အဘိဓမၼာသင္တန္း မိတ္ဆက္နိဒါန္းတြင္ –

(၁) ဘုရားရွင္ ၄၅-ဝါ ကာလပတ္လံုး ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေတာ္ျမတ္မ်ားကိုု သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္တို႔က မည္ကဲ့သို႔ မွတ္တမ္းတင္ ထိန္းသိမ္းလာခဲ့ၾကပံု။
(၂) ပိဋကတ္သံုးပံု၊ နိကာယ္ငါးရပ္အေၾကာင္း။
(၃) အဘိဓမၼာအေၾကာင္း။
(၄) သုတၱန္ႏွင့္ အဘိဓမၼာ ကြဲျပားပံု။
(၅) အဘိဓမၼာတတ္ဖို႔ လိုအပ္ မလိုအပ္။
(၆) အဘိဓမၼာဆိုင္ရာ က်မ္းဂန္မ်ား။
(၇) ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ အဘိဓမၼာ။
(၈) အေနာက္ႏိုင္ငံႏွင့္ အဘိဓမၼာ။
(၉) ဝိသုဒၶိမဂ္ႏွင့္ အဘိဓမၼာအေၾကာင္းႏွင့္
(၁၀) ကိုယ့္ခႏၶာႏွင့္ အဘိဓမၼာအေၾကာင္းတို႔ကို ေလ့လာ မွတ္သား နာယူၾကရ၏။

+++++

(၁)

ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး (၃)လေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိေသာအခါ အရွင္မဟာကႆပအမႉးရွိေသာ ရဟႏၲာငါးရာတို႔ စုေဝးၾက၍ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူေသာ တရားေတာ္မ်ားကို စုေဆာင္း စိစစ္ၾကကာ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူသည့္ တရားစစ္မွန္သည္ဟု ေက်နပ္ လက္ခံၾကသည့္အတြက္ ‘သံ’-အတူတကြ စုေပါင္း၍ ‘ဂါယနာ’-႐ြတ္ဆိုေတာ္မူၾကသည္။ ဤကား ပထမ သံဂါယနာ တည္း။

ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး အႏွစ္ ၁၀၀ ၾကာေသာအခါ ရဟႏၲာ ၇၀၀ စုေပါင္း၍ ပထမအႀကိမ္ စုေပါင္း ႐ြတ္ဆိုေတာ္မူခဲ့ၾကေသာ တရားေတာ္ျမတ္မ်ားကို ထပ္မံ လက္ခံ အတည္ျပဳ စုေပါင္း ႐ြတ္ဆိုေတာ္မူၾကသည္။ ဒုတိယ သံဂါယနာ တည္း။

ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး ႏွစ္ ၂၃၀ ခန္႔ အေသာကမင္းတရားႀကီး လက္ထက္တြင္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားသည့္ တရားေတာ္ျမတ္မ်ားကို တတိယအႀကိမ္ သံဂါယနာတင္ ထပ္မံ အတည္ျပဳၾကသည္။ တတိယသံဂါယနာတင္အၿပီး ကိုးတိုင္း ကိုးဌာနသို႔ သာသနာျပဳမ်ား ေစလႊတ္ခဲ့ရာမွ အထူးအားျဖင့္ သီဟိုဠ္ကၽြန္းတစ္ခုလံုး ဗုဒၶဘာသာ ပ်ံ႕ႏွ႔ံသြားခဲ့သည္။

ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး အႏွစ္ ၄၅၀ ခန္႔တြင္ သီဟိုဠ္၌ ခိုးသူေဘး သူပုန္ေဘးေၾကာင့္ ၁၂-ႏွစ္တိုင္ ႏိုင္ငံမၿငိမ္းေအးျဖစ္ရာ ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕ အိႏၵိယသို႔ ေျပးၾကရသည္။ ေဘးႀကီးၿငိမ္း၍ အိႏၵိယသို႔ တိမ္းေရွာင္သြားၾကေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ျပန္လာရာ သီဟိုဠ္ကၽြန္းတြင္ က်န္ရစ္ေသာ ရဟန္းတို႔က – “ငါ့ရွင္တို႔ .. သင္တို႔ကေတာ့ ဟိုဘက္မွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနရ ထိုင္ရတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ငါ့ရွင္တို႔ကေတာ့ ပိဋကတ္ေတာ္ေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ပဲ ေဆာင္ထားၾကမယ္၊ ငါတို႔ကေတာ့ ဒီဘက္မွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေနရတာဆိုေတာ့ မေတာ္တဆ ခၽြတ္ယြင္းတာေတြ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္လိမ့္မယ္၊ အဲဒီေတာ့ သင္တို႔ေဆာင္ထားတာနဲ႔ ငါတို႔ ေဆာင္ထားတာ တုိက္ဆိုင္ၾကည့္ရေအာင္” ဟု ဆို၍ တိုက္ဆိုင္ၾကည့္ၾကရာ တေသြမတိမ္း တူညီေနသည္ကို ေတြ႕ၾကရ၏။ ေနာင္ ပိဋကတ္သံုးပံုကို အာဂံုေဆာင္ႏိုင္သူ ရွားပါးက သာသနာေပ်ာက္ကြယ္မည္ကို စိုး၍ ေပထက္ အကၡရာတင္ခဲ့ၾကသည္။ ဤသို႔ ပိဋကတ္သံုးပံု ေပထက္ အကၡရာတင္ခဲ့ၾကသည္ကို က်မ္းဂန္တို႔၌ စတုတၳသံဂါယနာဟု ေသေသခ်ာခ်ာ မရွိေသာ္လည္း အမ်ားက စတုတၳ သံဂါယနာဟု အသိအမွတ္ ျပဳၾကသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ မႏၲေလးျမိဳ႕တည္ နည္းတည္ မင္းတုန္းမင္းႀကီးလက္ထက္တြင္ ပၪၥမ သံဂါယနာတင္၍ ပိဋကတ္သံုးပံုကို ေက်ာက္ထက္ အကၡရာတင္ခဲ့ၾကသည္။ ေက်ာက္ခ်ပ္ေပါင္း ၇၂၉ ခ်ပ္ ရွိ၏။

၁၉၅၄ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ကမ႓ာေအးကုန္းေျမ၌ ဆ႒သံဂါယနာတင္ကာ ပိဋကတ္သံုးပံုကို က်မ္းစာအုပ္မ်ား ႐ိုက္ႏွိပ္ခဲ့သည္။ ကမ႓ာတြင္ အေကာင္းဆံုးေသာ ပါဠိစံမူအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳထားရ၏။

ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔တိုင္ ေတြ႕ရွိေနရသည့္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဟာၾကားထားခဲ့ေသာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္သည္။

(၂) ပိဋကတ္သံုးပံု၊ နိကာယ္ငါးရပ္

ျမတ္စြာဘုရား သင္ၾကား ေဟာၾကားေသာ တရားေတာ္မ်ားကို ရဟန္း၊ သာမေဏ၊ ရဟန္းမိန္းမ (ဘိကၡဳနီ)တို႔ လိုက္နာရန္ ဝိနည္းပိဋကတ္၊ ရဟန္း သာမေဏ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား အပါအဝင္ အမ်ားနားလည္ေအာင္ သင္ၾကား ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ သုတၱန္ပိဋကတ္၊ သင္ၾကား ေဟာၾကားပံု လြန္ကဲ ထူးျခားေသာ အဘိဓမၼာပိဋကတ္ ဟူ၍ ပိဋကတ္အားျဖင့္ သံုးပံု သံုးမ်ိဳး၊

ေနာက္တနည္းအားျဖင့္ –
(က) ရွည္လ်ားေသာ တရားေတာ္မ်ားကို ေပါင္းစည္းထားသည့္ ဒီဃနိကာယ္
(ခ) မတိုမရွည္ အလယ္အလတ္ တရားေတာ္မ်ားကို ေပါင္းစည္းထားသည့္ မဇၥ်ိမနိကာယ္
(ဂ) တိုေသာ တရားေတာ္မ်ားကို ေပါင္းစည္းထားသည့္ သံယုတၱနိကာယ္
(ဃ) တစ္ခုအစု တရား၊ ႏွစ္ခုအစု တရား၊ သံုးခုအစု တရား စသည္ .. ၁၁ ခုတိုင္ေအာင္ တစ္ဆင့္ တစ္ဆင့္ အထက္တက္သြားသည့္ တရားေတာ္မ်ားကို စုေပါင္းထားသည့္ အဂၤုတၱရနိကာယ္
(င) ငယ္ေသာ တရားေတာ္မ်ားႏွင့္ အထက္ဆိုခဲ့ၿပီး နိကာယ္ ၄-ခုတြင္ မပါေသာ တရားေတာ္မ်ားကို ေပါင္းစည္းထားသည့္ ခုဒၵကနိကာယ္ ဟူ၍ နိကာယ္အားျဖင့္ ငါးရပ္ ငါးခု ခြဲျခား၏။

