ဘုန္းႀကီး ဒီအေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ လာရင္း ရည္႐ြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဒီႏိုင္ငံမွာ ေရာက္ေနတဲ့ သာသနာျပဳေနၾကတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြလဲ အားေပးရင္း ဒကာ ဒကာမေတြကိုလည္း ခ်ီးေျမႇာက္ရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒကာ ဒကာမမ်ား ကံေကာင္းၾကတယ္လို႔ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္က မိမိတို႔အမ်ိဳးသားျဖစ္တဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ ေရာက္လာေတာ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ သာသနာေရာက္လာတာ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘုရားပြင့္ေနတုန္းပဲလို႔ ဘုန္းႀကီးက ဆိုခ်င္ပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ဘုရားပြင့္ေနတုန္းပဲလို႔ဆိုေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိတုန္းက ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳခါနီးမွာ အရွင္အာနႏၵာကို အမိန္႔ရွိသြားတာ ရွိတယ္။

“ေယာ ေခါ အာနႏၵာ၊ မယာဓေမၼာစ ဝိနိေယာစ ေဒသိေတာ ပညေတၱာ ေသာ ေဝါ မမေစၥန သတၱာ”
“အာနႏၵာ၊ ငါဘုရား ၄၅-ဝါ ကာလပတ္လံုး အသက္ရွည္သမွ် ေဟာေျပာခဲ့တဲ့ နတ္႐ြာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြဟာ၊ တနည္းအားျဖင့္ သုတၱန္ ဝိနည္း အဘိဓမၼာ တရားေတြဟာ ငါဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္ ငါဘုရားကိုယ္စား ဘုရားအျဖစ္နဲ႔ တည္ရစ္ေပလိမ့္မယ္”လို႔ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္ အမိန္႔ရွိသြားတယ္။

ခု အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာလည္း ဆရာေတာ္ဦးဣႏၵက အစရွိတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြရဲ႕ သႏၲာန္မွာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူတဲ့ တရားေတြ ပါလာၾကတယ္။ ပါလာတဲ့အတိုင္းပဲ ဒကာ ဒကာမေတြကို ေဟာေျပာျပသေနေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြမွာ ကုသိုလ္တရား ပြားမ်ားၾကတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား တရားေရာက္ရင္ ဘုရားပြင့္တယ္။
ဘုရားပြင့္မွ တရားပြင့္တာ။

ေလာကမွာ ညအခါ လမသာရင္၊ ေန႔အခါ ေနမထြက္ရင္ ေမွာင္မိုက္ေနမယ္။
ေတာေတာင္ေရေျမစတဲ့ အရာဝတၳဳပစၥည္းေတြဟာ ပကတိအားျဖင့္ ထင္ရွားရွိေပမယ့္ မျမင္ႏိုင္သလိုပဲ။
သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြဟာလည္း ပကတိအားျဖင့္ ရွိေနေပမယ့္ ဘုရားပြင့္မွ ဘုရားက ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားျပသမွ အားလံုးေသာ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါေတြဟာ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို ၾကားရ နာရ သိၾကရတယ္။
ဘုရားပြင့္မွ တရားပြင့္တယ္။
ဘုရားမပြင့္လွ်င္ တရားမပြင့္ႏိုင္ဘူး။

