ဘာသာေရးနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈမွာ နိဗၺာန္ေဆာ္အလုပ္ဟာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတစ္ခု အပါအဝင္ ျဖစ္ပါတယ္။
နိဗၺာန္ေဆာ္ဆိုတာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္းေတြျဖစ္တဲ့ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ စတဲ့ ေကာင္းမႈေတြ ျပဳလုပ္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္ျခင္း၊ ႏိႈးေဆာ္သူ ျဖစ္တယ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳလုပ္ဖို႔ တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုရဲ႕ အဆံုးမွာ “ဘြေႏၲာ – သပၸဳရိသအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔ …”လုိ႔ ဟစ္ေအာ္တာမို႔ “ဘြေႏၲာ”လို႔ဆိုရင္ နိဗၺာန္ေဆာ္ကိုပဲ ေတြးျမင္မိတယ္။

အ႐ုဏ္ဆြမ္းခ်က္ဖို႔ ႏိႈးေဆာ္ရတဲ့ နိဗၺာန္ေဆာ္အလုပ္ကို ေစာေစာ ႏိုးထၿပီး လုပ္ရလို႔ တစ္စံုတစ္ခု ေပ်ာက္ရင္ နိဗၺာန္ေဆာ္ကိုပဲ ယိုးစြပ္တဲ့အေနနဲ႔ “ဘြေႏၲာ ၾကက္သူခိုး”လို႔ ခ်စ္စႏိုး ေနာက္ေျပာင္ ေျပာဆိုတဲ့ ေဝါဟာရလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။

နိဗၺာန္ေဆာ္အလုပ္အတြက္ အခ်ိန္နဲ႔ကာယအင္အားကိုသာ အသံုးခ် ျပဳလုပ္ရၿပီး ေငြေၾကးဓန အကုန္အက်ခံစရာ မလိုတာမို႔ အက်ိဳးေက်းဇူး သိပ္မရွိ မထိေရာက္ဘူးလို႔ ထင္ၾကပါလိမ့္မယ္။

ေလာကတြင္
(၁) အခ်ိဳ႕မွာ ပစၥည္းဥစၥာ ေပါမ်ား ႂကြယ္ဝေပမယ့္ သားသမီး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း မရွိသူ၊
(၂) အခ်ိဳ႕မွာ သားသမီး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ေပါမ်ားေပမယ့္ ပစၥည္းဥစၥာမရွိ ဆင္းရဲသူ၊
(၃) အခ်ိဳ႕မွာ ပစၥည္းဥစၥာလည္း မရွိ၊ သားသမီး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းလည္း မရွိသူ၊
(၄) အခ်ိဳ႕မွာ ပစၥည္းဥစၥာလည္း ရွိ၊ သားသမီး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းလည္း ရွိသူ လို႔ အဆင့္အတန္း အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လူ႕ဘဝကို က်င္လည္ေနၾကရရာ အေကာင္းမြန္ဆံုးျဖစ္တဲ့ နံပါတ္(၄) အဆင့္အတန္းနဲ႔ အေျခအေနကို လူတိုင္း လိုလား ေတာင့္တ ရယူလိုၾကမွာပါပဲ။

လူ႔ဘဝမွာ အဆင့္အတန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ ဒီလို မတူထူးျခား ကြဲျပားတဲ့အေၾကာင္းရင္းကို ရွာေဖြၾကည့္တဲ့အခါ “ဟိုသူကေတာ့ ဟိုလိုျဖစ္ေစ၊ ဒီလူကေတာ့ ဒီလိုျဖစ္ေစ”လို႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖန္တီးမႈ၊ စီစဥ္ေပးမႈေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ကာယကံရွင္ရဲ႕ ျပဳမႈ၊ ေျပာဆိုမႈ “ကံ”အစီအမံေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ဘုရားရွင္က –

၁။ မိမိကုိယ္တိုင္ေတာ့ အလႉအတန္း ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲမႈ လုပ္ၿပီး၊ အျခားသူကို လႉဖို႔ မတိုက္တြန္းသူဟာ ျဖစ္ေလရာ ဘဝမွာ ပစၥည္းဥစၥာရွိၿပီး သားသမီး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း မရွိသူ ျဖစ္ရတယ္။

၂။ မိမိကိုယ္တိုင္ အလႉအတန္း ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲမႈ မလုပ္၊ အျခားသူကိုေတာ့ လႉဖို႔ တိုက္တြန္းသူဟာ ျဖစ္ေလရာ ဘဝမွာ ပစၥည္းဥစၥာ နည္းပါးၿပီး သားသမီး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ေပါမ်ားသူ ျဖစ္ရတယ္။

