၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ ေလာကခ်မ္းသာဘုရားေက်ာင္း၌ အရွင္သီလာနႏၵာဘိဝံသ၏ အဘိဓမၼာသင္တန္းပို႔ခ်ခ်က္မ်ားသင္တန္း အပတ္စဥ္ (၃၈)ႏွင့္ (၃၉) သင္ခန္းစာမ်ားကို ေလ့လာသင္ယူၾကရသည္။

ေရွးလာမည့္ ဇူလိုင္လ ပထမပတ္မွာ ေလာကခ်မ္းသာဘုရားေက်ာင္း၌ မဇၥ်ိမဂုဏ္ရည္ဆရာေတာ္၏ တရားစခန္း က်င္းပျပဳလုပ္မည္ျဖစ္ရာ အဘိဓမၼာသင္တန္း ျပဳလုပ္ႏိုင္မည္မဟုတ္သျဖင့္ ၂-ပတ္စာ သင္ခန္းစာမ်ားကို ေလ့လာ သင္ယူၾကရျခင္း ျဖစ္၏။

ဦးစြာ ေလာကခ်မ္းသာဆရာေတာ္က သင္ခန္းစာမိတ္ဆက္ႏွင့္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ရွင္းလင္း သင္ျပေပး၏။

+++++

ဟဒယဝတၳဳ

ႏွလံုးသား၏အလယ္ ပုန္းညက္ေစ့ခန္႔ ပမာဏရွိေသာ တြင္းငယ္ေလးအတြင္းရွိ ေသြးမ်ားအေပၚ ပ်ံ႕ႏွ႔ံၿပီး တည္ေသာ႐ုပ္ကို ဟဒယဝတၳဳဟု ေခၚ၏။

ဤ႐ုပ္ကို ဟဒယဝတၳဳဟု နာမည္တပ္၍ တိုက္႐ိုက္ေဟာထားအပ္ေသာ ပါဠိေတာ္ မရွိ။

သို႔ေသာ္ ထုိထိုပါဠိေတာ္မ်ားကို သဲႏြံစျပဳ၍ ဟဒယဝတၳဳ႐ုပ္ ရွိထိုက္ေၾကာင္းကို အ႒ကထာ၊ ဋီကာတို႔ ယူဆၾကေလသည္။

ဥပမာအားျဖင့္ – ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္တြင္ “အၾကင္႐ုပ္ကို မွီ၍ မေနာဓာတ္ႏွင့္ မေနာဝိညာဏဓာတ္ို႔ ျဖစ္ၾကကုန္၏။ ထိုမေနာဓာတ္၊ မေနာဝိညာဏဓာတ္ႏွင့္ ေစတသိက္တို႔အား ထို႐ုပ္က နိႆယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသည္။” (ယံ ႐ူပံ နိႆာယ မေနာဓာတု စ, မေနာဝိညာဏဓာတု စ ပဝတၱႏၲိ, တံ ႐ူပံ မေနာဓာတုယာ စ မေနာဝိညာဏဓာတုယာ စ တံသမၸယုတၱကာနၪၥ ဓမၼာနံ နိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ) ဟု ပါရွိ၏။

ဤပါဠိေတာ္ကို ေထာက္ထားလွ်င္ စကၡဳဝိညာဏ္တို႔၏ မွီရာ စကၡဳဝတၳဳ၊ ေသာတဝိညာဏ္, ဃာနဝိညာဏ္, ဇိဝွါဝိညာဏ္, ကာယဝိညာဏ္တို႔၏ မွီရာ ေသာတ, ဃာန, ဇိဝွါ, ကာယ ဝတၳဳမ်ား ရွိသကဲ့သုိ႔ ထို႔အတူ မေနာဓာတ္, မေနာဝိညာဏဓာတ္တို႔၏ မွီရာ ဝတၳဳ႐ုပ္တစ္မ်ိဳး ရွိသည္ဟု ယူဆရေပမည္။