ဒီေတာ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ဆရာေတာ္ ဦးဣႏၵက အမႉးရွိတဲ့ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ ေရာက္လာၿပီးေတာ့ တရားေဟာတယ္ဆိုေတာ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူတဲ့ တရားေတာ္ေတြ အျပည့္အစံု ေရာက္လာတာျဖစ္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားေရာက္လာတာနဲ႔ အတူတူပဲ။ ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိတာနဲ႔ အတူတူပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ အင္မတန္ ကံေကာင္းေနၾကတယ္။ ဘုရားပြင့္ေတာ္မူတဲ့အခါနဲ႔ ၾကံဳေနတယ္။ ဘုရားပြင့္လို႔ တရားပြင့္ေနတဲ့အခါနဲ႔ ၾကံဳတယ္။
ဘုန္းႀကီးတို႔ အစရွိေသာ သံဃာေတာ္မ်ား ႂကြေရာက္ေတာ္မူလို႔ သံဃာေတာ္မ်ား ဖူးေျမာ္ရတဲ့ ‘ဒႆနာႏုႆတိ’ကုသိုလ္လဲ ရၾကတယ္။ အင္မတန္ ကံေကာင္းေနၾကတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘုရားပြင့္ေနတဲ့အခါနဲ႔ ၾကံဳတဲ့အခါ မေမ့မေလ်ာ့ၾကနဲ႔လို႔ ဘုန္းႀကီးက သတိေပးခ်င္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိတုန္းက ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္တကြ သံဃာေတာ္ေတြ ေန႔ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသံုးတဲ့ ဂႏၶကုဋီတိုက္သို႔ မဝင္မီ မႂကြမီ ဂႏၶကုဋီတိုက္ရဲ႕ ေလွခါးရင္း ေျခသုတ္တဲ့ေနရာ၊ ေျခေဆးတဲ့ေနရာ အခိုက္အတန္႔ ရပ္တန္႔ေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ေရာက္လာတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား အမႉးရွိတဲ့ ပရိသတ္ေတြကို ျမတ္စြာဘုရားက “အပၸမာေဒန ဘိကၡေဝ သမၸာေဒထ” ဘိကၡေဝ-ရဟန္းတို႔၊ တုေမွ-သင္ ရဟန္းတို႔သည္၊ အပၸမာေဒန-မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆေသာ သတိတရားျဖင့္၊ သမၸာေဒထ-ျပည့္စံုၾကပါေစ။ “ရဟန္းတို႔ မေမ့ၾကနဲ႔၊ မေပါ့ၾကနဲ႔၊ အမွတ္တမဲ့ မေနၾကနဲ႔၊ အခ်ိန္ကာလ မျဖဳန္းၾကနဲ႔၊ ရတဲ့ဘဝ အရင္းမ႐ႉံးၾကေစနဲ႔”ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္နဲ႔ ေန႔စဥ္ ေန႔စဥ္ သတိေပးေတာ္မူတယ္။ တရက္မဟုတ္ ႏွစ္ရက္မဟုတ္ ေန႔စဥ္ ေန႔စဥ္ သတိေပးေတာ္မူတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက ဒီေလာက္ ေၾကာင့္ၾက၍ သတိေပးေတာ္မူသလဲဆိုေတာ့ “ဗုဒၶဳပၸါေဒါ ဒုလႅေဘာ ေလာကသၼႎ” ေလာကသၼႎ-ေလာက၌၊ ဗုဒၶဳပၸါေဒါ-ဘုရားပြင့္ျခင္းသည္၊ ဒုလႅေဘာ-အင္မတန္ ပြင့္ခဲတယ္။ ဘုရားတဆူ တဆူ ပြင့္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ဘူး။ အနည္းဆံုးအားျဖင့္ ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမ႓ာတစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္လို႔ ပါရမီျပည့္ၿပီးမွ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္တာ။

ပင္ကုိယ္က ရွိေနေပမယ္လို႔ ဘုရားပြင့္လို႔ ဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္ သိေတာ္မူၿပီး၊ ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဟာမွ အထိုက္အေလ်ာက္ ဉာဏ္မီမွ ဉာဏ္ရွိသမွ် သိၾကရတယ္။

ေအး .. ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက ဘုရားပြင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္အခါနဲ႔ ၾကံဳတယ္၊ တရားပြင့္ေနတဲ့အခါနဲ႔ ၾကံဳတယ္၊ အခု ဘုရားပြင့္လို႔ တရားပြင့္လို႔ နတ္႐ြာနိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း ဒါနသီလအစရွိေသာ ေကာင္းမႈတို႔ကို မရလိုက္ၾကရင္ အားမထုတ္ၾကရင္ ရဖို႔အခ်ိန္ကာလ မရွိၾကဘူး။ အပါယ္ေလးပါးက်ေနလဲ မျပဳႏိုင္ၾကဘူး။ နတ္ျဖစ္ေတာင္ ဒီေန႔ ဒကာ ဒကာမေတြ ျပဳတဲ့ကုသိုလ္မ်ိဳး နတ္ျပည္မွာ မျပဳႏိုင္ဘူး။ လူ႔ဘဝဆိုတာ ရခဲတယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာေတာ္မူတယ္။ အင္မတန္ ရခဲတယ္လို႔ ေဟာေတာ္မူတယ္။ နတ္အျဖစ္ ရခဲတယ္လို႔ ေဟာေတာ္မမူဘူး။