၃။ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း မလႉ၊ အျခားသူကိုလည္း လႉဖို႔ မတိုက္တြန္းသူဟာ ျဖစ္ေလရာ ဘဝမွာ ပစၥည္းဥစၥာ ရွားၿပီး သားသမီး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း နည္းပါးသူ ျဖစ္ရတယ္။

၄။ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း လႉ၊ အျခားသူကိုလည္း လႉဖို႔ တိုက္တြန္းသူဟာ ျဖစ္ေလရာ ဘဝမွာ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝၿပီး သားသမီး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ေပါမ်ားသူ ျဖစ္ရတယ္လို႔ ရွင္းျပတယ္။

အဲဒီ ရွင္းျပခ်က္ကို နာယူမွတ္သားမိသူ သူေတာ္ေကာင္းတစ္ဦးက အက်ိဳးႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကို ရရွိခ်င္လို႔ ဘုရားရွင္ကို သံဃာမ်ားႏွင့္အတူ ေနာက္ေန႔အတြက္ ဆြမ္းအလႉခံဖို႔ ပင့္ေလွ်ာက္တယ္။

ဘုရားရွင္က သူ႕ရဲ႕ေလွ်ာက္ထားမႈကို လက္ခံေတာ့ သူဟာ တစ္အိမ္တက္ဆင္း လွည့္လည္ၿပီး “ကၽြန္ေတာ္ နက္ျဖန္ ဘုရားရွင္နဲ႔ ေနာက္ပါသံဃာကို ဆြမ္းကပ္ဖို႔ ပင့္ခဲ့ပါတယ္။ ဆန္၊ ဆီ၊ ပဲ စတဲ့ ခ်က္ျပဳတ္စရာေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ လႉၾကပါ။ တစ္ေနရာထဲမွာ စုေပါင္းခ်က္ၿပီး ဘုရားရွင္နဲ႔သံဃာေတြကို အတူတကြ ဆြမ္းကပ္ၾကပါမယ္”လို႔ ေျပာကာ အလႉခံတယ္။

အမ်ားစုက ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာနဲ႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္ လႉၾကေပမယ့္ ပစၥည္းရွိသူ လူခ်မ္းသာတစ္ဦးကေတာ့ … ဒီေကာင္၊ ကိုယ္တတ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ လႉတာ မဟုတ္ဘူး။ ဆန္မရွိ အစားႀကီးတယ္။ နာမည္လိုခ်င္တာနဲ႔ တစ္႐ြာလံုးကို လိုက္အလႉခံၿပီး ဘုရားကို ဆြမ္းကပ္လႉတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ႐ႈပ္တဲ့ေကာင္ ….လို႔ စိတ္ဆိုးကာ ဆန္၊ ပဲေနာက္၊ ပဲလြန္း စတာေတြကို လက္သံုးေခ်ာင္းနဲ႔ ေကာ္ယူၿပီး လႉလိုက္တယ္။ ဆီ၊ ေထာပတ္စတာေတြကိုလည္း မျဖစ္စေလာက္ တစ္စက္ တစ္ေပါက္ပဲ လႉလိုက္တယ္။

အလႉခံသူ နိဗၺာန္ေဆာ္ဒကာက … လူခ်မ္းသာျဖစ္ၿပီး ဒါေလာက္ပဲ လႉရသလား …လို႔ စိတ္မကြက္ဘဲ သူလႉသေလာက္ကိုပဲ အျခားသူေတြဆီက အလႉခံရတဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႔ မေရာဘဲ သီးသန္႔ ယူခဲ့တယ္။
ဒီလုိလုပ္တာကို လူခ်မ္းသာ ျမင္ေတာ့ … ဒီေကာင္ လူပံုအလယ္မွာ ငါလႉတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ငါ့ကို အသေရပ်က္ေအာင္ ေျပာရင္ ဒုကၡေပးရမယ္ …လို႔ စိတ္ကူးၿပီး သူ႔တပည့္တစ္ေယာက္ကို ေနာက္ကေန မသိမသာ လိုက္အၾကည့္ခိုင္းတယ္။

