ေမး။ ။ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ေရာဂါကို ကာကြယ္ႏိုင္ ကုသႏိုင္တဲ့ ေဆးဝါးေတြ ယခုအထိ မေပၚေသးတဲ့အတြက္ ဒီေရာဂါျဖစ္ၾကတဲ့ ေဝဒနာရွင္ေတြဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းတတ္ၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ဆိုရင္ စိတ္ေသာကဖိစီးလြန္းတဲ့အတြက္ ေသေၾကာင္းၾကံၾကတာမ်ိဳး၊ ႐ူးသြပ္သြားတာမ်ိဳးအထိ ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ေရာဂါနဲ႔ အလားတူ ျပင္းထန္တဲ့ အျခားေရာဂါေဝဒနာေတြကို ခံစားေနၾကရသူေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ပိုင္း ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဒုကၡေဝဒနာေတြ သက္သာသြားေအာင္ ဗုဒၶနည္းလမ္းအရ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း ေတြးေခၚ က်င့္ၾကံ ေဆာင္႐ြက္သြားသင့္တယ္ဆိုတာကို မိန္႔ၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။

ေျဖ။ ။ ျပင္းထန္တဲ့ ေရာဂါေဝဒနာ စြဲကပ္လာၿပီး၊ ကုသလို႔လည္း မရေတာ့ဘူး, ဒီေရာဂါနဲ႔ပဲ ေသရေတာ့မယ္လို႔ သိေနတယ္ဆိုရင္ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျဖစ္တာဟာ သာမန္လူသားေတြအတြက္ သဘာဝပါပဲ။

စိတ္ဆင္းရဲမႈ သက္သာေအာင္ ခႏၶသံယုတ္၊ နကုလပိတုသုတ္မွာ “နာက်င္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ရွိတဲ့သူအား နာက်င္တဲ့ စိတ္မရွိေစရ။ နာက်င္မႈ ကင္းေစရမယ္”လို႔ စိတ္ထားရွိဖို႔လိုေၾကာင္း ဘုရားရွင္က နကုလပိတု ဒကာႀကီးကို မိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီလို စိတ္ထားႏိုင္ရင္ စိတ္သက္သာရာ ရႏိုင္ပါတယ္။
မထားႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဆင္းရဲေဝဒနာ ခံစားရတဲ့အခါမွာ စိုးရိမ္မႈ၊ ပင္ပန္းမႈ၊ ေတြေဝမိန္းေမာမႈေတြ ျဖစ္မွာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ဆင္းရဲသာမက စိတ္ဆင္းရဲပါ ခံစားရလို႔ ပိုၿပီး ဆင္းရဲ ပင္ပန္းပါတယ္။
ဥပမာ – ဆူးတစ္ေခ်ာင္း စူးဝင္ေနတာကို ေနာက္ထပ္ဆူးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထပ္ၿပီး ထိုးဆြတဲ့အခါ ပိုၿပီး နာသာခံခက္ ျဖစ္သလိုပါပဲ။

ေဝဒနာတစ္ခု ရရွိလာတဲ့အခါ အဲဒီေဝဒနာအေပၚ သေဘာထား တုန္႔ျပန္မႈ၊ ေဝဒနာကို ခံယူမႈ စိတ္ထားမွန္ကန္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
ဆိုၾကပါစို႔ …. ဆင္းရဲတဲ့ ေဝဒနာနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳတဲ့အခါ အဲဒီေဝဒနာခံစားရတာကို မေက်နပ္မႈ၊ မႏွစ္သက္မႈနဲ႔ တုန္႔ျပန္ရင္ ပိုၿပီး စိတ္ပင္ပန္းပါတယ္။
ခ်မ္းသာတဲ့ ေဝဒနာနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳတဲ့အခါ သာယာတဲ့အေနနဲ႔ တုန္႔ျပန္ရင္ တပ္မက္မႈ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
ေဝဒနာရဲ႕သေဘာ၊ ေဝဒနာရဲ႕ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ေၾကာင္း, ေဝဒနာရဲ႕ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းေတြကုိ အမွန္အတိုင္း မသိဘူးဆိုရင္ ေဝဒနာကို ကိုယ္က ေကာင္းတဲ့အေနနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းတဲ့အေနနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ တနည္းနည္းနဲ႔ လက္ခံမိမွာပါပဲ။

