ေဒသႏၲရခရီးသည္ ရဟန္းငါးရာတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား ေဒသစာရီ ႂကြေရာက္ရာမ်ားတြင္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္ေတာ္ပါးက ပါသြားသူမ်ား ျဖစ္ၾကေလရာ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေဒသစာရီ ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္လံုး သူတို႔အဖို႔ ေျပာစရာခ်ည္း ျဖစ္၏။
အံ့ဘနန္းျဖစ္စရာခ်ည္း ျဖစ္၏။ ဘယ္ေဒသႏွင့္ ဘယ္ေဒသ ခရီးအၾကားက ဘယ္လို၊ ဘယ္ေဒသႏွင့္ ဘယ္ေဒသ ခရီးအၾကားက ဘယ္ညာ စသည္ျဖင့္ သူတို႔အဖို႔ အခ်င္းခ်င္း ေျပာစရာ တျပံဳတေခါင္းပင္ ရွိေလ၏။

တခုေသာေန႔၏ ညခ်မ္းတြင္ ေဒသႏၲရခရီးသည္ ရဟန္းငါးရာတို႔သည္ တရားေဆြးေႏြးရာဌာန၌ ျမတ္စြာဘုရား ေဒသစာရီ ႂကြခ်ီေတာ္မူစဥ္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္ေတာ္ပါးက လိုက္ပါသြားစဥ္ ကာလက မိမိတို႔ ေတြ႕ၾကံဳခံစားခဲ့ရေသာ ဗဟုသုတမ်ားကို အခ်င္းခ်င္း ျပန္လည္ ေျပာဆိုေနၾက၏။
မည္သည့္ေဒသေရာက္ေတာ့ မည္သို႔၊ မည္သည့္ေဒသေရာက္ေတာ့ မည္ပံု စသည္ျဖင့္ ေျပာဆိုေနၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ထိုကဲ့သို႔ ေျပာဆိုရျခင္း၌ သူတို႔သည္ ေက်နပ္ေနၾက၏။

ထိုေန႔သည္ သူတို႔အတြက္ ထူးျခားေသာေန႔ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟူ၍ သူတို႔ မသိၾက။
အမွန္အားျဖင့္ ထိုေန႔သည္ ေဒသႏၲရခရီးသည္ ရဟန္းငါးရာအတြက္ သစၥာပန္းမ်ား ပြင့္မည့္ေန႔ ျဖစ္၏။ သူတို႔၏ ဣေျႏၵတို႔သည္ ရင့္ၾကေလၿပီ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေလာကကို ဗုဒၶမ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ေတာ္မူေသာအခါ ေဒသႏၲရခရီးသည္ ရဟန္းငါးရာတို႔သည္ ကၽြတ္ထိုက္သူမ်ားအျဖစ္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဉာဏ္ေတာ္ကြန္ရက္၌ ထင္လာေလ၏။