နိဗၺာန္ေဆာ္ဒကာက အမ်ားလႉဒါန္းတဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႔ စုေပါင္းခ်က္ျပဳတ္တဲ့အခါ …. ေအာ္ ဒီလူလည္း အက်ိဳးမ်ားမ်ား ရပါေစ …လို႔ စိတ္ေကာင္းထားၿပီး လူခ်မ္းသာက လက္သံုးေခ်ာင္းနဲ႔ ေကာ္ၿပီး လႉလိုက္တဲ့ ဆန္၊ ဆီ၊ ပဲေနာက္၊ ပဲလြန္း၊ ေထာပတ္ စတာေတြကို ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ အိုးေတြထဲ အႏွံ႔လိုက္ထည့္တယ္။
ဒီလုိလုပ္တာကို တပည့္ျဖစ္သူက လူခ်မ္းသာကို ျပန္ေျပာျပတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူခ်မ္းသာကေတာ့ လူပံုအလယ္မွာ သူ႔ကို အရွက္ခြဲလိမ့္မယ္လို႔ သံသယရွိေနတုန္းပဲ။
ဒါေၾကာင့္ အရွက္ခြဲရင္ ႐ိုက္ပုတ္ထုႏွက္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ဆြမ္းကပ္တဲ့ေနရာကို အေရာက္လာခဲ့တယ္။

နိဗၺာန္ေဆာ္ဒကာက ဘုရားနဲ႔သံဃာေတာ္တို႔အား အမ်ားစုေပါင္းၿပီးလႉတဲ့ ဆြမ္းကို ကပ္ၿပီးတဲ့အခါ “အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ဟာ လူအမ်ားကို တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္ အလႉခံၿပီး ဒီဆြမ္းကို အရွင္ဘုရားတို႔အား လႉဒါန္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား။ နည္းသည္ျဖစ္ေစ မ်ားသည္ျဖစ္ေစ တတ္စြမ္းသမွ် ပါဝင္လႉဒါန္းၾကရာ အလႉရွင္တိုင္း အက်ိဳးထူး အက်ိဳးျမတ္ ရၾကပါေစ အရွင္ဘုရား”လို႔ ေလွ်ာက္ၾကားတယ္။

ဒါကို ကပ္ေစးနည္းသူ အလႉရွင္သေဌး ၾကားေတာ့ … ငါကေတာ့ ငါ့အေၾကာင္း မေကာင္းေျပာရင္ တစ္ခုခုလုပ္မယ္ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ လာခဲ့တာ၊ နိဗၺာန္ေဆာ္က ငါ့ကို နာမည္မဖ်က္ဘဲ အမ်ားနည္းတူ အလႉရဲ႕အက်ိဳးကို ငါလည္း အျပည့္အဝ ရပါေစဆိုတဲ့ စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္း ရွိပါေပတယ္ ….လို႔ ေနာင္တရၿပီး ဘုရားရွင္ေရွ႕မွာပဲ သူ႔အမွားကို ေလွ်ာက္ၾကား ဝန္ခံတယ္။ နိဗၺာန္ေဆာ္ကိုလည္း ခြင့္လႊတ္ဖို႔ ေတာင္းပန္တယ္။

ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘုရားရွင္က “ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းဟာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို ဒါကေတာ့ျဖင့္ မျဖစ္စေလာက္ နည္းနည္းေလးပါလို႔ မေအာက္ေမ့ဘဲ အခါအခြင့္သင့္တိုင္း ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို နည္းမ်ားမဆို ျပဳလုပ္မယ္ဆိုရင္ တစ္ေပါက္ခ်င္း က်တဲ့ မိုးေရက ဟင္းလင္းပြင့္ေနတဲ့ ေရအိုးႀကီးကို ျပည့္သြားေစသလိုပဲ သူ႔မွာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေနမွာ ျဖစ္တယ္”လို႔ ေဟာၾကားလိုလို႔ –

မာဝ မေညထ ပုညႆ၊ န မႏၵံ အာဂမိႆတိ။
ဥဒဗိႏၵဳနိပါေတန၊ ဥဒကုေမ႓ာပိ ပူရတိ။
ဓီေရာ ပူရတိ ပုညႆ၊ ေထာကံ ေထာကံပိ အာစိနံ။

ဆိုတဲ့ ဂါထာကို မိန္႔ေတာ္မူကာ အႏုေမာဒနာတရား (ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္စကား)ကို မိန္႔ၾကားေတာ္မူတယ္။

