ပစၥည္းဥစၥာႂကြယ္ဝခ်မ္းသာမႈ၊ ရာထူးျမင့္မားမႈ စသည္တို႔ကို အစြဲျပဳ၍ အထက္တန္းလႊာလူတန္းစား၊ အလယ္အလတ္တန္းလႊာလူတန္းစား၊ ဆင္းရဲသားအလႊာလူတန္းစားဟု အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ေလာကတြင္ လူတန္းစား သံုးမ်ိဳး ရွိ၏။
လူျဖစ္လာရတာခ်င္းတူပါလ်က္ ထိုသို႔ လူ႔အဆင့္အတန္း အမ်ိဳးမ်ိဳး မတူ ကြဲျပား ျခားနားရျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကို ရွာေသာအခါ ဖန္ဆင္းရွင္ကို ယံုၾကည္သူမ်ားက ထိုဖန္ဆင္းရွင္၏ အလိုေတာ္ေၾကာင့္ဟု ဆို၍၊ ဖန္ဆင္းရွင္ကို မယံု, ကံကို ယံုသူမ်ားက သူတို႔ကံေၾကာင့္ဟု ဆိုၾကေပမည္။
႐ႈေထာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးက ၾကည့္လွ်င္ ထိုအေျဖႏွစ္ခုစလံုးကို ေက်နပ္ၾကမည္ မဟုတ္ေပ။
ခ်မ္းသာသူ အထက္တန္းလႊာ လူတန္းစားမ်ားအေနျဖင့္ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲဆိုဆို ဆင္ေျခဆင္လက္ တက္စရာ လိုမည္ မဟုတ္။
ဆင္းရဲသားမ်ားအေနျဖင့္မူ ဖန္ဆင္းရွင္ကို မယံုသူမ်ားက ဘာေၾကာင့္ သူတို႔ကို ဒီလို ဆင္းရဲတဲ့ ဘဝမွာ ဖန္ဆင္းေပးရသလဲ၊ ဖန္ဆင္းရွင္သည္ တရားမွ်တမႈ မရွိဟု ဖန္ဆင္းရွင္ကို အျပစ္တင္စရာ ျဖစ္လာသည္။
ကံကို မယံုၾကည္သည့္ ဆင္းရဲသူမ်ားကို မင္းတို႔ရဲ႕ ေကာင္းမႈကံ အားနည္းမႈေၾကာင့္ မင္းတို႔ ဒီလို ဆင္းရဲေနတာဟု ေျပာပါက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အျပစ္တင္ျခင္း၊ စြပ္စြဲျခင္းသေဘာမ်ိဳး သက္ေရာက္၍ ထိုအဆိုကိုလည္း လက္ခံလိုၾကမည္ မဟုတ္ေပ။
လက္ခံလိုသည္ျဖစ္ေစ၊ လက္မခံလိုသည္ျဖစ္ေစ အေၾကာင္းအက်ိဳးကို ရွာေဖြထုတ္ေဖာ္ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္က လူတန္းစားအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ထိုသို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားရျခင္း အေၾကာင္းရင္းမ်ားကို သဘာဝယုတၱိႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ ေဝဖန္ျပရာ၌ –

ေလာကတြင္ –

• ဆင္းရဲ ခ်ိဳ႕တဲ့ၿပီး မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း မရွိသူ
• ဆင္းရဲ ခ်ိဳ႕တဲ့ေသာ္လည္း မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း ေပါမ်ားသူ
• ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေသာ္လည္း မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း မရွိသူ
• ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝၿပီး မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း ေပါမ်ားသူ ဟု လူတန္းစား ေလးမ်ိဳးရွိေၾကာင္းကို ခြဲျခားျပခဲ့သည္။