(၃) အဘိဓမၼာ

အဘိ – လြန္ကဲေသာ၊ ထူးျမတ္ေသာ
ဓမၼ – တရား
အဘိဓမၼာ – သင္ၾကား ေဟာၾကားပံု လြန္ကဲ ထူးျမတ္ေသာ တရား

(၄) သုတၱန္ႏွင့္ အဘိဓမၼာ ကြာျခားခ်က္

သုတၱန္ကို ျမတ္စြာဘုရားက သမုတိ ပညတ္ဟု ေခၚေသာ လူမ်ား သံုးႏႈန္းေနေသာ ေန႔စဥ္သံုး စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ေဟာၾကား၏။

အဘိဓမၼာကိုမူ ပရမတၳသစၥာ အသံုးအႏႈန္းမ်ား – ခႏၶာ၊ အာယတန၊ ဓာတ္၊ သစၥာ၊ စိတ္၊ ေစတသိက္ စသည္ျဖင့္ အသံုးျပဳ ေဟာၾကား၏။

(၅) အဘိဓမၼာ တတ္ဖို႔ လိုအပ္ မလိုအပ္

သံသရာဝဋ္မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း နိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ တရားထူးရရန္ တရားအားထုတ္ရာ၌ အဘိဓမၼာ မတတ္ေသာ္လည္း ဆရာသမားထံ နည္းခံ အားထုတ္ႏိုင္၏။ အဘိဓမၼာ အမ်ားႀကီးတတ္ရန္ မလိုအပ္ေသာ္လည္း တတ္လွ်င္ ပိုေကာင္း၏။

ျမတ္စြာဘုရား သင္ၾကား ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္မ်ားကို က်က်နန ျပည့္ျပည့္ဝဝ မွန္မွန္ကန္ကန္ နားလည္ႏိုင္ရန္အတြက္မူ အဘိဓမၼာတတ္ေျမာက္ရန္ လိုအပ္၏။

(၆) အဘိဓမၼာဆိုင္ရာ က်မ္းဂန္မ်ား

အဘိဓမၼတၳသဂၤဟ ေခၚ သၿဂႋဳဟ္က်မ္းဟာ အဘိဓမၼာတတ္လိုသူေတြအတြက္ ပါဠိလို အလြတ္က်က္ရတဲ့ က်မ္း ျဖစ္တယ္။
အဲဒီက်မ္းကို အဂၤလိပ္လို ပထမဆံုး ဦးေ႐ႊေအာင္က “A Compendium of Philosophy” လုိ႔ ဘာသာျပန္တယ္။ ဒုတိယက အိႏၵိယက ဂ်ီကပ္ရ်ပ္ဆိုတဲ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး ျပန္တယ္။ တတိယက သီဟိုဠ္ဆရာေတာ္ အရွင္နာရဒ ျပန္တယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ သံုးခု ရွိတယ္။

(၇) ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ အဘိဓမၼာ

အဘိဓမၼာႏွင့္ပတ္သက္၍ ျမန္မာျပည္သည္ နံပတ္တစ္ ျဖစ္၏။ သီဟိုဠ္၊ ယိုးဒယားတို႔မွာ ျမန္မာျပည္ေလာက္ အဘိဓမၼာ မထြန္းကားေပ။ ျမန္မာျပည္၌ အဘိဓမၼာအထြန္းကားဆံုး ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ ကိုရင္ျဖစ္သည္ႏွင့္ အဘိဓမၼာကို သင္ယူရေလ့ရွိ၏။

ျမန္မာျပည္တြင္ ညဝါ ေခၚ ေန႔မွာ က်က္မွတ္၍ ညက်မွ ဆရာ့ဆီ သြားေရာက္ကာ စာလိုက္ရေသာ နည္းရွိ၏။ ေန႔မွာ က်က္မွတ္ၿပီး မီးမထြန္းေသာ ညအေမွာင္ထဲ၌ အလြတ္ျပန္ရ၏။ မွားလွ်င္ ဆရာက ျပင္ေပးၿပီး အဓိပၸာယ္ေျပာျပသည္။ ညဝါေၾကာင့္ အဘိဓမၼာကို ေက်ေက်ညက္ညက္ နားလည္ၾကရၿပီး အထူး အက်ိဳးေက်းဇူး မ်ား၏။