ေအး .. ဒါေၾကာင့္ အင္မတန္ ရခဲတဲ့ လူ႔ဘဝကို ရတဲ့အခါ၊ ဘုရားလဲ ပြင့္ေနတဲ့အခါ၊ တရားလဲ ပြင့္ေနတဲ့အခါ မေမ့မေလ်ာ့ၾကနဲ႔လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေန႔စဥ္ ေန႔စဥ္ သတိေပးေတာ္မူတယ္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံကိုလည္း အခုနက ဘုန္းႀကီးေျပာသလို သံဃာေတာ္ေတြ ေရာက္ေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြက ေဆာင္႐ြက္လာတာျဖစ္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား တရားေတာ္ေတြ အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရာက္၊ တရားေရာက္ေတာ့ ဘုရားလည္းေရာက္လာ ဘုရားလည္း ႂကြလာတာနဲ႔ အတူတူပဲ။

ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ဘုရားပြင့္တဲ့အခါနဲ႔ ၾကံဳတယ္။ တရားပြင့္တဲ့အခါနဲ႔ ၾကံဳတယ္။ ထိုႏိုင္ငံမွာ အင္မတန္ရခဲ ေရာက္ခဲ ေရာက္လာတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ ေရာက္တဲ့အခါနဲ႔ ၾကံဳတယ္။

ဒီလို ၾကံဳတဲ့ အခါကာလမွာ ရႏိုင္တဲ့ ကုသိုလ္ ယူၾကလို႔ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္စား ဘုန္းႀကီးက ဒကာ ဒကာမေတြကို သတိေပးခ်င္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူၿပီးစက အရွင္မဟာကႆပ အရွင္အာနႏၵာ အစရွိတဲ့ မေထရ္ျမတ္ႀကီးေတြ ငါးရာက ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ေတြ မေပ်ာက္ေအာင္လို႔ ေပါင္းဆံု ႐ြတ္ဖတ္ၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ေတြ ေဆာင္ၾကတယ္။ ဒါကိုပဲ သံဂါယနာတင္တယ္လို႔ ေခၚတယ္။

အဲဒီ အရွင္မဟာကႆပ အရွင္အာနႏၵာအမႉးရွိတဲ့ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ႀကီးေတြက ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူၿပီးစကတည္းက ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူတဲ့ တရားေတာ္ေတြ မေပ်ာက္ေအာင္ ေပါင္းဆံုၿပီးေတာ့ ပထမသံဂါယနာ တင္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ ဒုတိယအႀကိမ္ အရွင္ယသ အမႉးရွိတဲ့ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ႀကီး ငါးရာက ဒီလိုပဲ ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ေတြ မေပ်ာက္ေအာင္ ဒုတိယသံဂါယနာတင္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၾကတယ္။

ေနာက္တတိယအႀကိမ္ အရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ အမႉးရွိတဲ့ ရဟႏၲာတစ္ေထာင္ ျမတ္စြာဘုရား တရားေတာ္ေတြ မေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ ေပါင္းဆံု ႐ြတ္ဖတ္ သရဇၥ်ာယ္ၿပီးေတာ့ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၾကတယ္။

ေနာက္ သီဟုိဠ္ကၽြန္းမွာ သံဃာေတာ္ငါးရာက ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ေတြကို မေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ ေပါင္းဆံု ႐ြတ္ဖတ္ သရဇၥ်ာယ္ခဲ့ၾကတယ္၊ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၾကတယ္။

ေနာက္ ဘုန္းႀကီးတို႔ ျမန္မာျပည္မွာ မႏၲေလးျမိဳ႕ မင္းတုန္းမင္းႀကီးလက္ထက္က (၂၅၀၀)ေသာ သံဃာေတာ္ေတြ ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ေတြ မေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ ေပါင္းဆံု ႐ြတ္ဖတ္ သရဇၥ်ာယ္ေတာ္မူခဲ့ၾကတယ္။
ႏႈတ္နဲ႔ ႐ြတ္ဖတ္ သရဇၥ်ာယ္႐ုံမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္ထားတာ ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ေတြ ယခုအထိ မႏၲေလးျမိဳ႕ မႏၲေလးေတာင္ေျခမွာ ေက်ာက္စာေတြ ရွိပါတယ္။