မျဖစ္ႏိုင္သည္မ်ားကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ပယ္ျဖဳတ္သြားေသာနည္း (Law of Elimination)ျဖင့္ စိစစ္ေသာ္ –
႐ုပ္ ၂၈-ပါးအနက္

• မဟာဘုတ္ႀကီး ၄-ပါးမွာ ဥပါဒါ႐ုပ္ ၂၄-ပါး၏ မွီရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေနာဓာတ္၊ မေနာဝိညာဏဓာတ္တို႔၏ မွီရာ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ေပ။
• ဥပါဒါ႐ုပ္ ၂၄-ပါးတြင္လည္း အနိပၹႏၷ႐ုပ္ ၁၀-ပါး (အာကာသ၊ ကာယဝိညတ္၊ ဝစီဝိညတ္၊ ကာယႆလဟုတာ၊ ကာယႆမုဒုတာ၊ ကာယႆကမၼညတာ၊ ဥပစယ၊ သႏၲတိ၊ ဇရတာ၊ အနိစၥတာ)တို႔မွာ အထည္ကိုယ္ ထင္ရွားရွိေသာ ႐ုပ္အစစ္မ်ား မဟုတ္၍ စိစစ္စရာ မလို။
• ထို႔ေၾကာင့္ “ပသာဒ႐ုပ္ ၅ + ဝိသယ႐ုပ္ ၄ + ဘာဝ ၂ + ဟဒယ + ဇီဝိတ + အာဟာရ” ဟူေသာ နိပၹႏၷဥပါဒါ႐ုပ္ ၁၄-ပါးသာ စဥ္းစားဖြယ္ ရွိေတာ့သည္။
• နိပၹႏၷဥပါဒါ႐ုပ္ ၁၄-ပါးတြင္ စကၡဳ၊ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိဝွါ၊ ကာယ ဟူေသာ ပသာဒ႐ုပ္ ၅-ပါးမွာ စကၡဳဝိညာဏ္ စေသာ ဝိညာဏဓာတ္ ၅-ပါး၏ မွီရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေနာဓာတ္၊ မေနာဝိညာဏဓာတ္တို႔က ပသာဒ႐ုပ္ ၅-ပါးကို မမွီႏိုင္။
• ႐ူပ၊ သဒၵ၊ ဂႏၶ၊ ရသ (ဝိသယ ၄)ႏွင့္ ၾသဇာ (အာဟာရ)ကိုလည္း မမွီႏိုင္။ ထို႐ုပ္တို႔ကား ခႏၶာကိုယ္မွ အျပင္ပ၌ ျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
• ဇီဝိတိေျႏၵမွာလည္း တကြျဖစ္ဘက္ ႐ုပ္မ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းကိစၥတစ္မ်ိဳး ရွိၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေနာဓာတ္ႏွင့္ မေနာဝိညာဏဓာတ္ ၂-ပါးသည္ ဇီဝိတိေျႏၵကိုလည္း မမွီ။
• ဘာဝ႐ုပ္ ၂-ပါး မရွိေသာ နပံုးပ႑ဳတ္တို႔၏ သႏၲာန္မွာလည္း ဤမေနာဓာတ္ မေနာဝိညာဏဓာတ္မ်ား ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ဘာဝ႐ုပ္ ၂-ပါးကို မမွီေၾကာင္းမွာ သိသာ၏။
• ထို႔ေၾကာင့္ မေနာဓာတ္ မေနာဝိညာဏဓာတ္ ၂-ပါး၏ မွီရာဝတၳဳ႐ုပ္သည္ ဟဒယဝတၳဳသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိႏိုင္၏။