ေဝဒနာတစ္ခုကို ကိေလသာနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး မခံစားဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဒုကၡေဝဒနာနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါ ကိုယ္သာ ဆင္းရဲၿပီး၊ စိတ္မဆင္းရဲပါဘူး။
ေဝဒနာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး စိုးရိမ္မႈ ပူပန္မႈေတြလည္း ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေဝဒနာရဲ႕ သေဘာအမွန္ကို သိလို႔ ဘယ္ေလာက္ ျပင္းထန္တဲ့ ေဝဒနာကိုပဲ ခံစားရ ခံစားရ စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းမႈ ေသာကဖိစီးမႈေတြ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ေနာက္ထပ္ ႏွလံုးသြင္း ေတြးေခၚ က်င့္ၾကံေဆာင္႐ြက္ဖို႔ကေတာ့ ေလာကမွာ ေတာင့္တလို႔ မရတဲ့ အရာငါးမ်ိဳးကို နားလည္ သေဘာေပါက္ၿပီး လက္ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္က အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ ပၪၥကနိပါတ္၊ ဌာနသုတ္မွာ –
(၁) အိုျခင္းသေဘာရွိတဲ့ အရာကို မအိုပါေစနဲ႔လို႔ ေတာင့္တမရဘူး၊
(၂) နာျခင္းသေဘာရွိတဲ့ အရာကို မနာပါေစနဲ႔လို႔ ေတာင့္တမရဘူး၊
(၃) ေသျခင္းသေဘာရွိတဲ့ အရာကို မေသပါေစနဲ႔လို႔ ေတာင့္တမရဘူး၊
(၄) ကုန္ဆံုးျခင္းသေဘာရွိတဲ့ အရာကို မကုန္ဆုံးပါေစနဲ႔လို႔ ေတာင့္တမရဘူး၊
(၅) ပ်က္စီးျခင္းသေဘာရွိတဲ့ အရာကို မပ်က္စီးပါေစနဲ႔လို႔ ေတာင့္တမရဘူးလို႔ ေတာင့္တလို႔ မရတဲ့ အရာငါးမ်ိဳးကို ေဟာထားပါတယ္။

သာမန္လူေတြအေနနဲ႔ အိုမႈ နာမႈ ေသမႈ ပ်က္စီး ဆံုး႐ႈံးမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ “ေၾသာ္ ငါ့မွာသာ အိုမႈ နာမႈ ေသမႈ ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးမႈေတြ ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး၊ အျခားသတၱဝါေတြမွာလည္း အိုမႈ နာမႈ ေသမႈ ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးမႈေတြ ျဖစ္တာပဲ။ အိုမႈ နာမႈ ေသမႈ ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးမႈေတြကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး စိုးရိမ္ပူပန္ေနမယ္ဆိုရင္ ငါ့မွာ ထမင္းလည္း စားမဝင္၊ ႐ုပ္အဆင္းလည္း ေဖာက္ျပန္၊ အလုပ္အကိုင္လည္း ပ်က္မယ္၊ ငါ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ရန္သူေတြက ဝမ္းသာၿပီး မိတ္ေဆြေတြက ဝမ္းနည္းၾကလိမ့္မယ္”လို႔ မဆင္ျခင္, ႏွလံုးမသြင္းတတ္ၾကပါဘူး။
အဲဒီလို ႏွလံုး မသြင္းတတ္လို႔ ေရာဂါေဝဒနာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး စိုးရိမ္မႈ ပူပန္မႈ ငိုေႂကြးမႈ ေတြေဝမႈေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ အဆိပ္နဲ႔တူတဲ့ ေသာကမီးဟာ ရင္မွာ ေလာင္ၿမိဳက္ၿပီး မိမိကုိယ္ကို ပူပန္ေစပါေတာ့တယ္။

