“အရွင္ဘုရား .. နယူးဂ်ာစီေက်ာင္းမွာ တရားစခန္းက်င္းပတာ မရွိဘူးလား ဘုရာ့”

“ေနရာထိုင္ခင္း မျပည့္စံုေသးလို႔ တရားစခန္း သတ္သတ္မွတ္မွတ္ က်င္းပဖို႔ အစီအစဥ္ မရွိေသးပါဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က တရားစခန္းတခု စမ္းၿပီး လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္သာ ေရခ်ိဳးခန္းက မျပည့္စံုေတာ့ အဆင္မေျပဘူး။ ေနာက္ၿပီး စားေရးေသာက္ေရးအတြက္ ေနရာကလည္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း မရွိေတာ့ တရားအားထုတ္သူေတြကို အားနာစရာေကာင္းတယ္။

အဲဒီလို အဆင္မေျပမႈေလးေတြေၾကာင့္ တရားစခန္းရယ္လို႔ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မက်င္းပျဖစ္ေပမယ့္ သေဘာတူတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ စုေပါင္းၿပီး လာေရာက္ တရားအားထုတ္ၾကပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ ႐ုံးပိတ္ရက္ရွည္လဲျဖစ္ ေႏြရာသီလဲျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးေတြမွာ လာေရာက္ၿပီး တရားအားထုတ္ေလ့ရွိပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ သႀကၤန္တုန္းကေတာင္ အမ်ိဳးသမီးသံုးေယာက္ သီလရွင္ဝတ္ၿပီး ဆယ္ရက္တရားအားထုတ္ၾကတယ္။

ဒကာႀကီး ဒကာမႀကီးတို႔လဲ အဲဒီလို အေဖာ္ညႇိၿပီး နယူးဂ်ာစီကို လာေရာက္ တရားအားထုတ္ရင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

တရားစခန္းက်င္းပမွ တရားအားထုတ္ႏိုင္တယ္ တရားအားထုတ္လာၾကမယ္လို႔ သေဘာမထားသင့္ပါဘူး”

“သီလရွင္ဝတ္တယ္၊ ဘယ္အ႐ြယ္ေတြလဲ ဘုရာ့၊ သီလရွင္ဝတ္ေတာ့ ဆံပင္ျဖတ္ရမွာေပါ့ေနာ္၊ သီလရွင္ဘဝကေန လူ႔ဘဝျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ဆံပင္တိုတို ေခါင္းေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ေနရမွာ အေတာ္ခက္မွာပဲ”

“ဟုတ္တယ္ ဒကာႀကီး၊ သူတို႔ထက္ ဆံပင္တိုတိုထားေလ့ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသားေလးေတြေတာင္ ေခါင္းေျပာင္ေျပာင္ ဆံပင္တိုတိုနဲ႔ ေနရမွာ ရွက္လို႔၊ ဆံပင္ကုိ ႏွေျမာလို႔ သကၤန္းဝတ္ဖို႔ အေတာ္ခက္ခဲတယ္၊ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြဆို ကိုရင္ဝတ္ဖို႔ မနည္း တိုက္တြန္းယူရတယ္”

“ဘယ္သူေတြ သီလရွင္ဝတ္တာလဲ ဘုရာ့”

“တေယာက္က ေဒၚခင္တဲ့၊ ဘ႐ုတ္ကလင္ေက်ာင္းမွာ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း အၿမဲတမ္း ေဝယ်ာဝစၥေဆာင္႐ြက္ေပးေနတဲ့ ဒကာမႀကီးပဲ၊ ေနာက္တေယာက္က ေဒၚေအးေအးသန္းတဲ့၊ ဆရာဝန္ဦးေအာင္ေဇယ်ဇနီးေပါ့၊ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ေဌးေဌးၾကည္တဲ့၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ကလဲ ဆယ္ရက္သီလရွင္ဝတ္ၿပီး တရားအားထုတ္တယ္၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ျမတ္ျမတ္မြန္ (ေခၚ) သီတာေအာင္ဆိုတဲ့ ဒကာမေလးနဲ႔ေပါ့၊ ဒီႏွစ္ေတာ့ သီတာေအာင္က အလုပ္ကခြင့္မရလို႔ သီလရွင္မဝတ္ႏိုင္ဘူး၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ေဌးေဌးၾကည္အေနနဲ႔ အေဖာ္မရွိေတာ့ ဒီႏွစ္ သီလရွင္ဝတ္ဖို႔ ခက္ေနတယ္၊ တေယာက္တည္း သီလရွင္ဝတ္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေနရင္ မသင့္ေတာ္ဘူးမဟုတ္လား။