ထိုလူတန္းစား ေလးမ်ိဳးတြင္ အဆင့္အတန္းအျမင့္ဆံုး၊ ႏွစ္သက္စရာအေကာင္းဆံုး၊ ျဖစ္ခ်င္စရာအေကာင္းဆံုး လူတန္းစားမွာ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝၿပီး မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း ေပါမ်ားသူ ျဖစ္သည္။
ထိုအဆင့္အတန္းမ်ိဳးကို ရရန္ ဘုရားရွင္က ကိုယ္တိုင္လည္း လႉ၊ သူတပါးကိုလည္း လႉရန္ တိုက္တြန္းေပးရမည္ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္။
ထိုသို႔ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္တိုင္လည္း မလႉ၊ သူတပါးကိုလည္း လႉရန္ မတိုက္တြန္းသူသည္ ျဖစ္ေလရာ ဘဝတြင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး၍ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း နည္းပါးသူ ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း၊
ကိုယ္တိုင္ မလႉေသာ္လည္း၊ သူတပါးကို လႉရန္ တိုက္တြန္းသူသည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ္လည္း မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း ေပါမ်ားသူ ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း၊
ကုိယ္တိုင္ လႉေသာ္လည္း၊ သူတပါးကို လႉရန္ မတိုက္တြန္းသူသည္ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေသာ္လည္း မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း နည္းပါးသူ ျဖစ္တတ္ေၾကာင္းကို ေဟာၾကားသည္။
အကယ္၍ ေနာက္ဘဝတြင္ ျပန္လည္ ေမြးဖြားရပါက ျဖစ္ေလရာရာ ဘဝတြင္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝၿပီး မိတ္ေဆြေပါမ်ားသည့္ အဆင့္အတန္းကို ရရွိရန္ ဘုရားရွင္ ၫႊန္ျပသည့္အတိုင္း ကိုယ္တိုင္လည္း လႉ၊ သူတပါးကိုလည္း လႉရန္ တိုက္တြန္းရေပမည္။
ထိုအခြင့္အေရးကို ရရွိေစရန္ နယူးဂ်ာစီ၊ မဟာစည္သတိပ႒ာန္ရိပ္သာတြင္ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ နိဗၺာန္ေစ်း ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၾကသည္။
နိဗၺာန္ေစ်းျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ စီစဥ္ေဆာင္႐ြက္သူမ်ားသည္ ေစ်းေရာင္းပြဲတြင္ ပါဝင္၍ အလႉေပးႏိုင္ေစရန္ ေစ်းေရာင္းသူမ်ားကို လိုက္လံ ရွာေဖြ ႏိႈးေဆာ္ရသည္။
ေစ်းေရာင္းပြဲသို႔ လာေရာက္ ဝယ္ယူ စားေသာက္၍ အလႉေပးႏိုင္ေစရန္ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို တဆင့္စကား တဆင့္နားျဖင့္ ဖိတ္ၾကားရျပန္သည္။