မႏၵံ – အနည္းငယ္ျပဳေသာ ေကာင္းမႈကံသည္၊
န အာဂမိႆတိ – အက်ိဳးေပးေသာအားျဖင့္ ေရာက္လာလိမ့္မည္ မဟုတ္။
ဣတိ – ဤသို႔၊
ပုညႆ – ေကာင္းမႈကို၊
မာဝမေညထ – မထီမဲ့ျမင္ မမွတ္ထင္ရာ။
ဥဒဗိႏၵဳနိပါေတန – ေရတစ္ေပါက္တစ္ေပါက္မွ် က်ျခင္းျဖင့္၊
ဥဒကုေမ႓ာပိ – ေရအိုးႀကီးသည္လည္း၊
ပူရတိယထာ – ျပည့္သကဲ့သို႔၊
ဓိေရာ – ပညာရွိသည္၊
ေထာကံ ေထာကံ – အနည္းငယ္ အနည္းငယ္မွ်လည္းျဖစ္ေသာ ေကာင္းမႈကို၊
အာစိနံ၊ အာစိနေႏၲာ – ပြားမ်ားသမႈ လံု႔လျပဳသည္ရွိေသာ္၊
ပုညႆ – ေကာင္းမႈျဖင့္၊
ပူရတိ – ျပည့္ေလရာ၏။

သာသနာ့အေဆာက္အဦေတြျဖစ္တဲ့ ေစတီေတာ္နဲ႔ေက်ာင္းေဆာင္ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ နိဗၺာန္ေစ်း က်င္းပၿပီး အလႉေငြရွာေဖြရာတြင္ ေရာင္းခ်သူဟာ ေရာင္းရသမွ်ေငြကို မိမိကိုယ္တိုင္ လႉဒါန္းတဲ့အျပင္ ဝယ္ယူစားေသာက္သူကို ဝယ္ယူ၍ အလႉေပးႏိုင္ေအာင္ ေရာင္းေပးလို႔ နိဗၺာန္ေဆာ္ကိစၥကိုလည္း ေဆာင္႐ြက္ေပးတယ္။

ဝယ္ယူသူဟာလည္း အစားအေသာက္ေရာင္းခ်သူကို ေရာင္း၍ အလႉေပးႏိုင္ေအာင္ ဝယ္ယူတာမို႔ နိဗၺာန္ေဆာ္ကိစၥကို ေဆာင္႐ြက္ေပးတဲ့အျပင္ ေစ်းႀကီးတယ္ ထင္ေပမယ့္ အလႉေပးတာပဲလို႔ စိတ္ထားကာ ဝယ္ယူၿပီး၊ ေရာင္းသူရဲ႕ အျမတ္အစြန္းေရာ အရင္းပါ အလႉမွာ ပါဝင္သြားလို႔ ကိုယ္တိုင္အလႉေပးရာ ေရာက္ျပန္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေရာင္းသူ ဝယ္သူ ႏွစ္ဦးစလံုးပင္ အမွတ္(၄)အမ်ိဳးအစားတြင္ ပါဝင္လို႔ ျဖစ္ေလရာ ဘဝတြင္ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝၿပီး သားသမီး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ေပါမ်ားျခင္း အက်ိဳးကို မလြဲမေသြ ရရွိမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္
နိဗၺာန္ေစ်းကို စီစဥ္သူ၊ ပါဝင္ လုပ္အားေပးသူ၊ နိဗၺာန္ေစ်းသို႔ သြားေရာက္ဖို႔ တိုက္တြန္း အားေပးသူေတြလည္း နိဗၺာန္ေဆာ္မ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့အျပင္ မိမိတို႔ရဲ႕ အခ်ိန္နဲ႔လုပ္အားကို လႉဒါန္သူမ်ား ျဖစ္ၾကလို႔ အမွတ္(၄)အမ်ိဳးအစားတြင္ ပါဝင္ရာ ျဖစ္ေလရာ ဘဝတြင္ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝၿပီး သားသမီး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ေပါမ်ားျခင္း အက်ိဳးကို မလြဲမေသြ ရရွိမွာျဖစ္ေၾကာင္း အႏုေမာဒနာ ဝမ္းေျမာက္စကား ေျပာၾကားရင္း ယခု ခုနစ္ႀကိမ္ေျမာက္ နိဗၺာန္ေစ်းပြဲေတာ္မွ အလႉေငြ ေဒၚလာ ၁၂,၈၉၀.၆၅ ကို ေအဘီဘီေအအသင္းအား လႉဒါန္းလိုက္ႏိုင္ပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္း ပါးလိုက္ပရေစ။

အရွင္ပညာသီဟ
၂၀၁၁ ခု၊ စက္တင္ဘာ (၂၀)

Raffle Winners
Ticket #305741 = iPad2
Ticket #305272 = Olympus camera
Ticket #7146052 = HP printer
http://lokachantha.mahasiusa.org/wp-admin/media-upload.php?post_id=3463&type=image&TB_iframe=1&width=640&height=551

+++++

နိဗၺာန္ေစ်းပြဲေတာ္ေန႔ ဓာတ္ပံုမ်ား (ဓာတ္ပံု-ဆရာစိန္)