ထို႔ေနာက္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ (၂၅၀၀)ေသာ သံဃာေတာ္ေတြ ေပါင္းဆံု ႐ြတ္ဖတ္ သရဇၥ်ာယ္မူၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ေတြ မေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၾကလို႔ ဒီကေန႔အထိ ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ေတြ ျမန္မာျပည္မွာ တည္ရွိေနတာ။ အဲဒီေနာက္လည္းပဲ ထိုထိုျမိဳ႕႐ြာေတြမွာ စာသင္တိုက္ေတြ စာခ်ဆရာေတာ္ေတြက ပါဠိ၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာေတြ ပို႔ခ်လို႔၊ စာသင္သားေတြက ေဆာင္႐ြက္လို႔ ယေန႔အထိ ဒီတရားေတာ္ေတြ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူတဲ့ တရားေတာ္ေတြကို သံဃာေတာ္ေတြက အဆက္မျပတ္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၾကလို႔ ဒီေန႔အထိ ျမန္မာျပည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြ ထင္ရွားရွိေနေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ဘုရားပြင့္ေနတုန္းပဲလို႔ ဆိုရပါတယ္။

ျမန္မာျပည္က ျမန္မာလူမ်ိဳး ေထရဝါဒ သံဃာေတာ္ေတြကတခါ ဒီတရားေတာ္ေတြကို ေဆာင္ၿပီးေတာ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံယူလာေတာ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ဒီေန႔အထိ ဘုရားပြင့္ေနတုန္းပဲလို႔ အခုနက ဘုန္းႀကီးေျပာတဲ့စကား ဆိုရပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ႂကြလာတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ သႏၲာန္မွာ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူတဲ့ တရားေတြ ပါလာတယ္။ ပါလာတဲ့အတိုင္း ေဟာေျပာေနၾကပါတယ္။
ထိုထိုျမိဳ႕႐ြာမွာ ကံေကာင္းတဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြ နာရ ၾကားရ၊ တရားအားထုတ္ၾကရ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရား ၾကားရ နာရေတာ့ “သဒၶမၼသဝနဒုလႅဘ”နဲ႔လဲ ၾကံဳၾကရ ဆံုၾကရ၊ ကိုယ္တိုင္လည္းပဲ အင္မတန္ ခဲယဥ္းတဲ့ ပရိယတ္ ပဋိပတ္ တရားအားထုတ္ ပြားမ်ားၾကရ။

ဒါေၾကာင့္ ဒကာ ဒကာမေတြဟာ ဘုရားပြင့္တဲ့အခါနဲ႔ ၾကံဳတယ္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ တရားပြင့္တဲ့အခါနဲ႔ ၾကံဳတယ္။
ကံအားေလ်ာ္စြာ တရားေတာ္ေတြကို ေဆာင္႐ြက္ေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ား ႂကြေရာက္လာၿပီးေတာ့ ကိုယ္တိုင္ ေဟာေျပာၾကလို႔ အထိုက္အေလ်ာက္ ၾကားရ နာရလို႔ အင္မတန္ ကံေကာင္းေနၾကတယ္။

ဒီလို ကံေကာင္းေနတဲ့ အခါကာလ ဒီလို ဘုရားပြင့္တဲ့ အခါကာလ၊ တရားပြင့္တဲ့ အခါကာလနဲ႔ ၾကံဳတဲ့အခါမို႔လို႔ မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆ စြမ္းႏိုင္သမွ် သူေတာ္ေကာင္းတရား ပြားမ်ားၾက၊ အားထုတ္ၾကပါလို႔ ဘုန္းႀကီးက ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ကိုယ္စား သတိေပးပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ “ဗုဒၶဳပၸါဒဒုလႅဘ” ဘုရားပြင့္တုန္း တရားပြင့္တုန္းသာ ၾကားနာရလို႔ ကုိယ္ကုိယ္တိုင္က လူျဖစ္ေနလို႔၊ လူေတြလဲျမင္ေနလို႔ လူ႔အျဖစ္ရတာ လြယ္တယ္ မထင္နဲ႔။ အင္မတန္ ရခဲလို႔ “မႏုႆတၱ ဘာေဝါ ဒုလႅေဘာ” လူ႔အျဖစ္ ရခဲတယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ဉာဏ္ေတာ္နဲ႔ ျမင္လို႔ ေဟာေတာ္မူတာ။

