ေမး။     ။ ဆရာေတာ္ဘုရား ….. တပည့္ေတာ္ ႐ိုေသစြာ ေလွ်ာက္ထားအပ္ပါသည္။

တပည့္ေတာ္တို႔ဟာ တိဟိတ္ပဋိသေႏၶေနသူ၊ သို႔မဟုတ္ ဒိြဟိတ္ပဋိသေႏၶေနသူ ျဖစ္သည္ကို မည္ကဲ့သို႔ သိႏိုင္ပါသလဲ ဘုရား။

(ေမာင္မ်ိဳးမင္း၊ တတိယႏွစ္၊ ႐ူပေဗဒ)

ေျဖ။     ။ ဒီေနရာမွာ ဟိတ္ဆိုတာ အေၾကာင္းတရားကို ေခၚပါတယ္။

အကုသိုလ္ဘက္မွာလည္း ေလာဘဟိတ္၊ ေဒါသဟိတ္၊ ေမာဟဟိတ္လို႔ အေၾကာင္း ၃-မ်ိဳး ရွိပါတယ္။

ကုသိုလ္ဘက္မွာလည္း အေလာဘဟိတ္၊ အေဒါသဟိတ္၊ အေမာဟဟိတ္လို႔ အေၾကာင္း ၃-မ်ိဳး ရွိပါတယ္။

အေလာဘဟိတ္ဆိုတာ မလိုခ်င္ မတပ္မက္ျခင္းတည္းဟူေသာ အေၾကာင္း၊

အေဒါသဟိတ္ဆိုတာ စိတ္မဆိုး စိတ္မပ်က္ျခင္းတည္းဟူေသာ အေၾကာင္း၊

အေမာဟဟိတ္ဆိုတာ မေတြေဝျခင္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းလို႔ ဆိုပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အေမာဟဆိုတာ အသိဉာဏ္ကို ဆိုလိုတာပါ။

ဒြိဟိတ္ပဋိသေႏၶ တိဟိတ္ပဋိသေႏၶလို႔ သံုးႏႈန္းရာမွာ တစ္ဘဝရဲ႕ အစဆံုး ပဋိသေႏၶစိတ္ ျဖစ္ခိုက္မွာ အသိဉာဏ္ျဖစ္တဲ့ အေမာဟဟိတ္ မပါဘဲ အေလာဘ အေဒါသ ဟိတ္ႏွစ္ပါးနဲ႔သာ ပဋိသေႏၶစိတ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကို ဟိတ္ႏွစ္ပါးနဲ႔ ပဋိသေႏၶေနလို႔ ဒြိဟိတ္ပဋိသေႏၶေနသူလို႔ ေခၚပါတယ္။

ဒါကိုပဲ လြယ္ေအာင္ ဒြိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္လို႔ ေခၚလိုက္ၾကပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ပဋိသေႏၶစိတ္ျဖစ္စဥ္အခါမွာ အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟ ဟိတ္ ၃-ပါးလံုး ပါဝင္တဲ့အတြက္ ဟိတ္ ၃-ပါးႏွင့္ ပဋိသေႏၶေနလို႔ တိဟိတ္ပဋိသေႏၶေနသူလို႔ ေခၚပါတယ္။

ဒါကို လြယ္ကူေအာင္ တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္လို႔ ေခၚပါတယ္။

ဒီ တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ဟာ ပဋိသေႏၶေနစဥ္က အေမာဟဟိတ္ ေခၚတဲ့ ဉာဏ္ပါလို႔ ဉာဏ္ထက္ျမက္သူ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒြိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ပဋိသေႏၶစိတ္ျဖစ္စဥ္က အေမာဟဟိတ္ ေခၚတဲ့ ဉာဏ္မပါလို႔ ဉာဏ္ထက္ျမက္မႈ မရွိပါဘူး။

ဒြိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ဟာ မဂ္တရား ဖိုလ္တရား ရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဉာဏ္မထက္ျမက္တဲ့အတြက္ တရားအားထုတ္တဲ့အခါမယ္ ဒီဘဝမွာေတာ့ မဂ္ဉာဏ္ဖိုလ္ဉာဏ္ကို မရႏိုင္ပါဘူး။

သို႔ေသာ္ သူရဲ႕ လံု႔လ ဝီရိယနဲ႔ အားထုတ္တဲ့ အခ်ိန္ အနည္းအမ်ားအလိုက္ ထိုက္သင့္သေလာက္ ဝိပႆနာဉာဏ္မ်ားေတာ့ သူ႔သႏၲာန္မွာ ျဖစ္ပြားႏိုင္ပါတယ္။

တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ လံု႔လ ဝီရိယနဲ႔ အခ်ိန္ ျပည့္စံု လံုေလာက္ရင္ ဒီဘဝမွာပဲ မဂ္ဉာဏ္ဖိုလ္ဉာဏ္ကို ရႏိုင္ပါတယ္။

အေလးမ ေလ့က်င့္တဲ့သူဟာ ဘယ္ေလာက္ အေလးခ်ိန္ကို မိမိ မ,ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို သိခ်င္ရင္ “ငါဘယ္ေလာက္ မ,ႏိုင္သလဲ”လို႔ စဥ္းစားေန႐ုံနဲ႕ သူအေလးခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ မ,ႏိုင္စြမ္းအား ရွိတယ္ ဆိုတာကို မသိႏိုင္ပါဘူး။

အဲဒီအတိုင္းပဲ “ငါ ဒြိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္လား တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္လား”လို႔ စဥ္းစားေန႐ုံနဲ႔ေတာ့ အမွန္ကို မသိႏိုင္ပါဘူး။

ခန္႔မွန္းႏိုင္႐ုံေလာက္ပဲ ရွိမွာပဲ။

လက္ေတြ႕ မ,ၾကည့္မွ ဘယ္ေလာက္အေလးခ်ိန္ မ,ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို သိရသလို တရားကို လက္ေတြ႕ အားထုတ္ၾကည့္မွပဲ မိမိဟာ တိဟိတ္လား ဒြိဟိတ္လားဆိုတာ ကြဲကြဲျပားျပား ေသေသခ်ာခ်ာ သိႏိုင္ပါတယ္။

ေ႐ႊေကာင္းေ႐ႊညံ့ သိဖို႔ မွတ္ေက်ာက္တင္ရသလို တရားမွတ္ေက်ာက္မွာ တင္ၾကည့္ဖို႔ပါပဲ။

ဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒြိဟိတ္လား တိဟိတ္လား ဆိုတာ ကြဲကြဲျပားျပား သိခ်င္ရင္ ခ်မ္းေျမ့ရိပ္သာကို လာၿပီး တရားမွတ္ေက်ာက္ တင္ၾကည့္လွည့္ပါ။ သိရပါေစ့မယ္။

+++++

ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ “တကၠသိုလ္ဓမၼသဘင္” မွ