
သေဘာထား ညီၾကသည္။
ျမတ္ဘုရား သာသနာ
ႏွစ္ငါးေထာင္အၾကာတြင္
ဝဇီရာသန ပလႅင္ေဘြဌာန၌
ရွိသမွ်အားလံုး
ဓာတ္ေမြကုန္ စု႐ုံး၍
သံုးလူ႔ထြတ္အစစ္
ေ႐ႊကိုယ္ေတာ္ျဖစ္ၿပီးလွ်င္
ေခတ္ဇာတိ ေသာင္းလံုးကို
ေ႐ႊဘုန္းေရာင္က်င္းပ
ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အလင္းျပသျဖင့္
ေသာင္းေလာကဗိုလ္လူတို႔
ထိန္႔ထိန္႔ဆူ တေသာေသာ
ရွိလက္စံုၾသဆဲတြင္
မီးေတေဇာ လွ်ံထ
ျပည္နိဗၺာန္ မႂကြမီ
ေခတ္ကာလ အပ်က္
ဝိပၸတၱိ သည္စက္ႏွင့္
ဝိပါက္ေတာ္ ကံေငြ႕
ဒုကၡေတာ္ ေတြ႕ခိုက္တြင္
ခ်မ္းေျမ့ရာ အခင္းကို
ေမာင္မင္းမွ မၾကံလွ်င္
အနႏၲ သဗၺညဳ ဓာတ္ေမြေတာ္အစုမွာ
ကံတခု ျဖစ္ရရွာေခ်ေတာ့မည္။
သို႔ျဖစ္ပါ၍
ဘဂဝါ သံုးလူ႔၏
ဓာတ္ေမြေတာ္အစုမွာ
ျမတ္ဓာတု ပရိနိဗၺာန္
မစံမီအတြင္း
ဝိပၸတၱိ လြတ္ကင္း၍
ေမာင္မင္း၏လက္ထဲဝယ္
အၿမဲအတည္ ကိန္းေမြ႕၍
ခ်မ္းေျမ့စြာ စံေနေတာ္မူပါေစလိုေၾကာင္းကို
သတင္းေကာင္း အလႊာႏွင့္
ေမတၱာရပ္ ေစလႊတ္လိုက္ေပသည္
မိုးကုတ္ျမိဳ႕ေန ဒါယကာ ေမာင္မွတ္။
ပတၱျမားေမတၱာစာ ၿပီး၏။
(ပတၱျမားဘုရင္ ဦးမွတ္)
(ဤေမတၱာစာကို ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ တပည့္ စိုင္ျပင္႐ြာသား ေမာင္ၾသဇာ ဆိုသူကို ေစလႊတ္၍ မိုးကုတ္ျမိဳ႕ ဘုရားဒါယကာ ဦးမွတ္ထံသို႔ ေပးပို႔ေတာ္မူေစသည္။
ေမာင္ၾသဇာသည္ ဆရာေတာ္ဘုရားအမိန္႔ႏွင့္ သြားေရာက္၍ ဘုရားဒါယကာ ဦးမွတ္အား ေကာင္းမြန္ျပတ္သားစြာ ဖတ္ၾကား၍ ျပရာ ေစတနာ သဒၶါ ထက္သန္သျဖင့္ ေငြတေထာင့္ငါးရာ အလႉဝင္လိုက္သည္။
၎ျပင္ ထိုအသစ္ျပင္ေသာ ေစတီႀကီး ၿပီးလွ်င္ ထီးတင္ပါမည္ ဟူ၍လည္း အာမခံလိုက္သည္။
တဖန္ ေမာင္ၾသဇာကိုလည္း ေငြတရာႏွင့္ ဝတ္စံုတစံု ဆုခ်လိုက္ေလသည္။)