ဒါေပမယ့္ အရင္ႏွစ္ သူသီလရွင္ဝတ္တုန္းက သႀကၤန္အတြင္းမွာ ဥပုသ္ေစာင့္လာတဲ့ ဒကာမႀကီးေဒၚခင္ကို သူ႔ရဲ႕အခက္အခဲ ေျပာျပေတာ့ ေဒၚခင္က ပါရမီျဖည့္တဲ့အေနနဲ႔ သူလဲ သီလရွင္ဝတ္မယ္လို႔ ကတိျပဳလိုက္တယ္။

ေဒၚေအးေအးသန္းကေတာ့ သူတို႔သီလရွင္ဝတ္ တရားအားထုတ္မယ့္ သတင္းၾကားၿပီး သဒၶါတရားေပါက္လို႔ သီလရွင္ဝတ္တာ ျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ ၂၀၀၂-ခုႏွစ္ သႀကၤန္မွာေတာ့ သီလရွင္သံုးပါးနဲ႔ ဒကာမႀကီးေဒၚခင္ျမတို႔ နယူးဂ်ာစီေက်ာင္းကို လာေရာက္ၿပီး တရားအားထုတ္ၾကတယ္”

“သႀကၤန္တြင္းမွာ သီလရွင္ဝတ္ၿပီး တရားအားထုတ္ၾကတာ (၂)ႏွစ္ရွိၿပီဆိုေတာ့ သႀကၤန္တြင္းကို သီလရွင္ဝတ္တဲ့အေလ့အထ၊ သီလရွင္ဝတ္ပြဲ က်င္းပရရင္ ေကာင္းမလားလို႔ စိတ္ကူးမိတယ္၊ ဘုန္းဘုန္း ဒီႏွစ္ ျမန္မာျပည္ျပန္တုန္းက မဟာစည္ရိပ္သာႀကီးထဲမွာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ ဘာသာေရးေလ့လာဖို႔ တရားအားထုတ္ဖို႔ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္အတြင္း ကိုရင္ သီလရွင္ဝတ္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးမိတယ္၊ ဒီအေမရိကားမွာလဲ ဒီလိုလုပ္ရရင္ ေကာင္းမလားလို႔ စိတ္ကူးမိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သႀကၤန္တြင္းအခ်ိန္ အေမရိကားမွာ ေက်ာင္းမပိတ္ေသးေတာ့ ကေလးမေလးေတြအတြက္ ျဖစ္မယ္မထင္ပါဘူး၊ စိတ္ဝင္စားတဲ့အမ်ိဳးသမီးေတြအေနနဲ႔ေတာ့ ၾကိဳတင္ခြင့္ယူၿပီး စီစဥ္ရင္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္”

“သီလရွင္ဝတ္ၿပီး ဘာလုပ္ၾကသလဲ ဘုရာ့”

“သီလရွင္ဝတ္ၿပီးရင္ တရားအားထုတ္ရပါတယ္၊ အမ်ိဳးသမီးေတြ သီလရွင္ဘဝ ကူးေျပာင္းတာကို ေျပာင္ေလွာင္တဲ့အေနနဲ႔ (သားေသ၊ လင္ဆံုး၊ ကုန္႐ႈံး၊ ေႂကြးတင္၊ လိုအင္မရ မယ္သီလ လို႔) ေျပာတာမ်ိဳးကို မျဖစ္ေစရဘဲ သမာဓိရွိတဲ့ သမာဓိရွင္၊ ဝိပႆနာအသိဉာဏ္ရွိတဲ့ ပညာရွင္ေတြျဖစ္ေအာင္ တရားအားထုတ္ရပါတယ္”

