ပရမတၳစကၡဳက်မ္း – (၃)
ဇီးကုန္းဦးခင္ေမာင္ဝင္း။ ။ ဆရာေစာရဲ႕ လက္ဖက္ေျခာက္က တယ္ေကာင္းပါလားဗ်။ ဆရာေဇ .. ကဖိုးထိန္ .. ေရေႏြးၾကမ္းေလး ထပ္ယူၾကပါဦး။
ဆရာဦးေအာင္ေဇယ်။ ။ ေက်းဇူးပဲ။
ကဖိုးထိန္။ ။ ေက်းဇူးပဲ .. ဆားပုလင္း။ ကဲ .. စားၾက ေသာက္ၾကရင္းနဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ “အရပ္ျဖစ္ရွစ္ပါး ကင္း၍ နဝမေခတ္အတြင္း စက္ေလးပါးစံု သမၸတၱိၾကံဳတဲ့ လူ႔ဘံုလူ႔ဘဝ”ဆိုတာထဲက ‘စက္ေလးပါး’နဲ႔ ‘သမၸတၱိေလးပါး’အေၾကာင္း ဆက္လိုက္ခ်င္တယ္ဗ်ာ။
ဆရာေတာ္ႀကီးက ‘စက္ေလးပါး’ကို –
“ပု၊ ပ၊ သပ္၊ အတ္
စံုလတ္မူကား
ခ်မ္းသာမ်ား၏” ဆိုၿပီး လကၤာေလး ေပးထားတယ္ ဗ်။
ပု – ပုေဗၺစကတပုညတ – ေရွး၌ ျပဳဖူးေသာ ေကာင္းမႈရွိေသာသူ၏အျဖစ္
ပ – ပဋိ႐ူပေဒသဝါသ – သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အရပ္၌ ေနရျခင္း
သပ္ – သပၸဳရိသူပနိႆယ – ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို မွီဝဲျခင္း
အတ္ – အတၱသမာပဏီဓိ – မေကာင္းေသာအမႈကို ပယ္စြန္႔၍ ေကာင္းေသာအမႈကို ျပဳျခင္း၌ စိတ္ကို ထားႏိုင္ျခင္း တဲ့။
ဆရာေစာ။ ။ ‘ပုေဗၺစကတပုညတ’၊ ‘ပဋိ႐ူပေဒသဝါသ’နဲ႔ ‘အတၱသမာပဏီဓိ’ဆိုတာေတြကို မဂၤလသုတ္ထဲမွာ ၾကားဖူးသလိုပဲ ဗ်။
ဇီးကုန္းဦးခင္ေမာင္ဝင္း။ ။ အမွန္ပဲေပါ့ ဆရာေစာရာ။ “အေသဝနာ စ ဗာလာနံ၊ ပ႑ိတာနၪၥ ေသဝနာ၊ ပူဇာ စ ပူဇေနယ်ာနံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ .. ၿပီးေတာ့ .. ပတိ႐ူပေဒသဝါေသာ စ၊ ပုေဗၺ စ ကတပုညတာ၊ အတၱသမာပဏီဓိ စ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ” ပဲ ဗ်။
ကဖိုးထိန္။ ။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးက ‘မဂၤလာ’ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို ဆက္ဖြင့္လိုက္တာပဲဗ်။ ကဲ နာယူၾကပါဦး။
“ယင္း စက္ေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စုံက မဂၤလာျဖစ္ရမည္ ဧကန္။
မဂၤလာဆိုသည္မွာ အေကာင္းအျမတ္ကို ဆိုသည္။
အေကာင္းအျမတ္ဆိုသည္မွာလည္း အျပစ္ကင္းေသာ အခ်မ္းသာကို ဆိုသည္။
ယင္း အခ်မ္းသာသည္ ေလာကီခ်မ္းသာ၊ ေလာကုတၱရာခ်မ္းသာဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိသည္။
စက္ေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုလွ်င္ ေလာကီခ်မ္းသာအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ေလာကုတၱရာခ်မ္းသာအမ်ိဳးမ်ိဳး ျပည့္စံုရမည္ ဧကန္ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္ ဆိုလိုသည္” တဲ့။