ဘုန္းႀကီးတို႔ဉာဏ္နဲ႔ အထိုက္အေလ်ာက္ စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေပါ့ေလ။ ဥပမာ-ငရဲ၊ တိရစၧာန္၊ ၿပိတၱာ၊ အသူရကာယ္ဆိုတဲ့ အပါယ္ေလးဘံုမွာ တိရစၧာန္တမ်ိဳးတည္းကိုပဲ မ်ားလို႔ မေရမတြက္ႏိုင္ဘူး။ တႏိုင္ငံလံုးမွာ တကမ႓ာလံုးမွာ ရွိတဲ့ သတၱဝါေတြ မေျပာနဲ႔၊ ဒီေက်ာင္း တေနရာစာအတြင္းမွာ ေျမႀကီးေပၚမွာ ရွိတဲ့ တိရစၧာန္ေတြ၊ ေျမႀကီးအတြင္းမွာ ရွိတဲ့ တိရစၧာန္ေတြ၊ ဒီေက်ာင္းနဲ႔အမွ် ေကာင္းကင္မွာ ရွိတဲ့ တိရစၧာန္ေတြ မေရမတြက္ႏိုင္ဘူး။ တႏိုင္ငံလံုး တကမ႓ာလံုးဆို ေျပာစရာ မရွိေတာ့ဘူး။ အဲဒီေလာက္ မ်ားတဲ့ တိရစၧာန္ေတြ ေက်ာ္လြန္ၿပီးေတာ့ လူျဖစ္ရတဲ့ ကံဟာ သာမညကံ မဟုတ္ဘူး။

ေနာက္ ငရဲဆိုၾကပါစို႔။ အနည္းဆံုးအားျဖင့္ ငရဲႀကီး (၈)ထပ္၊ ငရဲငယ္ (၁၆)ထပ္ဆိုတာ ရွိတယ္။ အဲဒီ ငရဲငယ္ တထပ္ တထပ္မွာ ရွိတဲ့ ငရဲသူ ငရဲသားေတြ မေရမတြက္ႏိုင္ဘူး။ ငရဲႀကီး (၈)ထပ္မွာ ရွိတဲ့ သတၱဝါေတြဆို ေျပာစရာ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေတြကို ေက်ာ္လြန္ၿပီးေတာ့ လူျဖစ္ရတဲ့ ကံဟာ သာမညကံ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက “မႏုႆတၱဘာေဝါ ဒုလႅေဘာ”လို႔ ေဟာေတာ္မူတာ။

ၿပိတၱာတို႔ ထို႔အတူ မ်ားလြန္လြန္းလို႔ မေရမတြက္ႏိုင္ဘူး။ အသူရကာယ္ဘံုက သတၱဝါေတြ မ်ားလြန္လြန္းလို႔ မေရမတြက္ႏိုင္ဘူး။ အဲဒီေလာက္မ်ားတဲ့ အပါယ္ေလးဘံုက သတၱဝါေတြ မျဖစ္ဘဲ ေက်ာ္လြန္ၿပီးေတာ့ လူျဖစ္လာရတဲ့ ကံဟာ ဘယ္ေလာက္ ကံေကာင္းသလဲလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒီလို တြက္ၾကည့္ၿပီးမွ ဘယ္ေလာက္ ဝမ္းသာစရာ ေကာင္းသလဲ၊ အားရွိစရာ ေကာင္းသလဲ၊ ဂုဏ္ယူစရာ ေကာင္းသလဲ။