အိုမႈ၊ နာမႈ၊ ေသမႈ၊ ပ်က္စီး ဆံုး႐ႈံးမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ “ေၾသာ္ … ငါ့မွာသာ အိုမႈ နာမႈ ေသမႈ ပ်က္စီး ဆံုး႐ႈံးမႈေတြ ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ အျခားသတၱဝါေတြမွာလည္း အိုမႈ နာမႈ ေသမႈ ပ်က္စီး ဆံုး႐ႈံးမႈေတြ ျဖစ္တာပဲ။ အိုမႈ နာမႈ ေသမႈ ပ်က္စီး ဆံုး႐ႈံးမႈေတြကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး စိုးရိမ္ ပူပန္ေနမယ္ဆိုရင္ ငါ့မွာ ထမင္းလည္း စားမဝင္၊ ႐ုပ္အဆင္းလည္း ေဖာက္ျပန္၊ အလုပ္အကိုင္လည္း ပ်က္မယ္၊ ငါဆင္းရဲ ဒုကၡေရာက္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ရန္သူေတြက ဝမ္းသာၿပီး မိတ္ေဆြေတြက ဝမ္းနည္းၾကလိမ့္မယ္”လို႔ ဆင္ျခင္ႏိုင္၊ ႏွလံုးသြင္းႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေရာဂါေဝဒနာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး စိုးရိမ္မႈ ပူပန္မႈ ငိုေႂကြးမႈ ေတြေဝမႈေတြ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
အဲဒီအခါမွာ အဆိပ္နဲ႔ တူတဲ့ ေသာကေျငာင့္ကို ပယ္ႏုတ္ၿပီး ျဖစ္လို႔ ၿငိမ္းေအး ခ်မ္းသာစြာ ေနႏိုင္ပါမယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျပင္းထန္တဲ့ ေရာဂါေဝဒနာ ရလာတဲ့အခါ ပူပင္ေသာက မေရာက္ဘဲ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတြကို လုပ္သြားမယ္ဆိုရင္ စိတ္သက္သာရာ ရႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ေရာဂါေဝဒနာ ရပင္ရျငားေသာ္လည္းပဲ အသက္ရွင္ေနေသးတဲ့ က်န္ရွိေနတဲ့ ဘဝအစိတ္အပိုင္းမွာ ဗုဒၶါႏုႆတိ စတဲ့ ကုသိုလ္တရားေတြ ပြားမ်ားခြင့္ ရေနေသးတယ္။
ဝိပႆနာအလုပ္ကို အားထုတ္ဖို႔ အခြင့္ရေနေသးတယ္။
ရလာတဲ့ ေဝဒနာဟာ ငါ့အတြက္ တရား႐ႈမွတ္စရာ ျဖစ္တယ္လို႔ ႏွလံုးသြင္းလိုက္ရင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းတယ္လို႔ မယူဆႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
မိမိခံစားေနရတဲ့ ေဝဒနာကိုပဲ တရား႐ႈမွတ္ ပြားမ်ားႏိုင္ရင္ စိတ္သက္သာရာ ရၿပီး တရားထူး တရားျမတ္ေတာင္ ရႏိုင္ပါေသးတယ္။

ဘယ္လို ႐ႈမွတ္ရ

ေမး။ ။ ေဝဒနာရွင္ေတြရဲ႕ စိတ္ပိုင္းနဲ႔ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဒုကၡေဝဒနာေတြကို သက္သာသြားေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ရာမွာ သတိပ႒ာန္တရားေတာ္နဲ႔ ဝိပႆနာနည္းလမ္းေတြကို လိုက္နာက်င့္ၾကံၿပီး ေဆာင္႐ြက္သင့္,မသင့္နဲ႔ အကယ္၍ က်င့္ၾကံေဆင္႐ြက္သင့္တယ္ဆိုရင္ မိမိရဲ႕ အိမ္မွာ ေနရင္း ဘယ္လို က်င့္ၾကံ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါဘုရား။