+++++

ဓမၼသဂၤဏီပါဠိေတာ္ ႐ူပက႑၌ ဟဒယဝတၳဳ မေဟာျခင္းအေၾကာင္း

“ျမတ္စြာဘုရား တရားေဟာတယ္ဆိုတာ သဗၺညဳတဉာဏ္အစြမ္း ျပဖို႔ ေဟာတာ မဟုတ္ဘူး။
တရားနာတဲ့ ေဝေနယ်ပုဂၢိဳလ္ေတြ တရားထူးရဖို႔ ေဟာတာ။
ဒါကို ေဝေနယ်အလိုကို လိုက္တယ္လို႔ ဦးဇင္းတို႔ ပါဠိက်မ္းဂန္ေတြမွာ သံုးတယ္။
ေဝေနယဇၥ်ာသယ လို႔ သံုးတယ္။”
(အရွင္သီလာနႏၵာဘိဝံသ)

ဓမၼသဂၤဏီပါဠိေတာ္ ႐ူပက႑ပါဠိေတာ္၌ ႐ုပ္မ်ားကို ၁-ခု (ဧကက)၊ ၂-ခု (ဒုက)၊ ၃-ခု (တိက)၊ ၄-ခု (စတုကၠ) စသည္ျဖင့္ ၁၁-ခု (ဧကာဒသက)တိုင္ေအာင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူ၏။

ထိုသို႔ ေဟာၾကားရာတြင္ ၂-ခုတြဲမ်ားအေၾကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ဒုကေဒသနာ၌ ေရွ႕ေနာက္ အသြားအလာ တူညီေအာင္ ေဟာၾကားေတာ္မူလိုရင္းေၾကာင့္ ဟဒယဝတၳဳ႐ုပ္ မပါရွိေၾကာင္း အ႒ကထာ ဋီကာဆရာမ်ား၊ ေရွးဆရာေတာ္မ်ား ယူဆၾက၏။

+++++

ဓမၼသဂၤဏီပါဠိေတာ္ ဝတၳဳဒုက္ႏွင့္ အာရမၼဏဒုက္

ဝတၳဳဒုက္

၁။ စကၡဳဝိညာဏ္၏ မွီရာျဖစ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (စကၡဳဝတၳဳ)
၂။ စကၡဳဝိညာဏ္၏ မွီရာမဟုတ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (စကၡဳမွအပ က်န္႐ုပ္မ်ား)

၁။ ေသာတဝိညာဏ္၏ မွီရာျဖစ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (ေသာတဝတၳဳ)
၂။ ေသာတဝိညာဏ္၏ မွီရာမဟုတ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (ေသာတမွအပ က်န္႐ုပ္မ်ား)

၁။ ဃာနဝိညာဏ္၏ မွီရာျဖစ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (ဃာနဝတၳဳ)
၂။ ဃာနဝိညာဏ္၏ မွီရာမဟုတ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (ဃာနမွအပ က်န္႐ုပ္မ်ား)

၁။ ဇိဝွါဝိညာဏ္၏ မွီရာျဖစ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (ဇိဝွါဝတၳဳ)
၂။ ဇိဝွါဝိညာဏ္၏ မွီရာမဟုတ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (ဇိဝွါမွအပ က်န္႐ုပ္မ်ား)

၁။ ကာယဝိညာဏ္၏ မွီရာျဖစ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (ကာယဝတၳဳ)
၂။ ကာယဝိညာဏ္၏ မွီရာမဟုတ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (ကာယမွအပ က်န္႐ုပ္မ်ား)

ျဖစ္သင့္ေသာ ဆ႒ဝတၳဳဒုက္

၁။ မေနာဝိညာဏ္၏ မွီရာျဖစ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (ဟဒယဝတၳဳ)
၂။ မေနာဝိညာဏ္၏ မွီရာမဟုတ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (ဟဒယမွအပ က်န္႐ုပ္မ်ား)

အာရမၼဏဒုက္

၁။ စကၡဳဝိညာဏ္၏ အာ႐ုံျဖစ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (႐ူပါ႐ုံ)
၂။ စကၡဳဝိညာဏ္၏ အာ႐ုံမဟုတ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (႐ူပါ႐ုံမွအပ က်န္႐ုပ္မ်ား)