“သီလရွင္ဝတ္နဲ႔ တရားအားထုတ္တာ ဘာထူးျခားပါသလဲ ဘုရာ့၊ ႐ိုး႐ိုး လူဝတ္အေနနဲ႔ေကာ တရားအားထုတ္လို႔ မရဘူးလား”

“ဘာဝတ္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ တရားအားထုတ္ဖို႔က အဓိကပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးေတြအေနနဲ႔ ဘိကၡဴနီသာသနာ (အမ်ိဳးသမီးရဟန္း) ကြယ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ရဟန္းဝတ္ဖို႔ အခြင့္မရၾကေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ရဟန္းအျဖစ္ကို ေတာင့္တၿပီး အမ်ိဳးသမီးရဟန္းနဲ႔ အသြင္တူတဲ့ သီလရွင္ပဲ ဝတ္ၾကရတယ္၊ လူဝတ္ေၾကာင္ဘဝကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး တရားအားထုတ္လို႔ ခုဘဝမွာ တရားထူးရၿပီး ကၽြတ္တမ္းဝင္ခ်င္ဝင္၊ မဝင္ရင္ေတာင္မွ ေနာက္ဘုရားသာသနာမွာ ရဟန္း ဒါမွမဟုတ္ ရဟန္းမ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ပါရမီမ်ိဳးေစ့ေတာ့ ပါသြားႏိုင္ပါတယ္”

တရားအားထုတ္ဖို႔ ေက်ာင္းကို လာၿပီဆိုကတည္းက လက္ခ်ည္းလာတာမဟုတ္ဘဲ လႉဖို႔ လႉစရာပစၥည္းေတြ ယူလာခဲ့တယ္။ အဲဒီကတည္းက ကုသိုလ္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနၿပီး တကယ္လႉတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒါနပါရမီကို ျဖည့္ဆည္းၿပီး ျဖစ္တယ္။

တရားအားထုတ္တဲ့ရက္အတြင္းမွာ ရွစ္ပါးသီလ၊ ကိုးပါးသီလ ေစာင့္ထိန္းရတယ္။ ဒါ့အျပင္ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္ ဆိုတဲ့ တံခါးေျခာက္ေပါက္ကိုလဲ ကိေလသာေတြ မဝင္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းရတယ္။ ေနာက္ၿပီး သီလရွင္ဝတ္နဲ႔ဆိုေတာ့ ဣေျႏၵကို ပိုၿပီး ထိန္းသိမ္းရတယ္။ ဒါဟာ သီလပါရမီကို ျဖည့္က်င့္တာပဲ။

တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံေတြကို ေတြးေတာၾကံစည္မႈ၊ ႏွိပ္စက္ညႇင္းပန္းလိုမႈ၊ ပ်က္စီးေစလိုမႈဆိုတဲ့ အလိုဆိုးေတြက ထြက္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေနရတာ၊ ဒါေၾကာင့္ တရားအားထုတ္ေနတဲ့အခါမွာ ေနကၡမၼပါရမီနဲ႔ ျပည့္စံုတယ္။

တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာ ဝီရိယဓာတ္ အမ်ားႀကီး လိုပါတယ္။ အမ်ားႀကီး ၾကိဳးစားရတယ္။ မနက္ေလးနာရီက စၿပီး ညကိုးနာရီအထိ စားခ်ိန္ေသာက္ခ်ိန္ ကုိယ္လက္သန္႔စင္ခ်ိန္မွအပ တေန႔လံုး တရားအားထုတ္ရတယ္။ အားထုတ္တဲ့အခါမွာလဲ ပ်င္းပ်င္းရိရိအားထုတ္မယ္ဆိုရင္ ကိေလသာရင္လဲ ဝင္မယ္၊ အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္လဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားမယ္။ ဒီလို မျဖစ္ရေအာင္ အမွတ္ကို စိပ္ႏိုင္သမွ် စိပ္ေအာင္ ဝီရိယထားၿပီး ႐ႈမွတ္အားထုတ္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝီရိယပါရမီကို ျဖည့္ဆည္းရာ ေရာက္တယ္။

တရားအားထုတ္ရင္ အရင္က မသိရေသးတဲ့ အသိဉာဏ္ေတြ တရားအေတြ႕အၾကံဳေတြ ရမွာ မလြဲဘူး။ အဲဒီ အသိဉာဏ္ထူးေတြကို ရတာဟာ ပညာပါရမီနဲ႔ သက္ဆိုင္တယ္။