ဆရာေစာ။ ။ ကဖိုးထိန္ .. ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ စက္ေလးပါးလကၤာေလး ျပန္႐ြတ္ျပစမ္းပါဦး။
ကဖိုးထိန္။ ။ “ပု, ပ, သပ္, အတ္၊ စံုလတ္မူကား၊ ခ်မ္းသာမ်ား၏”
ဆရာေစာ/ဆရာေဇ/ဇီးကုန္း။ ။ “ပု, ပ, သပ္, အတ္၊ စံုလတ္မူကား၊ ခ်မ္းသာမ်ား၏”
ကဖိုးထိန္။ ။ ေနပါဦး ဗ် .. ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလးပါးကို “စက္ေလးပါး”လို႔ ေခၚတာလဲဗ်။
ဆရာေစာ။ ။ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ စာအုပ္ထဲမွာ မပါဘူးလားဗ်။
ကဖိုးထိန္။ ။ ကၽြန္ေတာ္က အျပည့္အစံု တအုပ္လံုး ေစ့ေစ့စပ္စပ္ မဖတ္ရေသးေတာ့ သတိမထားမိေသးဘူး။
ဆရာေဇ။ ။ ဆရာေစာဆီမွာ သေျပကန္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ‘ပရိတ္ႀကီးနိႆယသစ္’ ရွိတယ္ မဟုတ္လားဗ်။ မဂၤလသုတ္အဖြင့္မွာ သေျပကန္ဆရာေတာ္ႀကီး ရွင္းျပထားသလားလို႔။
ဆရာေစာ။ ။ ကဲ .. ဆားပုလင္း .. .. ဘီဒိုထဲမွာ ရွာလိုက္ပါအုန္း ဗ်။
ဇီးကုန္းဦးခင္ေမာင္ဝင္း။ ။ ရွာတာ ေဖြတာက ဆားပုလင္းအလုပ္ပဲ ဗ်။
ဆရာေစာ။ ။ ေအးပါ .. ရွာေတာ့ ရွာ၊ ဖြေတာ့ မဖြနဲ႔ေနာ္။ စာအုပ္ေတြကို သူ႔အေၾကာင္းအရာအလိုက္ စီထားတာဗ်။
ဇီးကုန္းဦးခင္ေမာင္ဝင္း။ ။ ေဟာဒီမွာ သေျပကန္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ မဂၤလသုတ္အဖြင့္ …။
ပတိ႐ူပေဒသဝါေသာ စ၊ ပုေဗၺ စ ကတပုညတာ
အတၱသမၼာပဏီဓိ စ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
သင့္ေလ်ာ္ေသာအရပ္၌ ေနရျခင္း၊ ေရွးေရွးဘဝက ျပဳခဲ့ဖူးေသာ ေကာင္းမႈရွိျခင္း၊ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးကို ေကာင္းစြာ ထားျခင္း၊ ဤသံုးပါးမွာ ေကာင္းျမတ္ေသာ မဂၤလာျဖစ္သည္။
ဤမဂၤလာသံုးပါးတြင္ ‘သပၸဳရိသူပနိႆယ’ (သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို မွီခိုရျခင္း) ထည့္လွ်င္ ‘စက္ေလးပါး’ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ဤစက္ေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုသူမွာ စည္းစိမ္ဥစၥာတိုးတက္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာ ခ်မ္းသာသုခတို႔ကို ရႏိုင္ေၾကာင္း စတုကဂၤုတၱရ စကၠဝဂ္ (၃၄၁)၌ ေဟာေတာ္မူ၏။
သင့္ေလ်ာ္ေသာအရပ္၌ ေနရျခင္း၊ ေရွးေကာင္းမႈရွိျခင္း၊ သူေတာ္ေကာင္းကို အမွီရျခင္း၊ မိမိကိုယ္စိတ္ကို ေကာင္းစြာ ထားျခင္း – ဤေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာသူမွာ ေနာက္ဘဝ၌လည္း ျပည့္စံုတတ္၏။
ဤေလးပါးတြင္ ‘ပုေဗၺကတပုညတာ’သည္ ပမာဏလိုရင္း ျဖစ္၏။
ဉာဏသမၸယုတ္စိတ္ျဖင့္ ကုသိုလ္ျပဳေသာသူကို ထိုဉာဏသမၸယုတ္စိတ္က ပတိ႐ူပအရပ္သို႔ ပို႔ေပး၏။