၁။ ေသာတဝိညာဏ္၏ အာ႐ုံျဖစ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (သဒၵါ႐ုံ)
၂။ ေသာတဝိညာဏ္၏ အာ႐ုံမဟုတ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (သဒၵါ႐ုံမွအပ က်န္႐ုပ္မ်ား)

၁။ ဃာနဝိညာဏ္၏ အာ႐ုံျဖစ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (ဂႏၶာ႐ုံ)
၂။ ဃာနဝိညာဏ္၏ အာ႐ုံမဟုတ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (ဂႏၶာ႐ုံမွအပ က်န္႐ုပ္မ်ား)

၁။ ဇိဝွါဝိညာဏ္၏ အာ႐ုံျဖစ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (ရသာ႐ုံ)
၂။ ဇိဝွါဝိညာဏ္၏ အာ႐ုံမဟုတ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (ရသာ႐ုံမွအပ က်န္႐ုပ္မ်ား)

၁။ ကာယဝိညာဏ္၏ အာ႐ုံျဖစ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (ေဖာ႒ဗၺာ႐ုံ)
၂။ ကာယဝိညာဏ္၏ အာ႐ုံမဟုတ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (ေဖာ႒ဗၺာ႐ုံမွအပ က်န္႐ုပ္မ်ား)

ျဖစ္သင့္ေသာ ဆ႒အာရမၼဏဒုက္

၁။ မေနာဝိညာဏ္၏ အာ႐ုံျဖစ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (႐ုပ္အားလံုး)
၂။ မေနာဝိညာဏ္၏ အာ႐ုံမဟုတ္ေသာ ႐ုပ္သည္ ရွိ၏။ (မရွိ)

ဤျဖစ္သင့္ေသာ ဆ႒အာရမၼဏဒုက္၌ ၂-ခုအနက္ တစ္ခုသာ အေျဖေပးႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ဒုက္က်ိဳး ဒုက္ပ်က္ေလ၏။

+++++

“အဲဒါေၾကာင့္မို႔ အ႒ကထာ ဋီကာဆရာမ်ားရဲ႕ အယူအဆအရ၊ သို႔မဟုတ္ ေရွးဆရာေတာ္တို႔ရဲ႕ အယူအဆအရ ျမတ္စြာဘုရားက သာမညအက်ဥ္းခ်ဳပ္လို႔ ေဟာခဲ့ေပမယ့္ အဲဒါသည္ ဟဒယဝတၳဳဟူ၍ မွတ္ရမယ္။
ဒါဟာ တစ္ခ်က္လႊတ္ေတာ့ က်တယ္။ က်ေပမယ္လို႔ ဒီလိုပဲ မွတ္ရမယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ဟဒယဝတၳဳဆိုတာ ရွိပါတယ္။

ဒါျဖင့္ ဓမၼသဂၤဏီမွာ ဘာေၾကာင့္ မေဟာတာတုန္းဆိုရင္ ဝတၳဳဒုက္ အာရမၼဏဒုက္ ပ်က္မွာစိုးလို႔။ ပ်က္မွာဆိုတာ ေရွ႕ေနာက္မညီတာ မလိုက္ေလ်ာမွာ စိုးလို႔ မေဟာတာပါ။ မရွိလို႔ မေဟာတာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဘာေၾကာင့္ ဝတၳဳဒုက္ပ်က္မွာ ေၾကာက္ရတာတုန္း စိုးရိမ္ရတာတုန္း?
ေဝေနယ်ေတြ နားမလည္မွာ စိုးလို႔။
နားမလည္ရင္ တရားမရမွာ စိုးလို႔။
တခါတေလ ေဝေနယ်ေတြ အလိုလိုက္ၿပီး ေဟာရတာေတြ ရွိတယ္။
အဘိဓမၼာမွာေတာင္မွ ရွိတယ္။ သုတၱန္မွာဆို ေျပာစရာ မလိုေတာ့ဘူး။

ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီတရားေတြကိုပဲ ခႏၶာဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ေဟာထားတယ္။
ေတာ္ေတာ္ၾကာ … အာယတနဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ေဟာထားတယ္။ ဒါေတြပဲ။ အာယတန ၁၂-ပါးဆိုတာလည္း ခႏၶာ ၅-ပါးပဲ။ ခႏၶာ ၅-ပါးထဲကဟာေတြကို အာယတနနဲ႔ တစ္မ်ိဳး လွည့္ေဟာလိုက္တာ။
ဓာတ္ ၁၈-ပါးဆိုတာလည္း ဒီခႏၶာ ၅-ပါးပဲ။
နိဗၺာန္ေတာ့ ပါတယ္ေပါ့ေလ။
ဒါေတြပဲ။ ဣေျႏၵ ၂၂-ပါးဆိုတာလည္း ဒါေတြပဲ။
အဲဒီလို အမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာေတာ္မူတယ္။

တခ်ိဳ႕က ခႏၶာဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီးသားျဖစ္ရင္ ခႏၶာဆိုတဲ့ စကားလံုးေလး ၾကားလိုက္ရင္ သူတို႔မွာ တရားနားလည္သြားမယ္။ တရားထူး ရမယ္။

တခ်ိဳ႕က အာယတနဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ရင္းႏွီးထားတဲ့သူေတြက်ေတာ့ အာယတနဆိုတဲ့ အသံေလး ၾကားလိုက္ရရင္ (ကိုယ္ရင္းႏွီးထားတဲ့ အသံေလး ၾကားလိုက္ရရင္) နားလည္တာေပါ့။
အဲဒီလို ေဝေနယ်အလိုလိုက္ၿပီးေတာ့ ေဟာရတာေတြ အဘိဓမၼာမွာေတာင္မွ ရွိတယ္။
အဲသလို မွတ္ရမယ္။

ေယဘုယ်အတိုင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အဘိဓမၼာမွာ အရွိကို အရွိအတိုင္း ေဟာတာ၊ ေဝေနယ်အလိုကို လိုက္ေနတာမဟုတ္ဘူးလို႔ ေယဘုယ် ေျပာမယ္ဆိုရင္ ရတယ္။
သို႔ေသာ္ ဒီတစ္ေနရာမွာေတာ့ မရဘူး။
ဒီေနရာမွာ တကယ့္ကို ေဝေနယ်ရဲ႕ အလိုလိုက္ၿပီးေတာ့ နားေထာင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ တရားထူးမရမွာ စိုးလို႔၊ ဒုက္အပ်က္မခံဘဲနဲ႔ လံုးဝ ဒီဒုက္ကို ခ်န္ထားခဲ့တယ္။
ဒီဒုက္ခ်န္ထားလိုက္ေတာ့ ဟဒယဝတၳဳလည္း ဓမၼသဂၤဏီပါဠိေတာ္မွာ ေဖာ္ျပျခင္း မခံရေတာ့ဘူးေပါ့။
သို႔ေသာ္ ခုန ေထာက္ထားတဲ့ အေထာက္အထားေတြအရ ဝတၳဳ႐ုပ္တစ္ခုကေတာ့ ရွိထိုက္တယ္။
အဲဒီ ဝတၳဳ႐ုပ္တစ္ခုဟာ ဘာလဲဆိုရင္ ဟဒယ႐ုပ္ပဲ။

အခုေခတ္လူေတြကေတာ့ ဘာေျပာသလဲ။
ျမတ္စြာဘုရားက ဟဒယဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ေဟာခဲ့တာမွ မဟုတ္ဘဲ။
အဲဒီေတာ့ ဟဒယဝတၳဳမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဦးေႏွာက္ေကာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလားေပါ့ေလ။
ဒါေတာ့ တိက်ျပတ္သားတဲ့အေျဖ ထြက္မယ့္အရာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။
သူႀကိဳက္တာ သူလက္ခံ၊ ငါႀကိဳက္တာ ငါလက္ခံေပါ့။