ကၽြတ္ထိုက္သူအျဖစ္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဉာဏ္ေတာ္ကြန္ရက္၌ ထင္လာေသာအခါ ကၽြတ္ထိုက္သူမ်ား၏ စ႐ိုက္အလိုက္ ေဒသနာေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေဒသနာေတာ္သည္ ကၽြတ္ထိုက္သူမ်ား၏ စ႐ိုက္ႏွင့္ အၿမဲတမ္း ညီၫြတ္၏။
အကယ္၍ လယ္သမားသည္ ကၽြတ္ထိုက္သူျဖစ္ပါက လယ္ယာလုပ္ငန္းမွ သစၥဉာဏ္ကို ေပၚေအာင္ ေဖာ္ထုတ္ေတာ္မူ၏။
အကယ္၍ ကၽြတ္ထိုက္သူသည္ ပန္းထိမ္သည္ျဖစ္ပါက ပန္းထိမ္လုပ္ငန္းမွ သစၥဉာဏ္ ထြက္လာေအာင္ ျမတ္စြာဘုရားက ေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
အမွန္အားျဖင့္ ဤေလာကတြင္ လုပ္ငန္းတိုင္း၌ သစၥာတရားသည္ ရွိ၏။ မေဖာ္ထုတ္တတ္၍ မထြက္ေပၚလာႏိုင္ျခင္းသာ ျဖစ္၏။ သစၥာတရား မရွိ၍ေတာ့ မဟုတ္။
ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ထြန္း ေပၚေပါက္လာေသာအခါမွသာ သစၥာတရားကို ေဖာ္ထုတ္၍ ေ၀ေနယ် သတၱ၀ါမ်ားကို ျမင္လာေအာင္ ျပစြမ္းႏိုင္ပါ၏။
အမွန္အားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို မရွိရာမွ ရွိလာေအာင္ ဖန္ဆင္းသူ ဥပၸါဒက မဟုတ္။ သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကား ေလာက၌ ထာ၀စဥ္ ရွိေနသည္သာ ျဖစ္၏။
သို႔ရာတြင္ ယင္းကို ရွာေဖြ၍ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္သူ မရွိသျဖင့္ သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို မသိရသျဖင့္ မရွိသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေခ်၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို ဖန္ဆင္းသူ ဥပၸါဒက မဟုတ္ဘဲ ေပၚလာေအာင္ ေဖာ္ထုတ္သူ အဘိဗ်ၪၨကသာ ျဖစ္၏ ဟူ၍ ဆိုရ၏။
ထိုသို႔ ေဖာ္ထုတ္ရာ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အႏိႈင္းမဲ့ အတုလ ျဖစ္ေတာ္မူ၏။
လယ္သမားအတြက္ လယ္ယာလုပ္ငန္းမွ သစၥာေလးပါးကို ေဖာ္ထုတ္၍ ျပေတာ္မူ၏။
ပန္းထိမ္သည္အတြက္ ပန္းထိမ္လုပ္ငန္းမွ သစၥာေလးပါးကို ေဖာ္ထုတ္၍ ျပေတာ္မူ၏။
အမွန္အားျဖင့္ ေနရာတိုင္းတြင္ သစၥာေလးပါးသည္ ရွိ၏။
မသိ၍သာ မရွိသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနရျခင္း ျဖစ္၏။
၃၁ ဘံု၏ ေနရာတိုင္းတြင္ သခၤါရ ရွိ၏။
သခၤါရရွိလွ်င္ သစၥာေလးပါး ရွိေလ၏။
အရွိကို အသိျဖစ္ေအာင္ ျပဳစြမ္းႏိုင္သူကား ျမတ္စြာဘုရားသာ ျဖစ္ပါ၏။ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္ သာ၀ကမ်ားသာ ျဖစ္ပါ၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဒသႏၲရခရီးသည္ ရဟန္းငါးရာတို႔ကို ၾကည့္ေတာ္မူေလရာ သူတို႔၏ ပါရမီျပည့္ခ်ိန္ကို ျမင္ေတာ္မူ၏။ သူတို႔၏ ဣေျႏၵရင့္က်က္ခ်ိန္ကို သိေတာ္မူ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဒသႏၲရခရီးသည္ရဟန္းငါးရာတို႔အား သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို ျမင္ေအာင္ ျပေတာ္မူမည္ ျဖစ္၏။
ထိုသို႔ ျပရာတြင္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းမွပင္ သစၥာေလးပါးကို ျမင္ေအာင္ ျပေတာ္မူမည္ ျဖစ္၏။
ရဟန္းငါးရာတို႔သည္ ေဒသႏၲရခရီးသြားလုပ္ငန္း၌ ကၽြမ္းက်င္ၾကေလရာ ကၽြမ္းက်င္ေသာ လုပ္ငန္းထဲမွ သစၥာေလးပါးကို ေတြ႕ေအာင္ ရွာျခင္းသည္ သူတို႔အတြက္ လြယ္၏။ သက္လည္း သက္သာ၏။ ျမင္လည္း ျမင္ျမန္၏။
အမွန္အားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မည္သည့္လုပ္ငန္းကိုမဆို လိုေနရာမွ ျပည့္စံုသြားရေလေအာင္ သစၥာေလးပါးျဖင့္ ျဖည့္ေပးေတာ္မူသူ ျဖစ္ပါ၏။

တခုေသာေန႔၏ ညခ်မ္းတြင္ ေဒသႏၲရရဟန္းငါးရာတို႔ တရားေဆြးေႏြးရာဌာနသို႔ ျမတ္စြာဘုရား ႂကြလာေတာ္မူ၏။
ျမတ္စြာဘုရားအတြက္ ခင္းထားအပ္ေသာ ေနရာ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုင္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ရဟန္းငါးရာတို႔အား ေဆြးေႏြးလက္စျဖစ္ေသာ ေဒသႏၲရခရီးသြားျခင္းလုပ္ငန္းမွ သစၥာေလးပါး ေဖာ္ထုတ္ျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေအာက္ပါ ဂါထာ ေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။