သူေတာ္ေကာင္း အမွီရေအာင္ စီမံေပး၏။
မိမိကုိယ္စိတ္ကို ေကာင္းစြာ ထားသူျဖစ္ေအာင္ ျပဳေပး၏။
ဤသို႔ စတုကဂၤုတၱရႏွင့္ ဒီဃနိကာယ္ သဂႌတိသုတ္ အ႒ကထာမ်ား၌ မိန္႔၏။
ဤသို႔ျဖင့္ အဆက္မျပတ္ လည္သြားတတ္၍ “စကၠ = စက္” ဟု ဆိုရ၏။
ကဲ .. ကဖိုးထိန္ … ရွင္းၿပီလား။
ကဖိုးထိန္။ ။ ေရွးေကာင္းမႈရွိလို႔ သင့္ေတာ္တဲ့ အရပ္မွာ ေနရတယ္ ေရာက္ရတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းေတြကို မွီခိုရတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ အဆို အဆံုးအမရေတာ့ မိမိကုိယ္စိတ္ကို ေကာင္းစြာ ထားတယ္။ ေကာင္းမႈေကာင္းက်ိဳးေတြ လုပ္တယ္ ေဆာင္႐ြက္တယ္။ ဒီေကာင္းမႈေတြက ေနာက္ဘဝ သင့္ေတာ္တဲ့ အရပ္ကို ပို႔မယ္၊ သူေတာ္ေကာင္း အမွီေကာင္းေတြ ရမယ္၊ ကုိယ္စိတ္ေကာင္းစြာ ထားလို႔ ေကာင္းမႈေတြ ထပ္ျပဳမယ္။ လည္ေနေတာ့ “စက္ေလးပါး”ဆိုတာ ရွင္းပါၿပီ ဗ်ား။
ဆရာေစာ။ ။ “သမၸတၱိေလးပါး”အေၾကာင္းကို ဆက္ပါဦး ကဖိုးထိန္။
ကဖိုးထိန္။ ။ ဆရာေတာ္ႀကီးက သမၸတၱိေလးပါးကိုလည္း ဒီလို လကၤာေလး စပ္ထားသဗ်။
“ဂ, ကာ, ပ, ဥ
ေလးခုရွိမွ
ကုသိုလ္အခြင့္ရ”
ဂ – ဂတိသမၸတၱိ – လူ႔ဘဝ နတ္ဘဝဟူေသာ ဂတိေကာင္းႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း တပါး
ကာ – ကာလသမၸတၱိ – မင္းႏွင့္တကြ လူတို႔တရားေစာင့္ၾက၍ ညီၫြတ္ၾကသျဖင့္ ကာလေကာင္းႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း တပါး
ပ – ပေယာဂသမၸတၱိ – ေကာင္းေသာ လံု႔လ၊ ေကာင္းေသာ ဝီရိယႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း တပါး
ဥ – ဥပဓိသမၸတၱိ – ႐ုပ္ဆင္းသဏၭာန္ ပံုဟန္ႏွင့္တကြ လွပ ေခ်ာေမာေသာ ကိုယ္အဂၤါႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း တပါး တဲ့။
ဆရာေဇ။ ။ ‘စက္ေလးပါး’နဲ႔ စံုမွ မဂၤလာရွိမယ္ ခ်မ္းသာမယ္။ ‘သမၸတၱိေလးပါး’နဲ႔ စံုမွ ကုသိုလ္ျပဳခြင့္ရမယ္ ဆိုတာ မွတ္သားရပါတယ္ ကဖိုးထိန္။
ကဖိုးထိန္။ ။ ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာေဇ။
ဆရာေတာ္ႀကီးက –
‘ကုသိုလ္ပင္ရွိေသာ္လည္း’ သမၸတၱိျပည့္စံုမွ ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပး အခြင့္ရ၍ အခ်မ္းသာ မ်ားမည္။
သမၸတၱိမျပည့္စံု ဝိပတၱိၾကံဳက ကုသို္လ္ကံ အခြင့္မရ၊ အကုသိုလ္ကံ အခြင့္ရ၍ အဆင္းရဲ မ်ားမည္ ဆိုလုိသည္ လို႔ ဆက္မိန္႔ၿပီး ခုလို မွတ္ခ်က္ေပးပါေသးတယ္။
“ယခုကာလ စက္ေလးပါးစံု သမၸတၱိၾကံဳေသာ လူ႔ဘံုလူ႔ဘဝ၌ ကုသိုလ္ကံရွိ၍ လူ႔အျဖစ္ကို ရၾကပါကုန္လ်က္ ‘အတၱသမာပဏီဓိ’၊ ‘ပေယာဂသမၸတၱိ’ လိုေနသည့္အတြက္ မဂ္မရၾက၊ မခ်မ္းသာသူ၊ ဆင္းရဲသူ၊ အနာေရာဂါမ်ားသူ၊ အသက္တိုသူ ေပါမ်ားၾကသည္။”