ေျဖ။ ။ ေဝဒနာရွင္ေတြရဲ႕ စိတ္ပိုင္းနဲ႔ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဒုကၡေဝဒနာေတြကို သက္သာသြားေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ရာမွာ သတိပ႒ာန္တရားေတာ္နဲ႔ ဝိပႆနာနည္းလမ္းေတြကို လိုက္နာ က်င့္ၾကံၿပီး ေဆာင္႐ြက္သင့္တယ္လို႔ ေျဖရမွာပါပဲ။

ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုရင္ သတိပ႒ာန္တရားကို အားထုတ္တဲ့သူဟာ စိုးရိမ္ပူေဆြးျခင္း ငိုေႂကြးရျခင္းတို႔ကို လြန္ေျမာက္တယ္၊ ကိုယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲမႈကို ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစတယ္လို႔ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္မွာ ဘုရားရွင္က အတိအလင္း အာမခံခ်က္ ေပးထားပါတယ္။

တခါတုန္းက သာဝတၳိျပည္ အႏၶဝန္ေတာမွာ သီတင္းသံုးေတာ္မူတဲ့ အရွင္အႏု႐ုဒၶါမေထရ္ျမတ္ အျပင္းအထန္ မနာမက်န္း ျဖစ္ေတာ္မူတယ္။
အဲဒီအခါမွာ သံဃာေတာ္ေတြက အရွင္အႏု႐ုဒၶါမေထရ္ျမတ္ကို “အရွင္ဘုရားမွာ အျပင္းအထန္ ေဝဒနာခံစားေနရေပမယ့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေဝဒနာဟာ အရွင္ဘုရားစိတ္ကို ဘာေၾကာင့္ မလႊမ္းမိုးႏိုင္ပါသလဲ”လို႔ ေမးပါတယ္။

ဆိုလိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ဒါေလာက္ျပင္းထန္တဲ့ ေဝဒနာရရွိေနပါလ်က္နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ၿငီးျငဴပင္ပန္း ရင္ပတ္စည္တီး ငိုေႂကြးျမည္တမ္းျခင္း မျဖစ္ပါသလဲလို႔ ေမးတာပါပဲ။
ဒီေတာ့ အရွင္အႏု႐ုဒၶါမေထရ္က “ငါ့ရဲ႕ စိတ္ဟာ သတိပ႒ာန္ေလးပါးမွာ ေကာင္းစြာ တည္ေနလို႔ ျပင္းထန္တဲ့ ေဝဒနာ ရရွိေသာ္လည္း အဲဒီေဝဒနာက ငါ့စိတ္ကို မလႊမ္းမိုးႏိုင္ဘူး”လို႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။
ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေဝဒနာကို သတိပ႒ာန္နည္းနဲ႔ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားလိုက္ေတာ့ ေဝဒနာရဲ႕ အႏွိပ္အစက္ကို မခံစားရေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုလိုတာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ေဝဒနာရွင္ေတြဟာ သတိပ႒ာန္တရားကို ပြားမ်ား အားထုတ္သင့္ပါတယ္။

ေဝဒနာရွင္ေတြဟာ အိမ္မွာ ေနရင္း အခ်ိန္ရသေလာက္ တရား႐ႈမွတ္ ပြားမ်ားသင့္ပါတယ္။
တရား႐ႈမွတ္တယ္ဆိုတာ ဘုရားေရွ႕မွာ ထိုင္ၿပီး တ႐ား႐ႈမွတ္မွ ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။
မိမိရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘဝ လုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္ရာေတြမွာ သတိကပ္ၿပီး လုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္တယ္ဆိုရင္ တရား႐ႈမွတ္ေနတာပါပဲ။
မ်ားေသာအားျဖင့္ လူေတြမွာ မိမိလုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္ေနတာက တျခား၊ စိတ္ကူးေနတာက တျခား အျဖစ္မ်ားတတ္ပါတယ္။
အဲဒီ စိတ္ကူးေတြထဲမွာ စိုးရိမ္စရာ၊ ပူပန္စရာ၊ မေက်နပ္စရာ၊ လိုလားတပ္မက္စရာေတြ ဝင္ေရာက္ ေနရာယူေနတတ္ပါတယ္။
အဲဒီလို မဝင္ေအာင္ သြားတဲ့အခါမွာလည္း သြားတယ္ … သြားတယ္၊ စားတဲ့အခါမွာလည္း စားတယ္, စားတယ္လို႔ သတိကပ္ၿပီး ေနထိုင္ႏိုင္ပါတယ္။