– အဘယ္သူသည္ ဤအတၱေဘာကို ေ႐ြးခ်ယ္ႏိုင္လတၱံ႕နည္း။ အပါယ္ဘံုကိုလည္းေကာင္း၊ နတ္ႏွင့္တကြေသာ လူ႔ဘံုကိုလည္းေကာင္း ေ႐ြးခ်ယ္ႏိုင္လတၱံ႕နည္း။
– ကၽြမ္းက်င္လိမၼာေသာ ပန္းသည္သည္ ပန္းမ်ားကို ေ႐ြးခ်ယ္သကဲ့သို႔ အဘယ္သူသည္ ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားအပ္ေသာ ဤတရားေတာ္ကို ေ႐ြးခ်ယ္ႏိုင္လတၱံ႕နည္း။
– ေသကၡပုဂၢိဳလ္သည္ ဤအတၱေဘာကို ေ႐ြးခ်ယ္ႏိုင္လတၱံ႕။ အပါယ္ဘံုကိုလည္းေကာင္း၊ နတ္ႏွင့္တကြေသာ လူ႔ဘံုကိုလည္းေကာင္း ေ႐ြးခ်ယ္ႏိုင္လတၱံ႕။
– ကၽြမ္းက်င္လိမၼာေသာ ပန္းသည္သည္ ပန္းမ်ားကို ေ႐ြးခ်ယ္သကဲ့သို႔ ေသကၡပုဂၢိဳလ္သည္ ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားအပ္ေသာ ဤတရားေတာ္ကို ေ႐ြးခ်ယ္ႏိုင္လတၱံ႕။

ေဒသႏၲရခရီးသည္ ရဟန္းငါးရာတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဤဂါထာေဒသနာေတာ္ကို ၾကားနာရေသာအခါ သစၥာတိုင္ေအာင္ အနက္ကို သိျမင္ၾကၿပီး အားလံုး ပဋိသမ႓ိဒါေလးပါးႏွင့္တကြ ရဟႏၲာမ်ား ျဖစ္သြားၾကေလ၏။

(ဦးေ႐ႊေအာင္၏ ဓမၼပဒ မွ)

+++++

၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၁၉ ရက္ စေနေန႔တြင္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ ေလာကခ်မ္းသာဘုရားေက်ာင္း၌ ဓမၼသင္တန္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ရာ မြန္းလြဲ ၂ နာရီမွ ၃ နာရီ ၀ိပႆနာတရား႐ႈမွတ္စဥ္ ေလာကခ်မ္းသာဆရာေတာ္က ၀ိပႆနာဆိုင္ရာတရားေတာ္ကို ေဟာၾကား ခ်ီးျမႇင့္၏။

မြန္းလြဲ ၃း၁၅ နာရီမွ ၄း၁၅ နာရီထိ ဓမၼပဒသင္တန္းတြင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဥဂၢပ႑ိတက ဓမၼပဒ၊ ပုပၹ၀ဂ္၊ ဂါထာ ၄၄-၄၅၊ ေဒသႏၲရခရီးသည္ရဟန္းငါးရာ၀တၳဳအေၾကာင္း ေဟာေျပာ ပို႔ခ်ေပး၏။

+++++

မြန္းလြဲ ၄း၃၀ နာရီမွ ၅း၃၀ နာရီထိ အဘိဓမၼာသင္တန္းတြင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဥဂၢပ႑ိတကပင္ ၀ီထိမုတ္ပိုင္း၊ ေသခါနီး စိတ္ျဖစ္ပံုမ်ားကို သင္ၾကား ပို႔ခ်ေပး၏။

+++++

ညေန ၆ နာရီမွ ၇ နာရီ၊ ေလာကခ်မ္းသာ ဆည္းဆာတရားပြဲတြင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဉာဏိႆရ(ေမာ္လူး)က `ဆင္းရဲၿငိမ္းေအး ခ်မ္းသာေရး´တရားေတာ္ကို ဓမၼဒါနျပဳ ေဟာၾကား၏။

တရားပြဲၿပီးေသာ္ ကုသိုလ္အ၀၀တို႔ကို ေပါင္းစု အမွ်ေပးေ၀ၾကေလသည္။

သာဓု … သာဓု … သာဓု။