(၈) အေနာက္ႏိုင္ငံႏွင့္ အဘိဓမၼာ

အဘိဓမၼာကို ဆရာႏွင့္ သင္မွ တတ္ေျမာက္ႏိုင္ၿပီး၊ အေနာက္ႏိုင္ငံသားတို႔ စိတ္ဝင္စား နားလည္ေအာင္ ေရးသားထားေသာ စာအုပ္မ်ား မရွိသေလာက္ျဖစ္၍ အေနာက္ႏိုင္ငံသားမ်ားအေနျဖင့္ အဘိဓမၼာကို အမွန္တကယ္ နားမလည္ၾကေပ။

(၉) ဝိသုဒၶိမဂ္ႏွင့္ အဘိဓမၼာ

“ၿပီးေတာ့ အထူးသျဖင့္ ဒီအေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာက တရားထိုင္ေလ့ရွိေတာ့ တရားထိုင္တဲ့လူဟာ ဘာစာအုပ္ ဖတ္ရမလဲ၊ ဝိသုဒၶိမဂ္ ဖတ္ရမယ္။ ဝိသုဒၶိမဂ္ကို လက္ကိုင္ျပဳရမယ္။ ဒီစာအုပ္က ဘုန္းႀကီးေတြအတြက္ ေရးထားတာ။ အဲဒီ ဝိသုဒၶိမဂ္ကို မင္းတို႔ အဘိဓမၼာမတတ္ဘဲနဲ႔ ဖတ္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ မင္းတို႔ နားမလည္ႏိုင္တာ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။

ဒီတစ္ေခါက္ မက္ဆာခ်ဴးဆက္သြားတုန္းက အဘိဓမၼာအေၾကာင္း မေဟာခင္ စာပိုဒ္တစ္ခုကို ဖတ္ျပလိုက္တယ္။ …. မင္းတို႔ ေသခ်ာ နားေထာင္ေနာ္၊ ငါဖတ္ျပမယ္ ….၊ ဝိသုဒၶိမဂ္ထဲက ဖတ္တယ္။ …. မင္းတို႔ နားလည္လား, မလည္လား မွတ္ထား …. လုိ႔။ အသာေလးထားခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ အဘိဓမၼာအေၾကာင္း ေဟာတယ္။ အဘိဓမၼာသင္တန္း ေလးခုေပးၿပီးတဲ့ေနာက္က်မွ အဲဒီစာပိုဒ္ ျပန္ဖတ္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ျပန္ဖတ္တယ္။ အဲဒီက်ေတာ့ နားလည္ပါတယ္။ ပထမပိုင္းက နားမလည္ဘူး။ အဲဒီလို လက္ေတြ႕ ျပေတာ့ သူတို႔လည္း အဘိဓမၼာတန္ဖိုး သိလာတယ္။

တရားအားထုတ္တဲ့လူမွာ ဝိသုဒၶိမဂ္က ေရွာင္လို႔ မရဘူး။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေအးေအး ေနခ်င္ေတာ့ ရတာေပါ့။ ဆရာလုပ္ခ်င္တဲ့သူတို႔ ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားကိုလည္း တဆင့္ ေျပာျပခ်င္တဲ့သူတို႔ဆိုရင္ ဝိသုဒၶိမဂ္က အေရးကို ႀကီးတယ္။
ဝိသုဒၶိမဂ္က အလြန္ခက္တယ္။ ျမန္မာလို ျပန္ထားတာလည္း ရွိပါတယ္။ ဖတ္ခ်င္ ဖတ္ၾကည့္။ သူတို႔လည္း အဂၤလိပ္လို ျပန္ထားတာပဲ။ အဂၤလိပ္လို နားမလည္ဘူးတို႔ ဘာတို႔၊ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြက အဘိဓမၼာမပါဘဲနဲ႔ နားမလည္ႏိုင္ဘူးလို႔ ဆိုၿပီးေတာ့၊ အခုေတာ့ သူတို႔ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ သေဘာေပါက္ၾကတယ္ေပါ့ေလ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ … ဒါပဲ .. ဦးဇင္းေတာ့ ႀကိဳးစားေနတာ။ ကိုယ္နဲ႔ ေတြ႕တဲ့လူကေတာ့ အဘိဓမၼာကို သေဘာက်သြားပါၿပီ။ အဘိဓမၼာမပါဘဲနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာကို တကယ္ နားမလည္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ ဒကာ ဒကာမေတြကိုလည္း သိေစခ်င္တယ္၊ တတ္ေစခ်င္တယ္။ ကိုယ္က သူမ်ားေတြေတာ့ သင္ေပးေနၿပီးေတာ့ သူတို႔ေတြက တတ္ကုန္ၿပီဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဒကာ ဒကာမေတြက က်န္ရစ္ေနမယ္။ ကုိယ့္ျမန္မာေတြလဲ ဒီလိုပဲ ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ တဆင့္ ကိုယ္ကလည္း သူမ်ားကို ျဖန္႔ရတာေပါ့။