လူျဖစ္ရျပန္ေတာ့လဲ ျမတ္စြာဘုရားသာသနာေတာ္ မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။
ဘုရားမွန္း မသိ၊ တရားမွန္း မသိ၊ သံဃာမွန္း မသိ၊ ကုသိုလ္မွန္း မသိ၊ အကုသိုလ္မွန္း မသိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ လူျဖစ္ရျခင္းထက္ ဘုရားရွိ၊ တရားရွိ၊ သံဃာရွိတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံလို ႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာ လူျဖစ္ရျခင္းဟာ အင္မတန္ ရခဲတဲ့ လူ႔ဘဝကို ငါတို႔ ရၾကတယ္လို႔ ဒီလိုလဲ ေတြးၿပီးေတာ့ ဝမ္းသာစရာ ေကာင္းတယ္။

လူ႔ဘဝ ရ႐ုံတင္မကဘဲနဲ႔ ဘုရားကို ယံုၾကည္တဲ့ သဒၶါတရား၊
တရားကို ယံုၾကည္တဲ့ သဒၶါတရား၊
သံဃာကို ယံုၾကည္တဲ့ သဒၶါတရား၊
ကံ ကံ၏အက်ိဳးကို ယံုၾကည္တဲ့ သဒၶါတရား အဲဒီ သဒၶါတရားေတြကလည္းပဲ အင္မတန္ ျဖစ္ခဲတဲ့ တရားျဖစ္လို႔ “ဒုလႅဘာ သဒၶါသမၸတၱိ” သဒၶါတရားႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းဟာလည္း ဒုလႅဘတရားတခုပဲလို႔ ေဟာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္တယ္။

ဒုလႅဘ ဒုလႅဘနဲ႔ အရပ္က ေပါ့ေပါ့ သံုးေနၾကတာ။
ရခဲလြန္းလို႔ ျဖစ္ခဲလြန္းလို႔ ျမတ္စြာဘုရားက “ဒုလႅဘ”လို႔ ေဟာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္တယ္။

ေအး .. ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးတို႔ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားအေပါင္းေတြဟာ အင္မတန္ ကံေကာင္းၾကလို႔ “ဗုဒၶဳပၸါဒ ဒုလႅဘ” ဘုရားပြင့္တဲ့အခါနဲ႔ ၾကံဳတယ္။
တရားပြင့္တဲ့အခါနဲ႔ ၾကံဳတယ္။
ၿပီးေတာ့ ရခဲ ေရာက္ခဲတဲ့ “မႏုႆတၱဘာဝ ဒုလႅဘ” လူ႔အျဖစ္ကိုလည္း ရၾကတယ္။
လူျဖစ္ဦးေတာ့ ဘုရားဂုဏ္ တရားဂုဏ္ သံဃာဂုဏ္တို႔ကို ယံုၾကည္တဲ့ သဒၶါတရား၊ ကံ ကံ၏အက်ိဳးကို ယံုၾကည္တဲ့ “ဒုလႅဘာ သဒၶါသမၸတၱိ”ဆိုတဲ့ သဒၶါတရားႏွင့္ ျပည့္စံုၾကျပန္တယ္။ ဒါလည္း ခဲယဥ္းတဲ့ ဒုလႅဘတခုပဲ။

ေနာက္တခုက “သဒၶမၼႆဝနံ အတိဒုလႅဘံ” သူေတာ္ေကာင္းတရား ၾကားနာဖို႔က သာ၍ ခဲယဥ္းတယ္။
သာ၍ ခဲယဥ္းတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြကို ေဟာမယ့္ သံဃာေတာ္မ်ား အလိုလို မိမိတို႔ေနတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ေရာက္လာၾကတယ္။
မိမိတို႔ ေနတဲ့ျမိဳ႕ေတြမွာ ေရာက္လာၾကတယ္။
ဘယ္ေလာက္ ကံေကာင္းသလဲ။