ဘာသာဋီကာမ်ာေတာ့ အဲဒါေလးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာထားတာ ရွိေသးတယ္။
စာမ်က္ႏွာ ၄၀၀ မွာ ထင္တယ္။

….. ဤျပခဲ့ေသာ ပါဠိေတာ္ႏွင့္ ယုတၱိမ်ားအရ ဝတၳဳ႐ုပ္တစ္မ်ိဳး ရွိထိုက္ေၾကာင္းကား ထင္ရွားေလသည္။
ထိုဝတၳဳ႐ုပ္သည္ ႏွလံုးအိမ္အတြင္းမွာ တည္ရွိေၾကာင္းကိုလည္း ဤသို႔ သိရာ၏ … တဲ့။ ဒါက ဆရာေတာ္ရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပါ့ေလ။

….. တစ္စံုတစ္ခုေသာ အၾကံကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကံစည္သည့္အခါ၊ တစ္စံုတစ္ခု စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ ျဖစ္သည့္အခါတို႔၌ စိတ္မွ အပူဓာတ္သည္ မွီရာဝတၳဳသို႔ ကူးစက္၍ ထိုဝတၳဳ႐ုပ္မွ အပူဓာတ္လည္း ဝတၳဳ႐ုပ္တည္ရာ ေသြးမ်ားႏွင့္တကြ ႏွလံုးအိမ္မွာ ကူးစက္သျဖင့္ ရင္ပူလာပံုကိုလည္းေကာင္း၊

ထို႔ျပင္ ျပင္းထန္ေသာ အေျမာက္သံ စသည္ကို ၾကားရာ၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေျခာက္လွန္႔သည္အခါတို႔၌ စိတ္ဓာတ္တုန္လႈပ္သျဖင့္ ႏွလံုးေသြးႏွင့္ ရင္မ်ားခုန္ေနပံုကိုလည္းေကာင္း၊

အျပင္းအထန္ ေသာကႏွိပ္စက္သည့္အတြက္ ႏွလံုးကြဲ (ရင္ကြဲ)ပံုကိုလည္းေကာင္း၊

အလြန္ေပ်ာ္႐ႊင္သည့္အခါ ရင္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံုျဖစ္ေနပံုကိုလည္းေကာင္း ေထာက္၍ စိတ္၏ မွီရာ ဝတၳဳ႐ုပ္သည္ ႏွလံုးအိမ္အတြင္းမွာ တည္ရွိသည္ဟု ယံုၾကည္ထိုက္လွၿပီ။

ဤသို႔ ႏွလံုးအိမ္ ဟဒယအတြင္းမွာ တည္ရွိေသာေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ဤဝတၳဳ႐ုပ္ကို ဟဒယဝတၳဳဟု နာမည္တပ္ရေလသည္။

ယခုေခတ္ ေလာကဓာတ္ဆရာအခ်ိဳ႕တို႔ကား ႏွလံုးအိမ္မွ ေသြးပူေလပူတို႔ အထက္သို႔ ျပန္တက္သျဖင့္ ဦးေခါင္း၌ ေနာက္က်ဳ႐ႈပ္ေထြးလ်က္ရွိသည္ကို အေထာက္အထားျပဳၿပီးလွ်င္ စိတ္ဝိညာဏ္သည္ ဦးေႏွာက္မွာ တည္ရွိ၏ဟု ေျပာဆိုမိၾကေလသည္။

+++++

႐ုပဝိဘာဂ
႐ုပ္ ၂၈ ပါးကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ခြဲျခားျပျခင္း။

တစ္မ်ိဳးတည္းေသာ ႐ုပ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ ခြဲျခားျခင္း။