မဟာသတိပ႒ာနသုတ္မွာ ကိုယ္အမူအရာ စိတ္အမူအရာ အားလံုးကို သတိကပ္ၿပီး ႐ႈမွတ္ဖို႔ ေဟာၾကားထားပါတယ္။
ဆိုၾကပါစို႔ … ပန္းကန္ေဆးေနတယ္။ ေဆးတဲ့အခါ လက္ကသာ ပန္းကန္ကို ပြတ္တုိက္ေနေပမယ့္ စိတ္က တျခားကို ေရာက္ေနတတ္တယ္။ တျခားကို ေရာက္ေနၿပီဆိုကတည္းက စိုးရိမ္စရာ၊ ပူပန္စရာ၊ မေက်နပ္စရာ၊ လိုလားတပ္မက္စရာေတြထဲက တစ္ခုခု ျဖစ္ေနတာပဲ။
အဲဒီလို မဟုတ္ဘဲ စိတ္က ပြတ္တိုက္ေနတဲ့ ပန္းကန္အေပၚ လက္အေပၚမွာ ေရာက္ေနရင္ စိုးရိမ္စရာ၊ ပူပန္စရာ၊ မေက်နပ္စရာ၊ လိုလား တပ္မက္စရာေတြ ဝင္မလာတဲ့အတြက္ စိတ္ဟာ ၾကည္လင္ လန္းဆန္း ေအးျမ ၿငိမ္သက္ေနတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မိမိရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘဝ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္႐ြက္ရာေတြမွာ သတိကပ္ၿပီး လုပ္ကိုင္ ေဆာင္႐ြက္ရင္း တရား႐ႈမွတ္ႏိုင္ပါတယ္။

ဘာကို ႏွလံုးသြင္းရ

ေမး။ ။ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ေရာဂါနဲ႔ အလားတူ ျပင္းထန္တဲ့ တျခားေရာဂါေဝဒနာေတြကို ခံစားေနၾကရသူေတြအေနနဲ႔ ႐ြတ္ဖတ္ပြားမ်ား အားထုတ္သင့္တဲ့ သုတၱန္နဲ႔ ဂုဏ္ေတာ္ တရားေတာ္ေတြအေၾကာင္းကို ရွင္းလင္း မိန္႔ၾကားေပးေတာ္မူပါ ဘုရား။ ဒီလို မိန္႔ၾကားရာမွာ အဲဒီ တရားေတာ္ေတြရဲ႕ ေနာက္ခံသမိုင္းေၾကာင္းနဲ႔ ဒီတရားေတာ္ေတြကို ႐ြတ္ဖတ္ပြားမ်ားျခင္းအားျဖင့္ ရလာႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြအေၾကာင္းကိုလည္း ထည့္သြင္း မိန္႔ၾကားေမးေတာ္မူပါဘုရား။

ေျဖ။ ။ ေဝဒနာရွင္မ်ားအေနနဲ႔ ဘုရားဂုဏ္၊ တရားဂုဏ္၊ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ေတြ၊ မိမိရဲ႕ သီလဂုဏ္၊ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲမႈဂုဏ္ေတြကို ဆင္ျခင္ ေအာက္ေမ့ႏိုင္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္သူေတြအေနနဲ႔ကေတာ့ မိမိဆိုင္ရာ ဘာသာတရားရဲ႕ အထြတ္အျမတ္ထားမႈ၊ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ဆိုဆံုးမမႈေတြကို ဆင္ျခင္ ေအာက္ေမ့ႏိုင္ပါတယ္။

အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ အာဟုေနယ်ဝဂ္၊ မဟာနာမသုတ္မွာ – “ဘုရားဂုဏ္၊ တရားဂုဏ္၊ သံဃာဂုဏ္ေတာ္ေတြ၊ မိမိရဲ႕ သီလဂုဏ္၊ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲမႈဂုဏ္ေတြကို ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့တဲ့အခါ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕စိတ္မွာ ရာဂထႂကြ ေသာင္းက်န္းမႈ မျဖစ္၊ ေဒါသ, ေမာဟ ထႂကြေသာင္းက်န္းမႈ မျဖစ္ဘဲ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနမယ္။ အဲဒီလို ေျဖာင့္မတ္တဲ့စိတ္ရွိသူမွာ တရားနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဝမ္းေျမာက္မႈကို ရတယ္။ ဝမ္းေျမာက္ရင္ ႏွစ္သက္မႈ ျဖစ္တယ္။ ႏွစ္သက္တဲ့ စိတ္ရွိရင္ ကိုယ္ၿငိမ္းေအးတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ကိုယ္ရွိတဲ့သူဟာ ခ်မ္းသာကို ခံစားရတယ္”လို႔ ဘုရားရွင္ ေဟာထားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေရာဂါေဝဒနာ ရေနတဲ့သူေတြဟာ ဘုရားဂုဏ္ စသည္ေတြကို ဆင္ျခင္ ေအာက္ေမ့မယ္ဆိုရင္ ေရာဂါ ေဝဒနာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတ္ညစ္ညဴးမႈေတြ ကင္းေဝးၿပီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

ေနာက္ထပ္ ႐ြတ္ဖတ္ ပြားမ်ားသင့္တဲ့ သုတ္ေတြကေတာ့ အဘိဏွသုတ္၊ ေဗာဇၥ်ဂၤသုတ္တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီသုတ္ေတြရဲ႕ အနက္အဓိပၸာယ္ေတြကိုလည္း သိေအာင္ ေလ့လာသင့္ပါတယ္။
ေဗာဇၥ်ဂၤသုတ္လာ ေဗာဇၥ်င္တရားေတြဟာ ေရာဂါေပ်ာက္ေရးဝယ္ မႏၲာန္သဖြယ္၊ ေဆးသဖြယ္ ျဖစ္ပါတယ္။
အရွင္မဟာကႆပနဲ႔ အရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္ျမတ္တုိ႔ မနာမက်န္းျဖစ္စဥ္က ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ ေဗာဇၥ်င္တရားေတြကို ႐ြတ္ဖတ္ ခ်ီးျမႇင့္ေပးခဲ့တယ္။
ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ ႐ြတ္ဖတ္ ခ်ီးျမႇင့္ေပးတဲ့ ေဗာဇၥ်င္တရားေတြကို နာၾကား ႏွလံုးသြင္း ပြားမ်ားလိုက္ေတာ့ အရွင္ျမတ္ေတြမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေရာဂါေဝဒနာေတြ ကင္းေပ်ာက္သြားတယ္။
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ မနာမက်န္းျဖစ္တဲ့အခါမွာလည္း ဒီေဗာဇၥ်င္တရားေတြကို ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေပးဖို႔ အရွင္စုႏၵမေထရ္ကို တိုက္တြန္းၿပီး၊ အရွင္စုႏၵမေထရ္ ႐ြတ္ဖတ္တဲ့ ေဗာဇၥ်င္တရားေတြကို နာၾကား ႏွလံုးသြင္း ပြားမ်ားလိုက္ေတာ့ ဘုရားရွင္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေရာဂါ ေဝဒနာေတြ ကင္းေပ်ာက္သြားတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေရာဂါ ေဝဒနာရွင္ေတြအေနနဲ႔ ေဗာဇၥ်ဂၤသုတ္ကို ႐ြတ္ဖတ္၊ နာၾကား၊ ႏွလံုးသြင္း၊ ပြားမ်ားသင့္တယ္။
႐ြတ္ဖတ္႐ုံ၊ နာၾကား႐ုံနဲ႔ေတာ့ မလံုေလာက္ေသးဘူး။
ေဗာဇၥ်င္တရား ခုနစ္ပါးကို ပြားမ်ားရမယ္။
ေဗာဇၥ်င္ခုနစ္ပါးကို ပြားမ်ားရမယ္ဆိုေတာ့ ပြားမ်ားစရာေတြ မ်ားတယ္လို႔ ထင္မယ္။ မမ်ားပါဘူး။ ဝိပႆနာတရားကို ပြားမ်ားအားထုတ္ရင္ ေဗာဇၥ်င္ခုနစ္ပါးကို ပြားမ်ားၿပီးသား ျဖစ္သြားတာပါပဲ။
အဲဒီလို ေဗာဇၥ်င္ခုနစ္ပါး အက်ဳံးဝင္တဲ့ ဝိပႆနာတရားကို အားထုတ္ရင္ လတ္တေလာ ခံစားေနရတဲ့ ေရာဂါ ေဝဒနာလည္း ေပ်ာက္ကင္းမယ္။ ေနာက္ၿပီး အျပည့္အစံု ႀကိဳးစား အားထုတ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ကိေလသာ အနာေရာဂါေတြ လံုးဝ ကင္းစင္ၿပီး ၿငိမ္းေအး ခ်မ္းသာတဲ့ဓာတ္ကို ရရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္လို ႏွစ္သိမ့္ရ