ၿပီးေတာ့ ဒုလႅဘ (၅)ပါးမွာ မိမိတုိ႔ကိုယ္တိုင္ စဥ္းစားမယ္ဆိုရင္ –
“ဗုဒၶဳပၸါဒ ဒုလႅဘ”နဲ႔ ၾကံဳတယ္။
“မႏုႆတၱ ဒုလႅဘ”နဲ႔ ၾကံဳတယ္။
“သဒၶါသမၸတၱိ ဒုလႅဘ”နဲ႔ ၾကံဳတယ္။
“သဒၶမၼႆဝန ဒုလႅဘ”နဲ႔ ၾကံဳတယ္။
ဒုလႅဘငါးပါးမွာ ေလးပါးနဲ႔ ျပည့္စံုၾကတယ္။
ဘယ္ေလာက္ ကံေကာင္းၾကသလဲ။
ေအး .. ဒီလို တြက္ၾကည့္မွ ကိုယ္ရတဲ့ ဘဝရဲ႕တန္ဖိုး သိလာတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက “အပၸမာေဒန ဘိကၡေဝ သမၸာေဒထ” ရဟန္းတို႔ မေမ့ၾကနဲ႔၊ မေပါ့ၾကနဲ႔၊ အမွတ္မဲ့ မေနၾကနဲ႔လို႔ တိုက္တြန္းေတာ္မူျခင္း ျဖစ္တယ္။

ဘုရားပြင့္တဲ့အခါနဲ႔ ၾကံဳတယ္။
တရားပြင့္တဲ့အခါနဲ႔ ၾကံဳတယ္။
သံဃာပြင့္တဲ့အခါနဲ႔ ၾကံဳတယ္။
ၿပီးေတာ့ ရခဲတဲ့ လူ႔အျဖစ္နဲ႔လည္း ၾကံဳတယ္။
ဘုရားဂုဏ္ တရားဂုဏ္ သံဃာဂုဏ္ကို ယံုၾကည္တဲ့ သဒၶါသမၸတၱိနဲ႔လည္း ျပည့္စံုတယ္။
သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြလဲ ၾကားနာေနရတယ္။

ဒီေလာက္ ဒုလႅဘေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေနတဲ့အခါကာလႏွင့္ ၾကံဳလို႔မွ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ မျပဳလိုက္ၾကရင္၊ နတ္႐ြာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း သူေတာ္ေကာင္းတရား အားမထုတ္လိုက္ၾကရရင္၊ အားထုတ္ဖို႔အခ်ိန္ မရွိေတာ့ဘူး။ ကုသိုလ္ရဖို႔အခ်ိန္ မရွိေတာ့ဘူး။

ျမတ္စြာဘုရား သတိေပးေတာ္မူတဲ့အတိုင္း ဘုန္းႀကီးကလဲ ယခု ေရာက္လာတဲ့အခါ အေမရိကန္မွာ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္သူျပည္သား ဒုလႅဘတရား (၄)ပါးနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ဒကာ ဒကာမေတြဟာ မိမိတို႔ ရရွိေနတဲ့ ဒုလႅဘေတြရဲ႕ တန္ဖိုးကို သိၿပီးေတာ့ မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆေသာ သတိတရားျဖင့္ ရႏိုင္တဲ့ ဒါနကုသိုလ္၊ သီလကုသိုလ္၊ ဘာဝနာကုသိုလ္တို႔ကို ရႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ ရႏိုင္တဲ့အခါကာလမွာ ရသမွ် ယူေသာအားျဖင့္ ဒုကၡခပ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္းရာျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ရၾကပါေစ ေရာက္ၾကပါေစလို႔ ဘုန္းႀကီးက သတိေပး တိုက္တြန္းပါတယ္။

ဘုန္းႀကီးက သတိေပး တိုက္တြန္းတဲ့အတိုင္း အားလံုးေသာ ဒကာ ဒကာမေတြဟာ ႐ို႐ိုေသေသ ေလးေလးစားစားနဲ႔ မိမိတို႔အက်ိဳးပဲ၊ ငါတို႔ အင္မတန္ ျပည့္စုံခဲတဲ့ ရခဲတဲ့ ၾကံဳခဲတဲ့ ဒုလႅဘေတြနဲ႔ ၾကံဳၾကပါလားလို႔ မိမိဘဝရဲ႕တန္ဖိုး သိၿပီးေတာ့ ႀကိဳးစား ပြားမ်ား အားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။

သာဓု … သာဓု … သာဓု။

(အေမရိကန္ႏိုင္ငံ နယူးေယာက္ျမိဳ႕ ေလာကခ်မ္းသာဘုရားေက်ာင္းေတာ္ႀကီးတြင္ ၁၃၅၄-ခုႏွစ္ ဝါဆိုလဆုတ္ ၂-ရက္၊ ၁၉၉၂-ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၆-ရက္ေန႔၌ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ေ႐ႊဟသၤာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။)