႐ုပ္မွန္လွ်င္ –

• ‘အေဟတုက’သာ ရွိ၏။ ‘သေဟတုက’ဟု မရွိ။
• ‘သပၸစၥယ’သာ ရွိ၏။ ‘အပၸစၥယ’ဟု မရွိ။
• ‘သာသဝ’သာ ရွိ၏။ ‘အနာသဝ’ဟု မရွိ။
• ‘သခၤတ’သာ ရွိ၏။ ‘အသခၤတ‘ဟု မရွိ။
• ‘ေလာကိယ’သာ ရွိ၏။ ‘ေလာကုတၱရ’ဟု မရွိ။
• ‘ကာမာဝစရ’သာ ရွိ၏။ ‘႐ူပါဝစရ’ စသည္ မရွိ။
• ‘အနာရမၼဏ’သာ ရွိ၏။ ‘သာရမၼဏ’ဟု မရွိ။
• ‘အပၸဟာတဗၺ’သာ ရွိ၏။ ‘ပဟာတဗၺ’ဟု မရွိ။

အေဟတုက = ေလာဘစေသာ ဟိတ္မ်ားႏွင့္ မယွဥ္။
သပၸစၥယ = ကံ, စိတ္, ဥတု, အာဟာရ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
သာသဝ = အာသေဝါတရားတို႔၏ အာ႐ုံ ျဖစ္၏။
သခၤတ = ကံစေသာ အေၾကာင္းတစ္ခုခုက ျပဳစီမံအပ္၏။
ေလာကိယ = ေလာကီတရားျဖစ္၏။
ကာမာဝစရ = ကာမတဏွာ၏ က်င္လည္ရာ (အာ႐ုံျပဳရာ) ျဖစ္၏။
အနာရမၼဏ = အာ႐ုံကို မယူတတ္။
အပၸဟာတဗၺ = အကုသိုလ္ကိေလသာကဲ့သို႔ ပယ္၍ မရ။

+++

ႏွစ္မ်ိဳးေသာ ႐ုပ္အျဖစ္ ခြဲျခားျခင္း။

• အဇၥ်တၱိက႐ုပ္ (အတြင္းက်ေသာ ႐ုပ္) – ပသာဒ႐ုပ္ ၅-ပါး ႏွင့္

ဗာဟိရ႐ုပ္ (အျပင္အပ႐ုပ္) – က်န္ ႐ုပ္ ၂၃-ပါး ဟု ႏွစ္မ်ိဳး ရွိ၏။

• ဝတၳဳ႐ုပ္ (မွီရာျဖစ္ေသာ ႐ုပ္) – ပသာဒ႐ုပ္ ၅ + ဟဒယ (=ေပါင္း ၆ ပါး) ႏွင့္

အဝတၳဳ႐ုပ္ (မွီရာမဟုတ္ေသာ ႐ုပ္) – က်န္ ႐ုပ္ ၂၂-ပါး ဟု ႏွစ္မ်ိဳး ရွိ၏။

• ဒြါရ႐ုပ္ (ဒြါရျဖစ္ေသာ ႐ုပ္) – ပသာဒ႐ုပ္ ၅ + ဝိညတ္ ၂ (=ေပါင္း ၇ ပါး) ႏွင့္

အဒြါရ႐ုပ္ (ဒြါရမျဖစ္ေသာ ႐ုပ္) – က်န္ ႐ုပ္ ၂၁-ပါး ဟု ႏွစ္မ်ိဳး ရွိ၏။

• ဣၿႏၵိယ႐ုပ္ (အစိုးရေသာ ႐ုပ္) – ပသာဒ႐ုပ္ ၅ + ဘာဝ ၂ + ဇီဝိတ (=ေပါင္း ၈ ပါး) ႏွင့္

အနိၿႏၵိယ႐ုပ္ (အစိုးမရေသာ ႐ုပ္) – က်န္ ႐ုပ္ ၂၀ ဟု ႏွစ္မ်ိဳး ရွိ၏။

• ၾသဠာရိက႐ုပ္ (ၾကမ္းေသာ႐ုပ္/ဉာဏ္၌ သိလြယ္ ျမင္လြယ္ေသာ ႐ုပ္) – ပသာဒ ၅ + ဝိသယ ၇ (=ေပါင္း ၁၂ ပါး) ႏွင့္