ဆရာေစာ။ ။ ‘အတၱသမာပဏီဓိ’က စက္ေလးပါးထဲက တပါး၊ ‘ပေယာဂသမၸတၱိ’က သမၸတၱိေလးပါးထဲက တပါး မဟုတ္လားဗ်။
ကဖိုးထိန္။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ .. ဆရာေစာ။
ဆရာေတာ္ႀကီးက ဆက္ၿပီးေတာ့ –
‘အတၱသမၼာပဏီဓိ’ဆိုသည္မွာလည္း ေကာင္းေသာအမႈ၊ မေကာင္းေသာအမႈကို အမွန္က် သိ၍
မေကာင္းေသာအမႈကို ဖယ္ထား
ေကာင္းေသာအမႈကို လိုလားေသာ ဆႏၵႏွင့္တကြ
ေကာင္းေသာအမႈကို ၿပီးေစႏိုင္ေသာ
ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ဝီရိယကိုပင္ ဆိုသည္။
‘ပေယာဂသမၸတၱိ’ဆိုသည္မွာလည္း အေပါ့ အဖ်င္း အပ်င္းအရိ ကင္း၍ မျပဳသင့္ မျပဳထိုက္သည္ကို မျပဳဘဲ၊
ျပဳသင့္ျပဳထိုက္ေသာ အျပစ္မရွိေသာ အမႈကိစၥတို႔ကို ၿပီးစီးေစႏိုင္ေသာ
ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ဝီရိယကိုပင္ ဆိုသည္။
လိုရင္းမွာ အတၱသမၼာပဏီဓိ၊ ပေယာဂသမၸတၱိ ဆိုသည္ ‘အလိမၼာ’ကိုပင္ ဆိုသည္။
ဇီးကုန္းဦးခင္ေမာင္ဝင္း။ ။ ဆရာေတာ္ႀကီးက “လိမၼာၾက”လို႔ ဆံုးမ မိန္႔ၾကားတာပဲ ဗ်။
ကဖိုးထိန္။ ။ ‘အလိမၼာ’ကိုလည္း ထပ္ၿပီး အဓိပၸာယ္ဖြင့္ထားပါေသးတယ္ ဗ်။
‘အလိမၼာ’ဆိုသည္မွာလည္း ေကာင္းေသာ ဆႏၵ၊ ေကာင္းေသာ ဝီရိယ၊ ေကာင္းေသာ အသိဉာဏ္ ဤတရားသံုးပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ကိုပင္ ဆိုသည္။
ယင္း ဆႏၵ၊ ဝီရိယ၊ ပညာ သံုးပါးတို႔ကို လိုအပ္ေသာအက်ိဳးကို ၿပီးစီးေစတတ္ ျပည့္စံုေစတတ္ေသာေၾကာင့္ ‘ဣဒၶိပါဒ္’ဟူ၍ ထုိထိုက်မ္းဂန္တုိ႔၌ ဆိုအပ္ကုန္၏ တဲ့။
ဆရာေစာ။ ။ ဆႏၵေကာင္း၊ ဝီရိယေကာင္း၊ အသိဉာဏ္ေကာင္းေတြ ရွိရင္ ျပည့္စံုရင္ လိမၼာသူ၊ ဣဒၶိပါဒ္ရွိသူလို႔ အဓိပၸာယ္ရတာေပါ့ ေနာ္။
ဆရာေဇ။ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ တန္ခိုး ဣဒၶိပါဒ္ ရွိသူ၊ တန္ခိုး ဣဒၶိပါဒ္ လိုခ်င္သူလို႔ သံုးႏႈန္းေနၾကတာ ‘ဣဒၶိပါဒ္’ရဲ႕ အဓိပၸာယ္က “လိုအပ္ေသာ အက်ိဳး ၿပီးစီးျခင္း၏ အေၾကာင္း” ပဲကိုး။
ကဖုိးထိန္။ ။ ဆရာေတာ္ႀကီးက သမၸတၱိေလးပါးရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့ ဝိပတၱိေလးပါးကိုလည္း မွတ္သားဖို႔ မိန္႔လိုက္ပါေသးတယ္။
‘ဝိပတၱိ’ဆိုသည္မွာ –
ဂတိဝိပတၱိ – မေကာင္းေသာ ဂတိ၌ ျဖစ္ခိုက္
ကာလဝိပတၱိ – ကာလ၏ မေကာင္းျခင္း
ပေယာဂဝိပတၱိ – မေကာင္းေသာ လံု႔လ ပေယာဂ
ဥပဓိဝိပတၱိ – ႐ုပ္ဆင္းသဏၭာန္ မေကာင္းျခင္း – ဤေလးပါးကို ဆိုသည္ တဲ့။
ဆရာေစာ။ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾသကာသဆုေတာင္းမွာ ပါတဲ့ ဝိပတၱိတရားေလးပါးဆိုတာပဲ မဟုတ္လား။