ေမး။ ။ ျပင္းထန္တဲ့ ေရာဂါေဝဒနာေတြကို ခံစားေနရသူအခ်ိဳ႕ဟာ ေသျခင္းတရားရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္ဖိစီးမႈဒဏ္ကို အဆမတန္ ခံစားၾကရတဲ့အတြက္ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ၾကရပါတယ္ဘုရား။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလံုး ေအးခ်မ္းသြားေအာင္ ဗုဒၶနည္းက် ႏွစ္သိမ့္ေပးႏိုင္မယ့္ တရားေတြအေၾကာင္းကိုလည္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါဘုရား။

ေျဖ။ ။ ေသခါနီးကာလမွာ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ၿပီး စိတ္ႏွလံုး မေအးခ်မ္းတာဟာ မိမိအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္တာေၾကာင့္ ျဖစ္သလို က်န္ရစ္ခဲ့မယ့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္တာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေဝဒနာရွင္ေရာ က်န္ရစ္ခဲ့မယ့္သူေတြအတြက္ပါ စိုးရိမ္မႈ မျဖစ္ေအာင္ ႏွစ္သိမ့္ေပးရပါတယ္။

ေရာဂါေဝဒနာခံစားရသူေတြ စိတ္ႏွလံုး ေအးခ်မ္းေအာင္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဆာင္႐ြက္ေပးခဲ့ရတဲ့ သာဓကေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းမွာ သီတင္းသံုးေနတဲ့အခါ ဒီဃာဝုဥပါသကာ မက်န္းမမာျဖစ္လို႔ ပင့္ေလွ်ာက္တာနဲ႔ ဒီဃာဝုဥပါသကာဆီ ႂကြရတယ္။
ေရာက္တဲ့အခါ ေရာဂါသက္သာရဲ႕လားလို႔ ေမးေတာ့ မသက္သာေၾကာင္း၊ ေရာဂါတိုးလာေၾကာင္း၊ ဒီေရာဂါနဲ႔ ေသရေတာ့မယ့္အေၾကာင္းေတြကို ေလွ်ာက္ၾကားတယ္။