တရားအားထုတ္တဲ့အခါ ေညာင္းတာ နာတာ ပူတာ ကိုက္ခဲတာ အေနခက္တာေတြကို ေတြ႕ရမယ္။ ဒါေတြကို သည္းခံရတယ္။ ေနာက္ၿပီး သီလေစာင့္ထားလို႔ ညစာမစားရတဲ့အခါ ဆာေလာင္မယ္။ ကုိယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာမွာလို ေနရထိုင္ရတာ အဆင္ေျပခ်င္မွ ေျပမယ္။ ဒါေတြကိုလဲ သည္းခံရတာပဲ။ အဲဒီအခါမွာ ခႏၲီပါရမီနဲ႔ ျပည့္စံုတယ္။

တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာ အမွန္တရားကို ရွာေဖြတာ၊ သစၥာတရားကို ရွာေဖြတာ။ အားထုတ္တဲ့အခါ ႐ုပ္တရား နာမ္တရားေတြကို ကြဲကြဲျပားျပား သိလာတယ္။ အဲဒီ ႐ုပ္နာမ္တရားေတြရဲ႕ ျဖစ္မႈပ်က္မႈအမွန္ေတြကို သိလာတယ္။ အဲဒီလို အမွန္တရားေတြကို သိလာရင္းနဲ႔ပဲ ဆင္းရဲျခင္းအမွန္တရား (ဒုကၡသစၥာ)၊ ဆင္းရဲျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းအမွန္တရား (သမုဒယသစၥာ)၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာအမွန္တရား (နိေရာဓသစၥာ)၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာသို႔ေရာက္ေၾကာင္းအမွန္တရား (မဂၢသစၥာ)ေတြကုိ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ သိသြားမယ္။ ဒီေတာ့ တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ သစၥာပါရမီကို ရင့္သန္ေစတယ္။

တရားအားထုတ္တဲ့အခါ ခိုင္မာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ျပဳလုပ္ရတယ္။ တနာရီထိုင္မယ္လို႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္ထားရင္ တနာရီအျပည့္ထိုင္ရတယ္။ တနာရီမျပည့္မခ်င္း မထဘူး။ အ႐ႈမွတ္ခံ အာ႐ုံနဲ႔ ႐ႈမွတ္တဲ့ စိတ္ တထပ္တည္းက်ေနေအာင္ ႐ႈမွတ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်တယ္။ ဒီလိုဆံုးျဖတ္ခ်က္အတိုင္း လုပ္လို႔ အဓိ႒ာန္ပါရမီနဲ႔လဲ ျပည့္စံုတယ္။

တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမတၱာရွိလို႔ ေမတၱာထားၿပီး ျပဳလုပ္တာျဖစ္တယ္။ ႐ႈမွတ္ေနတဲ့အခါမွာလဲ စိတ္ထဲ လိုခ်င္မႈ (ေလာဘ)၊ စိတ္ဆိုး အမ်က္ထြက္မႈ (ေဒါသ)၊ မသိမိုက္မဲမႈ (ေမာဟ)ဆိုတဲ့ မေကာင္းတဲ့သေဘာေတြ ဝင္မလာဘူး။ ေဒါသမျဖစ္ဘူးဆိုရင္ အေဒါသ (ေမတၱာ) ျဖစ္ေနတာေပါ့။ တရားအားထုတ္ေနခ်ိန္မွာ သူတပါးကို ႏွိပ္စက္ညႇင္းပန္းလိုတဲ့စိတ္၊ ပ်က္စီးေစလိုတဲ့စိတ္ေတြ ဝင္လာရင္လဲ ႐ႈမွတ္ၿပီး ပယ္ထုတ္ပစ္တယ္။ အဲဒီအခါမွာ အေဒါသ (ေမတၱာ) ဓာတ္ေတြ အစားဝင္လာလို႔ ေမတၱာပါရမီနဲ႔ ျပည့္စံုေနတယ္။