(၁၀) ကိုယ့္ခႏၶာထဲမွာ အဘိဓမၼာ

အဘိဓမၼာဆိုတာ စာအုပ္ထဲ သြားရွာရတာ မဟုတ္ဘူး။
ကိုယ့္ခႏၶာကုိယ္မွာ ရွိတာ မသိၾကလို႔သာ။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီမွာ သင္ရတာ ပိုၿပီးေတာ့ ေကာင္းတယ္။ တရားထိုင္တာနဲ႔ အဘိဓမၼာနဲ႔ တြဲသြားတာ။ တရားထိုင္ထားရင္ အဘိဓမၼာကို ပိုသေဘာေပါက္တယ္။ အဘိဓမၼာကို နားလည္ထားရင္ တရားထိုင္ေတာ့လည္း ပိုေကာင္းတယ္။ အဲဒီလို အျပန္အလွန္ ေက်းဇူးျပဳသြားတယ္။

တကယ္ တရားထိုင္ရင္ အဘိဓမၼာသေဘာေတြက တကယ့္ကို ျမင္ျမင္လာတယ္။ ကိုယ္ပိုင္အသိနဲ႔ သိလာတယ္။ သာမည စာအုပ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ဟာေတြ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္က ပထမ သိထားတယ္။ တရားထိုင္လိုက္တဲ့အခါ ေတြ႕ၾကံဳလာတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒါ .. ငါစာထဲေတြ႕တဲ့ဟာပါလားဆိုတာ တခါတည္း သိသြားတယ္။ သူမ်ားက ေျပာေနစရာေတာင္ မလိုဘူး။ တရားထိုင္ရင္ ေတြ႕လို႔ သိတဲ့ အသိက်ေတာ့ တကယ္ သိတာ။ စာထဲ မွတ္သိတဲ့ အသိမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလို ကြာတာေတြ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ တရားလည္းထိုင္ အဘိဓမၼာလည္း ေလ့လာ။ သေဘာတရားနဲ႔ လက္ေတြ႕ တြဲသြားေရာ။ ဒီမွာ အဲဒါပဲ ဦးဇင္းတို႔ အခုလုပ္ေနတာ။

အခု တရားထိုင္တဲ့ လူေတြထဲမွာ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱကို သူတို႔အသိနဲ႔ သူတို႔ျမင္တဲ့ လူေတြ ရွိတယ္။ အဘိဓမၼာသေဘာေတြကို တစ္ေန႔ကပဲ မိန္းမတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။ သူေလွ်ာက္ေျပာေတာ့ ဦးဇင္းက သိၿပီ။ သူ ဘာဆိုတာေပါ့ေလ။ ေနာက္ေတာ့ ေျပာတယ္။ ဥေပကၡာေဝဒနာကို သူသိတာ။ ဥေပကၡာေဝဒနာဆိုတာ ခက္တယ္။ သိမ္ေမြ႕တယ္ဆိုေတာ့ … ဥေပကၡာေဝဒနာက အလြန္ သိျမင္ခဲတယ္။ အဲဒီ ဥေပကၡာေဝဒနာကို သူေတြ႕တာကို ေျပာတာ။ ဒီ ဥေပကၡာဆိုတဲ့ စကားလံုးေတာ့ သူမသံုးဘူးေပါ့။ အဲဒါမ်ိဳး။ ဥေပကၡာဆိုတာ အဲဒါကို ေျပာတာ။ သူကလည္း အဘိဓမၼာတက္ေနတာကိုး။ ဥေပကၡာေဝဒနာသိတယ္ဆိုတာ အဲဒါပဲဆိုေတာ့ … ဟုတ္ရဲ႕လားတဲ့။ အဲဒီလို တရားအားထုတ္ရင္ သိ,သိလာတယ္။