သုခုမ႐ုပ္ (သိမ္ေမြ႕ေသာ႐ုပ္/ဉာဏ္မွာ သိလြယ္ ျမင္လြယ္ မဟုတ္ေသာ ႐ုပ္) – က်န္ ႐ုပ္ ၁၆-ပါး ဟု ႏွစ္မ်ိဳး ရွိ၏။

• သႏၲိေက႐ုပ္ (နီးေသာ ႐ုပ္)၊ ဒူေရ႐ုပ္ (ေဝးေသာ ႐ုပ္) ဟု ႏွစ္မ်ိဳး ရွိ၏။ (ၾသဠာရိက-သုခုမ ႏွင့္ တူ၏)
• သပၸဋိဃ႐ုပ္ (ထိခိုက္မႈရွိေသာ ႐ုပ္)၊ အပၸဋိဃ႐ုပ္ (ထိခိုက္မႈ မရွိေသာ ႐ုပ္) ဟု ႏွစ္မ်ိဳး ရွိ၏။ (ၾသဠာရိက-သုခုမ ႏွင့္ တူ၏။)
• ဥပါဒိႏၷ႐ုပ္ (ကံ၏ အက်ိဳးျဖစ္ေသာ ႐ုပ္/ကံေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ႐ုပ္) – ကမၼဇ႐ုပ္ ၁၈ ပါး ႏွင့္

အႏုပါဒိႏၷ႐ုပ္ (ကံ၏အက်ိဳးမဟုတ္ေသာ ႐ုပ္/ကံေၾကာင့္မျဖစ္ေသာ ႐ုပ္) ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိ၏။
အႏုပါဒိႏၷ႐ုပ္ကို စိတ္, ဥတု, အာဟာရ အေၾကာင္းသံုးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တိဇ႐ုပ္ဟု ေခၚ၏။
(အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ား၌ သုတၱန္နည္းအရ သက္ရွိကို ဥပါဒိႏၷ၊ သက္မဲ့ကို အႏုပါဒိႏၷဟု သံုး၏။)

• သနိဒႆန႐ုပ္ (ျမင္ေကာင္းေသာ ႐ုပ္) – ႐ူပါ႐ုံ ႏွင့္

အနိဒႆန႐ုပ္ (မျမင္ေကာင္းေသာ ႐ုပ္) – က်န္ ႐ုပ္ ၂၇-ပါး ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိ၏။

• ေဂါစရဂၢါဟက႐ုပ္ (အာ႐ုံကို ယူတတ္ေသာ ႐ုပ္) – ပသာဒ႐ုပ္ ၅ ပါး ႏွင့္

အေဂါစရဂၢါဟက႐ုပ္ (အာ႐ုံကို မယူတတ္ေသာ ႐ုပ္) – က်န္ ႐ုပ္ ၂၃-ပါး ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိ၏။

• အဝိနိေဗၻာဂ႐ုပ္ (တစ္ခုစီ ခြဲ၍ မရေသာ ႐ုပ္) – မဟာဘုတ္ ၄ + ႐ူပ + ဂႏၶၶ + ရသ + အာဟာရ (ၾသဇာ) (=ေပါင္း ၈ ပါး) ႏွင့္

ဝိနိေဗၻာဂ႐ုပ္ – က်န္ ႐ုပ္ ၂၀ ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိ၏။

+++++

အဘိဓမၼာသင္တန္း အပတ္စဥ္ (၃၈)ႏွင့္ (၃၉) သင္ခန္းစာပို႔ခ်ခ်က္မ်ား ၿပီးေသာ္ ေလာကခ်မ္းသာ စေနေန႔တရားပြဲအျဖစ္ အရွင္ဝိမလက “ကေလးငယ္အသြင္”ဟူေသာ တရားေတာ္ကို ဓမၼဒါနျပဳ ေဟာၾကား ခ်ီးျမႇင့္၏။