တရားအားထုတ္တဲ့အခါ ေကာင္းတဲ့ ခ်မ္းသာတဲ့ အေတြ႕ေတြလဲ ေတြ႕ရမယ္။ စိတ္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးႏွစ္သိမ့္တာေတြလဲ ေတြ႕ရမယ္။ မေကာင္းတဲ့ ဆင္းရဲတဲ့ အေနခံခက္တဲ့ အေတြ႕ေတြလဲ ေတြ႕ရမယ္။ ဒီလိုေတြ႕ေပမယ့္ အေကာင္းအဆိုး ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးအတြက္ ဘယ္ဖက္မွ မလိုက္ဘဲ သည္းခံရတယ္။ ဝိပႆနာဉာဏ္ ရင့္သန္လို႔ သခၤါ႐ုေပကၡာဉာဏ္ကို ဆိုက္ေရာက္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ သခၤါရတရားေတြ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲတာကို ဘယ္လိုပဲေတြ႕ေတြ႕ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ စိတ္ကို အညီအမွ်ထားေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဥေပကၡာပါရမီနဲ႔ ျပည့္စံုတယ္။

“ဒီလို ပါရမီဆယ္ပါးကို အျပည့္အစံု ဆည္းပူးႏိုင္ခြင့္ရတာမို႔ တရားအားထုတ္တာဟာ အလြန္ အင္မတန္ အက်ိဳးမ်ားတယ္။ ဒီဘဝမွာ မဂ္ဖိုလ္မရေသးေတာင္ စိတ္ၿငိမ္းေအးမႈကို ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။ တကယ္ၾကိဳးစားအားထုတ္မယ္ဆိုရင္ ဝိပႆနာဉာဏ္တမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဆိုက္ေရာက္မွာပါပဲ။ ဝိပႆနာဉာဏ္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ရင့္သန္ၿပီဆိုရင္ မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ဟာ မေဝးေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒကာႀကီး ဒကာမႀကီးတို႔လဲ အပူဓာတ္ကင္းေဝးၿပီး ၿငိမ္းေအးမႈ အစစ္အမွန္ကို ရႏိုင္ဖို႔အတြက္ နယူးေယာက္ နယူးဂ်ာစီ မဟာစည္သတိပ႒ာန္ရိပ္သာေက်ာင္းေတြကို လာေရာက္ၿပီး ဝိပႆနာတရား ပြားမ်ားအားထုတ္သင့္တယ္”

“မွန္ပါ၊ တရားေတာ့ အားထုတ္ခ်င္ပါတယ္ ဘုရား၊ တရားအားထုတ္တာ ေကာင္းတယ္ဆိုတာလဲ လက္ခံပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တပည့္ေတာ္တို႔မွာ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေနရလို႔ အခ်ိန္မရဘူး ဘုရာ့”

“နယူးေယာက္ နယူးဂ်ာစီေက်ာင္းေတြမွာ အခ်ိန္ပိုင္းနဲ႔ ပံုမွန္လာေရာက္ၿပီး တရားအားထုတ္ေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ရွိေနပါတယ္။ သူတို႔လဲ သားနဲ႔ သမီးနဲ႔ စီးပြားရွာေနၾကတဲ့သူေတြပါပဲ။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔လဲ ဘယ္အခ်ိန္ရပါ့မလဲ။ ဒါေပမယ့္ You will never find time for anything. If you want time you must make it. လို႔ အဂၤလိပ္စာေရးဆရာ Charles Buxton ဆိုတဲ့အတိုင္း သူတို႔အခ်ိန္ယူၿပီး တရားအားထုတ္ၾကတာပါပဲ။ ဘာသာျခားေတြက အလုပ္မသြားခင္ မနက္ (၅)နာရီအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းကို လာၿပီး တရားအားထုတ္တယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ သဒၶါတရား လံု႔လဝီရိယနဲ႔ မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ခန္႔မွန္းႏိုင္ေလာက္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ အခ်ိန္ကို မရ,ရေအာင္ ယူရမွာပါပဲ”

“မွန္ပါဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔ ၾကိဳးစားပါ့မယ္”

“သာဓု သာဓု သာဓု၊ ဝိပႆနာတရားကို အခ်ိန္ယူ၍ ၾကိဳးစား ပြားမ်ား အားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစ”

အရွင္ပညာသီဟ