ေစ်းေရာင္းပြဲတြင္ တဲထိုး၊ စားပြဲ, ကုလားထိုင္ ခင္းျခင္း စေသာ ေဝယ်ာဝစၥကုသိုလ္ယူမည့္သူမ်ားကိုလည္း ေခၚယူ စည္း႐ုံးရသည္။
ထို႔ျပင္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း ခ်က္ျပဳတ္ေၾကာ္ေလွာ္ကာ ပါဝင္ေရာင္းခ်၍ ရသမွ်ကို အလႉဒါနျပဳၾကေသးသည္။
နိဗၺာန္ေစ်းတြင္ ပါဝင္ေရာင္းခ်သူမ်ားသည္လည္း မိမိတို႔လုပ္အား ေငြအားကို အသံုးျပဳ၍ အစားအေသာက္မ်ားကို ေရာင္းခ်ကာ ရသည့္ေငြကို လႉဒါန္းသျဖင့္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း အလႉဒါနျပဳလုပ္သည္။ မိမိတို႔ေရာင္းခ်သည့္ အစားအေသာက္ကို ဝယ္ယူစားေသာက္၍ အလႉဒါနလုပ္ေစရန္ ေဆာင္႐ြက္ေပးျခင္းျဖင့္ သူတပါးကိုလည္း လႉရန္ တိုက္တြန္းအားေပးသည္။
ဝယ္ယူစားေသာက္သူမ်ားသည္လည္း မိမိဝယ္ယူစားေသာက္သည့္အတြက္ အသံုးျပဳလိုက္ရသည့္ ေငြသည္ အျခားစီးပြားေရးသမားမ်ား လက္ထဲသို႔ ေရာက္သြားသလို ေရာက္မည္မဟုတ္ဘဲ ဘုရားတည္ ေက်ာင္းေဆာက္ရာတြင္ အသံုးျပဳမည့္ ဘ႑ာေငြထဲ ေရာက္မည္ျဖစ္သျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ လႉဒါန္းျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဝယ္ယူသူရွိမွ ေရာင္းသူရွိမည္ျဖစ္ရာ ေရာင္းသူမ်ား ေရာင္းခ်၍ လႉႏိုင္ေစရန္ မိမိတို႔က ဝယ္ယူအားေပးသျဖင့္ သူတပါးကိုလည္း လႉဒါန္းေစရန္ တိုက္တြန္းေပးသကဲ့သို႔ ျဖစ္ပါသည္။
ေဝယ်ာဝစၥေဆာင္႐ြက္သူမ်ားသည္ နိဗၺာန္ေစ်းေရာင္းပြဲတြင္ ပင္ပန္းစြာ တဲထိုးျခင္း၊ ကုလားထုိင္ခ်ျခင္း၊ စားပြဲခင္းျခင္း၊ ကားရပ္နားရန္ ေနရာခ်ေပးျခင္း၊ လက္မွတ္ေရာင္းေပးျခင္း စေသာ လုပ္ေဆာင္ဖြယ္ရာမ်ားကို လံု႔လစိုက္၍ လုပ္ကိုင္ေပးျခင္းျဖင့္ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ လုပ္အားဒါနအလႉ ေပးၾကပါသည္။
မိမိတို႔ လုပ္အားေၾကာင့္ ေစ်းေရာင္းသူ၊ ေစ်းဝယ္လာသူတို႔ အဆင္တေျပ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာစြာ ေရာင္း,ဝယ္, စားေသာက္ႏိုင္သည့္အတြက္ သူတပါးတို႔ကိုလည္း အလႉေပးရန္ တိုက္တြန္းေပးသကဲ့သို႔ ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ နိဗၺာန္ေစ်းတြင္ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲၾကေသာ စီမံေဆာင္႐ြက္သူ၊ လုပ္အားေပးသူ၊ ေရာင္းခ်သူ၊ ဝယ္ယူစားေသာက္သူ အားလံုးတို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း လႉ၊ သူတပါးတို႔ကိုလည္း လႉရန္ တိုက္တြန္းအားေပးသူမ်ားျဖစ္ၾကသျဖင့္ ျဖစ္ေလရာ ဘဝတြင္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝၿပီး မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း အေပါင္းအသင္းေပါမ်ားသူမ်ား ျဖစ္ၾကေပလိမ့္မည္။