ဒီေတာ့ ဘုရားက –
“ဒီဃာဝု၊ သင့္မွာ ဘုရားကို ယံုၾကည္မႈ၊ ငါးပါးသီလ လံုျခံဳမႈ ရွိရဲ႕လား”လို႔ ေမးပါတယ္။
ဒီတရားေတြ တပည့္ေတာ္သႏၲာန္မွာ ရွိပါတယ္ဘုရားလို႔ ေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုရားက ထပ္ၿပီး ေမးတယ္။

“ဒီဃာဝု၊ သင့္အေနနဲ႔ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼ သခၤါရတရားေတြရဲ႕ မၿမဲျခင္းသေဘာ၊ မၿမဲေသာတရား၌ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာ၊ ဆင္းရဲေသာတရား၌ အတၱမဟုတ္ေသာ သေဘာတို႔ကို အဖန္ဖန္ ႐ႈရဲ႕လား၊ ပယ္အံ့ဟူေသာ အမွတ္သညာ၊ စြဲမက္မႈ ကင္းေစအံ့ဟူေသာ အမွတ္သညာ ရွိရဲ႕လား”လို႔ ေမးတဲ့အခါ ဒါေတြလည္း ရွိပါတယ္ဘုရားလို႔ ျပန္ေလွ်ာက္တယ္။

အဲဒီလို တရားေတြ သင့္မွာ ရွိေနရင္ ဘာအတြက္ ေသခါနီးမွာ စိုးရိမ္ပူပန္ေနပါသလဲလို႔ ေမးေတာ့၊
တပည့္ေတာ္ ကြယ္လြန္ရင္ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ဖခင္ စိတ္ပူပန္မွာကို စိုးရိမ္လို႔ပါဘုရားလို႔ ေလွ်ာက္တယ္။

အနီးအနားမွာ ရွိတဲ့ ဖခင္ျဖစ္သူ ေဇာတိပါလသူႂကြယ္က သူ႔အတြက္ စိုးရိမ္ဖို႔ မလိုေၾကာင္း၊ ဘုရားေဟာၾကားတဲ့ တရားကိုသာ ႏွလံုးသြင္းေနသင့္ေၾကာင္း သူ႔သားကို ႏွစ္သိမ့္ အားေပးပါတယ္။

ဘုရားရွင္ ျပန္ႂကြလို႔ မၾကာခင္မွာဘဲ ဒီဃာဝုဥပါသကာဟာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ကြယ္လြန္ အနိစၥေရာက္ၿပီး ျဗဟၼျပည္မွာ အနာဂါမ္အျဖစ္နဲ႔ ျပန္လည္ ေမြးဖြားပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ တရားဆက္လက္ က်င့္သံုးၿပီး နိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ျပဳမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီသုတၱန္ေဒသနာကေတာ့ ေသာတာပတၱိသံယုတ္၊ ဒီဃာဝုသုတ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဥပမာကို ယူၿပီးေတာ့ ေသခါနီး ျဖစ္ေနတဲ့ ေရာဂါေဝဒနာရွင္ေတြ စိတ္ေအးခ်မ္းသာေအာင္ တရားစကားေျပာျခင္း၊ သူတို႔ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈေတြကို ေျပာျပေပးျခင္း၊ က်န္ရစ္မယ့္သူေတြအတြက္ စိုးရိမ္စရာ မလိုေၾကာင္း ေျပာျပေပးျခင္း ျပဳလုပ္ၿပီး ႏွစ္သိမ့္ေပးရပါမယ္။
အဲဒီလို ႏွစ္သိမ့္လို႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ကြယ္လြန္သြားတယ္ဆိုရင္ အေသေျဖာင့္ၿပီး ေကာင္းရာမြန္ရာကို ေရာက္မွာပါပဲ။

သာဓု … သာဓု … သာဓုပါ ဘုရား။

(ေရဒီယိုဖရီးေအးရွားမွ ဦးေမာင္ေမာင္ျမင့္၏ အေမးကို ေျဖၾကားသည္။)
(၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၆ ရက္ထုတ္၊ The Universal Peace Buddha Temple Newsletter မွ)