ၿပီးေတာ့ အႏုသယကိေလသာဆိုတဲ့ ကိုယ္တြင္းမွာ ကိန္းေနတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပ့ါေလ။ ရွိေနတာ မဟုတ္ဘူး။ သို႔ေသာ္ အဲဒါမ်ိဳးေတြလဲ သူတို႔ တရားအားထုတ္ရာမွာ ျမင္တဲ့လူေတြ ျမင္တယ္။ ေျပာၾကတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္မို႔ အဘိဓမၼာေလ့လာရင္ တရားလည္းပဲ ထိုင္ေပး။ တရားထိုင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔ အဘိဓမၼာမွာ ေက်းဇူးမ်ားတယ္။ အဘိဓမၼာနားလည္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔ တရားထိုင္ရင္ ေက်းဇူးမ်ားတယ္။ ေနာင္ ေစတသိက္ပိုင္းက်ေတာ့ ဖႆ ေဝဒနာ စသည္ကို လကၡဏာ, ဖႆ, ပစၥဳပ႒ာန္, ပဒ႒ာန္ စသည္တို႔နဲ႔ ေလ့လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ပစၥဳပ႒ာန္ဆိုတာ ဘာလဲဆိုေတာ့ ေယာဂီဉာဏ္မွာ ထင္လာတဲ့ အျခင္းအရာကို ပစၥဳပ႒ာန္လို႔ ေခၚတယ္။ အဲဒါ တကယ့္ တရားအားထုတ္တာ။ ဖႆဆိုတဲ့ သေဘာတရားဟာ တရားထိုင္တဲ့အခါ ျမင္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ေၾသာ္ .. ဘယ္လိုပါလားဆိုတာ ေယာဂီက ျမင္လာတာ။ အဲဒီလို ေယာဂီရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ထင္လာတဲ့ အျခားအရာမ်ိဳးကို ပစၥဳပ႒ာန္လို႔ ေခၚတယ္။ အဲဒီဟာေလးပါ နားလည္ရတယ္။
တကယ္ ေစ့ေစ့ေပါက္ေပါက္ နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီဆိုရင္ အဲဒါေတြက ပါးစပ္က ေျပာေတာ့ အလြယ္ေလးေပါ့ေလ။ မွတ္ထား .. မွတ္ၿပီးေျပာရင္ေတာ့ ရတယ္။ သို႔ေသာ္ တကယ္ေတြ႕ၾကံဳၿပီး ကိုယ္ေတြ႕အျမင္နဲ႔ သိထားရရင္ ပိုၿပီးေတာ့ ေလးနက္တယ္။ ပိုၿပီးေတာ့ ေကာင္းတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္မို႔ အခုလူေတြဟာ တရားလည္း ထိုင္ဖူးတဲ့ လူေတြပါပဲ။ ဒီႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တရားလည္း ဆက္လက္ထိုင္ၾက။ ဒါလည္း ေလ့လာ။ အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ေက်းဇူးျပဳသြားၾကမယ္။ အဲဒါေတာ့ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္မယ္။ စာေတြ႕နဲ႔ခ်ည္းဆိုရင္လည္း မဟုတ္ေသးဘူး။ ကိုယ္ေတြ႕ေလးလည္း ပါဦးမွ။ ဒီေန႔ လာႏိုင္တာ ဝမ္းသာတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း လူမ်ားပါလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ တျခားရက္ကလည္း မလြယ္ဘူး။ ဦးဇင္းကလည္း ဒီရက္ပဲ ရေတာ့ လုပ္ရေတာ့မွာပဲ။ သူတို႔လည္း တိတ္ေခြေလး ဖမ္းထားပါဘုရားလို႔ ေျပာၾကတယ္။ ဒါေလး သူတို႔ နားေထာင္ေပါ့။ ေကာင္းၿပီေလ။

+++++
“အရွင္သီလာနႏၵာဘိဝံသ”၏ “အဘိဓမၼာသင္တန္းပို႔ခ်ခ်က္မ်ား (ပထမတြဲ)၊ အဘိဓမၼာသင္တန္း (၁)၊ စိတ္ပိုင္း (၁)၊ မိတ္ဆက္နိဒါန္း”မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္။