နိဗၺာန္ေစ်းက်င္းပရာတြင္ အရာရာတိုင္းကို ကုိယ့္စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္၍ မရႏိုင္ပါ။
ရာသီဥတု အေျခအေနအရလည္းေကာင္း၊ သြားလာမႈခရီးအကြာအေဝးအရလည္းေကာင္း၊ အျခား အျခားေသာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ ကိစၥမ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း လူပရိသတ္လာမႈ အနည္းအမ်ားရွိျခင္း၊ ပရိသတ္အေပၚမူတည္၍ အလႉေငြရရွိမႈတြင္လည္း အနည္းအမ်ားရွိျခင္းမ်ား ျဖစ္တတ္ပါ၏။
ေစ်းေရာင္းသူမ်ားအေနျဖင့္လည္း မိမိတို႔ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္၍ ခ်က္ျပဳတ္လာေသာ အစားအေသာက္မ်ား ေရာင္းမကုန္သည့္ အေျခအေနမ်ိဳးႏွင့္ ၾကံေတြ႕ရတတ္ပါ၏။
ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ နိဗၺာန္ေစ်းတြင္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ပါဝင္ေဆာင္႐ြက္ၾကသူတိုင္း စိတ္ပ်က္ အားေလွ်ာ့စရာ မလိုဘဲ မိမိတို႔ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈေၾကာင့္ ရလာသည့္ေငြကို ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ စိတ္႐ႊင္လန္းစြာ လႉဒါန္းရပါမည္။
ဘုရားရွင္က မိမိျပဳသမွ် ကုသိုလ္ကို နည္းသည္ဟု ဆိုကာ စိတ္အားမငယ္ေစရန္ –
“မာဝမေညထ ပုညႆ၊ န မႏၵံ အာဂမိႆတိ။
ဥဒဗိႏၵဳ ပူရတိ ပုညႆ၊ ဥဒကုေမၻာပိ ပူရတိ။
ဓီေရာ ပူရတိ ပုညႆ၊ ေထာကံ ေထာကံပိ အာစိနံ။” ဟု ဓမၼပဒအ႒ကထာ၊ ပါပဝဂ္၊ ဗိဠာလပဒကသူေဌးဝတၳဳတါင္ ေဟာထားပါသည္။
မႏၵံ – အနည္းငယ္မွ် ျပဳလုပ္ေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈသည္၊
န အာဂမိႆတိ – အက်ိဳးေပးေသာအားျဖင့္ မေရာက္လာေသး၊
ဣတိ – ဤသို႔ အက်ိဳးမေပးေသးသျဖင့္၊
ပုညႆ – မိမိျပဳေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ အနည္းငယ္ကို၊
မာဝမေညထ – မျဖစ္စေလာက္ဟု မထီမဲ့ျမင္ မမွတ္ မထင္ရ။
ဥဒဗိႏၵဳ နိပါေတန – ေရတစ္ေပါက္ တစ္ေပါက္မွ် က်ျခင္းျဖင့္၊
ဥဒကုေမၻာပိ – ေရအိုးႀကီးသည္လည္း၊
ပူရတိ ယထာ – ျပည့္သကဲ့သို႔၊
ဓီေရာ – ပညာရွိသည္၊
ေထာကံ ေထာကံ – အနည္းငယ္ အနည္းငယ္မွ်ေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို၊
အာစိနံ အာစိနေႏၲာ – ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ မျပတ္ျပဳလုပ္ပါက၊
ပုညႆ – ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျဖင့္၊
ပူရတိ – ျပည့္ဝ၏။