ဇီးကုန္းဦးခင္ေမာင္ဝင္း။ ။ အမွန္ပဲေပါ့ဗ်။ အခါခပ္သိမ္း ကင္းလြတ္ရပါလို၏ ဆိုၿပီး ဘုရားရွိခိုးတိုင္း ေတာင္းဆုဆိုေနၾကတာ။ (၁) ငရဲ၊ တိရစၧာန္၊ ၿပိတၱာ၊ အသူရကာယ္ ဘဝေတြမွာ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ (၂) အုပ္ခ်ဳပ္တယ္ဆိုတဲ့သူကလည္း တရားမေစာင့္ တရားနဲ႔မညီ၊ ျပည္သူအခ်င္းခ်င္း တဦးနဲ႔တဦးကလည္း ေမတၱာ က႐ုဏာ မုဒိတာ ဥေပကၡာေတြ မထားႏိုင္ၾကတဲ့ ေခတ္ကာလႀကီးနဲ႔လည္း မၾကံဳခ်င္ မဆံုခ်င္ဘူး။
ဆရာေဇ။ ။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ‘ၾသကာသအဖြင့္’ထဲမွာ –
ကာလဝိပတၱိ – အခါခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္း အခါမေကာင္းျခင္းဆိုတာ မင္းဆိုး မင္းယုတ္(သူပုန္)တို႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အခါ၊ လူဆိုး သူခိုးတို႔ ႀကီးစိုးတဲ့အခါကို ဆိုလိုေၾကာင္း မွတ္သားရဖူးတယ္။
ဇီးကုန္းဦးခင္ေမာင္ဝင္း။ ။ (၃) ေကာင္းတဲ့ လုံ႔လ ဝီရိယေတြ မခ်ိဳ႕တဲ့ခ်င္ဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ ၾကိဳးစား အားထုတ္မႈေတြဟာ မွားယြင္းမေနေစခ်င္ဘူး။ မွားယြင္းတဲ့ မေကာင္းမႈေတြမွာ ၾကိဳးစား အားထုတ္သူ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ (၄) ႐ုပ္ဆင္း အဂၤါခ်ိဳ႕တဲ့သူ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ ဒီ ဝိပတၱိတရားေလးပါးမွလည္း အခါခပ္သိမ္း ကင္းလြတ္ခ်င္တာ မဟုတ္လားဗ်။
ကဖိုးထိန္။ ။ ဆရာေတာ္ႀကီး တိုက္တြန္းတဲ့အတိုင္း –
အရပ္ျဖစ္ရွစ္ပါး ကင္းတဲ့ နဝမေခတ္အတြင္းမွာလည္း ေရာက္ေန ရွိေနၾကၿပီး၊ ေလာကီခ်မ္းသာ ေလာကုတၱရာခ်မ္းသာ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေကာင္းအျမတ္ မဂၤလာေတြ ရရွိေစႏိုင္တဲ့ စက္ေလးပါးနဲ႔လည္း ျပည့္စံု၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျပဳခြင့္ရတဲ့ သမၸတၱိေလးပါးနဲ႔လည္း ျပည့္စံုတဲ့အခိုက္ အနိမ့္ဆံုးအခ်က္ ပါရမီျဖစ္ အဟုတ္ရွိတဲ့ တရားအေၾကာင္း သင္ၾကားေလ့လာျခင္း၊ ခုလို မွတ္ခ်င္ ၾကားခ်င္ နာခ်င္ၾကတာေတြအတြက္ ဝမ္းသာတယ္ဗ်ာ။
ဆရာေစာ။ ။ ခုလို ကဖိုးထိန္ မွ်ေဝေပးတာေတြအတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္တယ္ဗ်ာ။
ဆရာေဇ။ ။ ကဲ .. ကၽြန္ေတာ္ယူလာတဲ့ စာအုပ္ေတြလဲ ေဝမွ် ယူဖတ္ၾကဗ်ာ။ ေဟာဒီ ေတာင္ျမိဳ႕ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ “တရားသံုးျဖာ ဆံုးမစာ အမွတ္(၂)” စာအုပ္ကုိေတာ့ ကဖိုးထိန္ အရင္ယူဖတ္ဗ်ာ။ အဲဒီထဲ ပါတဲ့ “ကမၼသတၱိတရားေတာ္”ဆိုတာ ကဖိုးထိန္ သေဘာက်ပါလိမ့္မယ္။