“႐ြာသြန္းဖ်န္းပက္
မိုးေရစက္က
အိုးထက္လွ်ံက်
ျပည့္ၿဖိဳးရသို႔။
အနည္းငယ္မွ်
ျမတ္ဒါနက
ႀကီးစြာ့အက်ိဳး
ထမ္းသည္ပိုးလိမ့္။”
အဓိပၸာယ္ေပၚလြင္ၿပီး ျဖစ္၍ ထပ္မံ ရွင္းျပစရာ လိုမည္ မထင္ပါ။

နိဗၺာန္ေစ်းျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ႏိႈးေဆာ္ေဆာင္႐ြက္သူမ်ား၊ နိဗၺာန္ေစ်းတြင္ ပါဝင္ေရာင္းခ်သူမ်ား၊ ဝယ္ယူစားေသာက္သူမ်ား၊ လူကိုယ္တိုင္ မလာႏိုင္ေသာ္လည္း မွာယူစားေသာက္သူမ်ား၊ တဲထိုးျခင္း၊ စားပြဲ, ကုလားထိုင္ ခင္းျခင္း၊ အိုးခြက္,ပန္းကန္ ေဆးျခင္း၊ အမိႈက္သိမ္းျခင္း၊ လက္မွတ္ေရာင္းေပးျခင္း စေသာ လုပ္ေဆာင္ဖြယ္ရာမ်ားကို လံု႔လစိုက္ထုတ္၍ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္႐ြက္ၾကသူမ်ား၏ ေစတနာေၾကာင့္ ၂၀၁၀ ခု၊ ဇြန္လ ၂၇-ရက္ေန႔က နယူးဂ်ာစီ၊ မဟာစည္သတိပ႒ာန္ရိပ္သာတြင္ က်င္းပသည့္ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ နိဗၺာန္ေစ်းတြင္ အလႉေငြ ေဒၚလာ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ ရရွိပါသည္။

ထိုရရွိေသာ အလႉေငြအားလံုးသည္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ စတင္ တည္ေဆာက္ေတာ့မည့္ တရားရိပ္သာ ေက်ာင္းေဆာင္အတြက္ တစိတ္တေဒသအားျဖင့္ အေထာက္အကူျပဳမည္ ျဖစ္ပါ၍ ဝမ္းေျမာက္စြာ သာဓုေခၚႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးလိုက္ပါသည္။

နယူးဂ်ာစီ မဟာစည္သတိပ႒ာန္ရိပ္သာ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ နိဗၺာန္ေစ်းတြင္ ေရာင္းခ်၍ ဝယ္ယူ၍ အလႉေပးသည့္ စာရင္း

၁။ ေဒၚခင္ဖုန္းၾကည္ – မုန္႔ဟင္းခါး – ေဒၚလာ ၃၉၅
၂။ ဦးေကႏွင့္ မညိဳညိဳၾကည္ မိသားစု – ဒန္ေပါက္ထမင္း – ေဒၚလာ ၄၇၀
၃။ ေဒၚခင္ေမျပံဳးမိသားစု – ေ႐ႊရင္ေအး၊ ဘိန္းမုန္႔၊ မဆလာ၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးယို၊ ဟလဝါ – ေဒၚလာ ၄၀၉
၄။ ေဒၚေမႊး ႏွင့္ မခင္ေလးျမင့္ မိသားစု – လက္ဖက္သုတ္၊ အာလူးကက္သလိပ္ – ေဒၚလာ ၂၀၇
၅။ ဦးေအာင္ေက်ာ္မိုး ႏွင့္ ေဒၚေဌး မိသားစု – ပုဇြန္ခြက္ေၾကာ္သုတ္ – ေဒၚလာ ၅၈၂
၆။ ေဒၚခင္မေလးမိသားစု – ဝက္သားတုတ္ထိုး၊ မုန္႔ဆီေၾကာ္ – ေဒၚလာ ၃၃၈
၇။ ကိုသက္ဝင္းမိသားစု – ေရႏွင့္ အခ်ိဳရည္ – ေဒၚလာ ၂၆၉
၈။ မျဖဴျဖဴျမင့္ – ဆန္တို႔ဟူး – ေဒၚလာ ၂၆၅
၉။ ေဒၚေမရင္ – မုန္ညႇင္းခ်ဥ္ – ေဒၚလာ ၂၃၅
၁၀။ ေဒၚစီစီခ်ိဳ – ပဲေၾကာ္ႏွင့္ သာကူယိုင္ – ေဒၚလာ ၁၇၀
၁၁။ ဦးေစာႏိုင္ႏွင့္ ေဒၚခင္ဝင္းၾကည္ – ဂ်ေလဘီ၊ ၾကက္သားပလာတာ – ေဒၚလာ ၄၃၆
၁၂။ ကိုၫႊန္႔ဦးႏွင့္ မတင္တင္ – ျမန္မာလက္ဖက္ရည္ခ်ိဳ – ေဒၚလာ ၈၂
၁၃။ ကိုထြန္းေအးႏွင့္ ဒင္ပဲလ္ – ေကာ္ျပန္႔စိမ္း – ေဒၚလာ ၄၇
၁၄။ ကိုေမာင္ေမာင္ႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ား – မုန္႔လက္ေကာက္ – ေဒၚလာ ၁၈၈
၁၅။ ဦးသန္းဝင္းႏွင့္ ေဒၚေအး မိသားစု – အေၾကာ္စံု – ေဒၚလာ ၂၇၀
၁၆။ မစုစုေဌး – နန္းႀကီးသုတ္ – ေဒၚလာ ၁၀၈
၁၇။ မေအးေအးသိန္း – ရခိုင္မုန္႔တီ၊ ေကာ္ျပန္႔ေၾကာ္၊ သံပုရာသနပ္ – ေဒၚလာ ၂၅၀
၁၈။ မီရွဲလ္ – ကိတ္မုန္႔ – ေဒၚလာ ၁၂
၁၉။ ဦးစိုးဝင္းႏွင့္ ေဒၚၾကင္ေ႐ႊ မိသားစု – ေကာက္ညႇင္းထုပ္၊ ဒိန္ခ်ဥ္၊ ပဲျပဳတ္ – ေဒၚလာ ၂၉၄
၂၀။ ရန္ကုန္စားေသာက္ဆိုင္ (ပင္ဆဲလ္ေဗးနီးယား) – ေခါက္ဆြဲသုတ္ – ေဒၚလာ ၁၉၀
၂၁။ ကိုလွေ႐ႊႏွင့္ မဥမၼာ မိသားစု – ေကာက္ညႇင္းေပါင္း – ေဒၚလာ ၃၆
၂၂။ ေအဘီဘီေအ ေဝယ်ာဝစၥအဖြဲ႕ – ငပိေၾကာ္၊ ဘဲသားမုန္႔ – ေဒၚလာ ၇၆၆
၂၃။ မျမျမခင္ – စာကေလးေခြေၾကာ္ – ေဒၚလာ ၁၅၄
၂၄။ ကိုပညာႏွင့္ မခ်ယ္ရီ မိသားစု – ပုဇြန္ခ်ဥ္ – ေဒၚလာ ၁၃၀
၂၅။ မိုးႀကိဳးအဖြဲ႕ – ေရခဲသုတ္ – ေဒၚလာ ၃၀၈
၂၆။ ျမတ္ႏွင္းဦး – ဖြာလူဒါ – ေဒၚလာ ၄၇၆
၂၇။ မီးမီးျမတ္စံႏွင့္ ျမန္မာဆရာဝန္မ်ား – ေရမုန္႔ – ေဒၚလာ ၁၀၅
၂၈။ မလွရီ ႏွင့္ မလွၾကည္ – ပသွ်ဴးမုန္႔၊ မုန္႔ဟင္းခါးထုပ္ – ေဒၚလာ ၃၁၂
၂၉။ ေမာင္ေမာင္သန္႔ ႏွင့္ မၿငိမ္းၿငိမ္းေအး – ျမန္မာတို႔ဟူးသုတ္ – ေဒၚလာ ၂၂၀
၃၀။ ေဆြမာသန္းႏွင့္ ေမာင္ႏွမမ်ား – အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲ – ေဒၚလာ ၂၀၄
၃၁။ စိုးဝဏၰႏွင့္ ႏိုးႏိုး – ငွက္ေပ်ာေပါင္းႏွင့္ ပေလာပီနံမုန္႔ – ေဒၚလာ ၉၃
၃၂။ မျပံဳးျပံဳးရည္ – ရွာလပတ္ရည္ – ေဒၚလာ ၁၁၄
၃၃။ ကိုခင္ေမာင္ဦး – ဟင္းေပါင္းထုပ္ – ေဒၚလာ ၁၁၉
၃၄။ ကိုဝင္းထြန္းႏွင့္ မခ်ိဳ – ဘုရားပူေဇာ္ရန္ လွ်ပ္စစ္မီး – ေဒၚလာ ၁၄၈
၃၅။ ဦးစိန္ျမင့္ႏွင့္ ေဒၚလီလီေဌး – သေဘၤာသီးသုတ္ – ေဒၚလာ ၂၂
၃၆။ ဦးယုႀကိမ္ႏွင့္ ေဒၚသန္းျမင့္ မိသားစု – ေကာ္ျပန္႔လိပ္ႏွင့္ ၾကက္သား – ေဒၚလာ ၂၅
၃၇။ ေအဘီဘီေအ – လက္မႈပစၥည္း – ေဒၚလာ ၆၇
၃၈။ ေအဘီဘီေအ – ေပ်ာ္စရာ ႐ႊင္စရာ – ေဒၚလာ ၁၁၆
၃၉။ ေအဘီဘီေအ – ကစားစရာ – ေဒၚလာ ၁၀၀
၄၀။ ေအဘီဘီေအ – ဆုလက္မွတ္ – ေဒၚလာ ၁၆၅၄
၄၁။ ဦးေဇယ်ာေအာင္ ႏွင့္ ေဒၚအင္ၾကဴ – သေဘၤာသီးေထာင္း – ေဒၚလာ ၈၇
၄၂။ ဦးေအာင္ေက်ာ္မိုး – ဘုရားရွင္ ေဒသစာရီစက္႐ုပ္ – ေဒၚလာ ၃
၄၃။ Blue Sky Dental Center – ဆုပစၥည္းအတြက္ အလႉေငြ – ေဒၚလာ ၅၀၀
၄၄။ ေအဘီဘီေအ – အေထြေထြအလႉေငြ – ေဒၚလာ ၅၃၂

စုစုေပါင္း ရရွိေငြ – ေဒၚလာ ၁၁,၈၃၄
အသံုးစရိတ္ – ေဒၚလာ ၁,၇၇၀